Íslendingur - 24.12.1947, Blaðsíða 39

JÓLABLAÐ ÍSLENDINGS
1947 _______
tími, þar til hann heyrði lykli stung-
ið í skráargatið.
„Jæja þá, Djimmi Stefáns. Farðu
niður stigann ofan á miðganginn,
þar sem fötin þín eru geymd.“
Aldrei hafði sá herjans fanga-
vörður hrosað svo liýrt til hans.
Djimmi leit í kringum sig í klefan-
um í síðasta sinni og fór svo út
ganginn framhjá. föngunum, sem
stóðu í dyrunum og liorfðu á eftir
lionum öfundaraugum um leið og
þeir klöppuðu á herðar honum og
óskuðu honum allra heilla. Niðri
skipti hann síðan fötum og fór í sín
eigin föt eins og nokkrir aðrir fang-
ar, sem var sleppt út ásamt honum.
Um leið var þeim gefinn heitur te-
sopi tii hressirígar.
Loksins var öllu þessu lokið, og
honum var fylgt til útidyranna og
út -— þar sem stöðugt rigndi. Hann
skimaði í allar áttir, en kom hvergi
auga á Rósu. Það voru honum von-
hrigði, en vakti þó ekki furðu hans,
[iví að Rósa var venjulega væru-
kær og rúmlöt á morgnana. Þar að
auki hlaut þessi hellirigning að
draga úr löngun hennar til að fara
út að sækja hann.
Frelsismeðvitundin og gleðin yf-
ir að vera sloppinn út, hýrgaði
sinnið og sansana. Hann rétti úr
sér og gekk rösklega til næsta stöðv-
unarstaðar strætisvagnsins.
í Vindagötu steig hann út úr
vagninum. Allt var þar með kyrr-
um kjörum. Sömu snotru einbýlis-
húsin með blómgörðum og runnum
framan við.
Þegar hann kom að nr. 27, stakk
hann með gætni lyklinum í skrána
og læddist á tánum inn í fordyrið.
Hún var ekki í borðstofunni, og í
eldhúsinu var hún heldur ekki •—
og í dagstofunni enn síður. Hún
hlaut að vera ennþá í rúminu.
Hann fór örhægt og hljóðlaust
upp tröppurnar og opnaði svefn-
herbergið. Það var mannlaust og
engin Rósa.
Rúmið var uppbúið og óbælt!
Umslag með utanáskrift til iians
var fest með títuprjóni í ábreiðuna.
Hann tók það upp og virti það fyr-
ir sér með vandræðasvip. Hann reif
það upp og dró fram ljósrauða
bréfsörk. Þar stóð:
„Kæri Djimmi! Tvö ár eru
langur tími. Eg elskaði þig
þá. Já, ég brann af ást til þín,
en nú get ég ekki lengyr leynt
þig því, að ég er orðin þér af-
liuga. Það er einungis einn
karlmaður, sem er mér mikils
virði. Það er Lúðvík.
Rósa.“
Djinnni kuðlaði saman bréfinu
og fleygði því. Lúðvík! Hvers virði
var hann henni? Og hvers vegna
hafði hún þá stöðugt verið að heim-
sækja hann, ef svo var hagað ást-
inni? Nú sá hann, hvernig í.öllu lá.
Hún hafði beðið, þar til hann upp-
ljóstraði fyrir henni felustaðnum.
Hann flýtti sér niður stigann og inn
í eldhúsið, þar sem hann hafði fal-
ið sjóð sinn undir gólfhorðunum.
Hann leitaði vandlega í svartri
moldargrófinni, en fann enga pen-
inga. Þeir voru allir horfnir.
Þrátl fyrir tryggðarrofið fann
hann til þess, hve sárt hann sakn-
aði hennar. Hann elskaði hana enn
og þráði samvist hennar. Hann
truflaðist snögglega í sorgarþönk-
um sínum. Það var barið að dyr-
um. Hann reis hægt úr sæti og
langlaði út að litidyrunum. Hon-
i:m hvarflaði snöggvast í hug, að
það væri hún, sem kæmi aftur heim.
En hann hratt skjótt þeirri hugsun
frá sér. Hann varð skelkaður, er
hann sá hávaxinn, hjálmaðan lög-
íegluþjón, sem spurði:
„Eruð þér Djimmi Stefáns?“
,,Já.“ Skyldi nú eiga aftur að
taka hann fastan? Hann vissi þó
__37
Gamfar veðurspár
I þjóðsögum Jóns Arnasonar er að
finna mikinn þjóðlegan fróðieik og
merkilegan. Þar er ítarlega sagt frá
gömlum vtðurspám. Fer hér á eftir
frásögn Jóns um það, hvað menn þótt-
ust geta ráð'ið af veðráttu í desember
og janúar um veðurfar þar á eftir.
í JANÚAR.
Ur jólaskrá Beda prests: — Ef
fyrsti dagur Januarii fellur á sunnu
dag, þá verður vetur staðvindasam-
ur, þurt sumar, heyskapur ríkuleg-
ur, vöxtur í nautum, kerlingadauði,
nægð og friður. Falli hann upp á
mánudag, verður blandinn vetur og
livoikynlegur, gott vor, þurt sumar,
veðrátta vindsöm, heyskapur tor-
sóktur, heilsa manna ýmisleg, bý-
flugur deyja, tilburðir ske og sjást
víða. Á þriðjudag, þá verður vetur
hríðviðrasamur, vorið regnsamt og
stórviðrasamt, sumar þurt, gras-
vöxtur meiri en í fyrstu sýndist á-
horfast, krank (samt), höfðingja-
dauði, skipskaðar. Á miðvikudag
verður vetur harður og óhollur, vor-
ið þurt og vindasamt, sujnar hag-
kvæmt, heyskapur mikill og erfið-
ur, ávöxtur jarðar góður, ungra
manna dauði, erfiðar sjóferðir. Á
finnntudag verður vetur hreytileg-
ur, vorið gott, sumar þurt, heyskap-
ur í góðri vægð, höfðingjar og
ekki til, að hann hefði brotið neitt
af sér að nýju.
„Er það svo?“ — Lögreglu-
þjónninn leit á hann meðaumkunar-
íiugum eins og hann vorkenndi hon-
um. „Mér þykir leitt að þurfa að
segja yður, að við höfum í kvöld
handtekið konu yðar, ásamt Lúð-
vík nokkrum Gorms. Þau voru að
reyna að koma af sér fölsuðum
bankaseðlum!“
Stgr. Matth. þýddi.