Íslendingur - 25.01.1950, Qupperneq 1
XXXVI. árg.
Miðvikudaginn 25. janúar 1950
5. tbl.
Ræða Eiríks Einarssonar á kvöldvöku
Sjálfstæðism. 21. þ.m.
Sjáljstœðismenn og konur!
Við erum samari komin hér í
kvöld til gleðileiks, því að „maður
er manns gaman“. Við erum einnig
komin hér saman til að treysta sam-
tök okkar, samstilla afl okkar og
hugi í kosningum þeim, er nú fara í
hönd.
„Sameinaðir stöndum vér, sundr-
aðir munum vér falla“. Þetta er sí-
gildur sannleikur. Hver sú a.höfn,
er hefir með sér samstillta hugi og
sameinuð öfl, á sér ávallt meiri eða
minni möguleika til árangurs, hvort
heldur er um að ræða gleðileik eða
alvörumál, þar sem skyldan kallar
borgarana að verki á hverjum tíma.
Vera má, að ýmsum ykkar þyki
ég verða of pólitískur í kvöld. Eg er
haldinn þeim ávana, að síðan ég var
um 20 ára, hefi ég ekki getað látið
mér standa á sama um það, hverjir
eru kosnir til að fara með hin opin-
heru málefni. Mér finnst það skipta
svo rniklu, að þar séu rétlir menn á
réttum stað. Eg hefi einnig þá skoð-
un, að það velti á svo miklu fyrir
hvern einstakling, hvernig málin
skipast yfirlekt, og í hvaða farvegi
hinir ýmsu straumar málefnanna
falla, það er: Þeir straumar, sem
sterkastir eru með þjóðlífinu á hverj-
um tíma, að nauðsynlegt sé og sjálf-
sagt, að hver og einn þjóðfélagsþegn
hafi Könd í hagga um val fulltrúa,
með atkvæði sínu.
Eg hefi einnig þá skoðun, að
hverjum og einum þegni þjóðfélags-
ins beri skylda til að haga sínum at-
höfnum í samræmi við þjóðarhag,
og að það sé einnig hans eigin hag-
ur, að svo megi verða.
Vegna þess fylgi ég Sjálfstæðis-
flokknum að málum, og má segja, að
þarna sé mín stjórnmálalífsskoðun
og trú í Ijósi þessara staðreynda.
Þeir sem voru á fundi Sjálfstæðis-
manna s.l. miðvikudagskvöld og
hlustuðu á ræður hinna fjögurra
efstu manna D-listans munu hafa tek-
ið eftir því, að þeir lofuðu ekki kjós-
endum gulli og grænum skógum
næsta kjörtímabil. Þeim er ljóst, að
framundan bíða nú í þjóðmálum
vorum — og þá eijmig bæjarmálum
— erfiðir tímar, og að óumflýjan-
lega verði þeir er kosningu hljóta að
horfa djarft og með athygli þó —
móti ýmsum óþægilegum viðfangs-
efnum í fjármálum og atvinnumál-
um bæjarins næstu ár. Undanfarin
straumhvörf í þjóðmálum, •—
straumhvörf, sem segja má með
nokkrum rétti, að sé verk þegnanna
sjálfra — hafa skapað oss þá óþægi-
legu raun, að nú standa atvinnuvegir
vorir á barmi gjaldþrots og þjóðin á
um tvo kosti að velja: að stinga við
fótum og slá af kröfum sínum, eða
sigla fram af brúninni til gleði
fyrir hina byltingasinnuðu, er
byggja vilja sitt sósíaliska ríki upp
af rústunum.
Eg sagði áðan, að þegnarnir sjálf-
ir hefðu skapað sér þetta skuggalega
viðhorf.
Þeir hafa á undanförnum árum
barizt fyrir meiri fjárfestingu og
innflutningi en gjaldeyrir og geta
þjóðarinnar hefir leyft. 400 millj.
kr. innflutningur á ári handa 140
þús. manns sýnist vera álitlegur
skildingur, en skortur á ýmsum vör-
um, s.s. vefnaðarvörum, hefir þó
sýnt, að þetta var þjóðinni ekki nóg.
Þjóðin hefir barizt fyrir meiri kjara-
bótum, meiri uppbótarstyrkjum,
hærra kaupi, stytting vinnutímans
og fleiri frídögum. „Allt þetta skal
ég gefa yður“ hefir ríkisstjórnin
svarað á hverjum tíma, og staðið
við þau orð. Hún hefir ekki haft
kjark né bolmagn til að snúa við á
þessari háskalegu leið, af því að
þjóðin vildi það ekki sjálf.
Það var gaman að feta upp brekk-
una meðan nóg var flutt inn í land-
ið — frjálst og ófrjálst. En nú hefir
afleiðing og alvara barið að dyrum
hjá þjóðinni og krafist reiknings-
skila. Við þeim verður ekkj baki
snúið lengur.
Með þetta viðhorf er nú gengið til
bæjarstjórnarkosninganna um land
allt, og þrátt fyrir þessar dökku hlið-
ar göngum vér samt að kjörborðinu
með von og trú á það, að þjóðin
sjálf sé nú loks farin að skilja sinn
viljunartíma.
Sjálfstæðisflokkurinn er eini
stjórnmálaflokkur landsins, sem er
flokkur allra stétta. .Innan hans eru
því menn, sem hafa gagnólík sjónar-
mið til hinna ýmsu mála. En sú
skoðun er sameiginleg með öllum
Sjálfstæðismönnum, að jafnvægi
milli stétta sé nauðsyn fyrir þegn-
ana og skilyrði fyrir almennri vel-
megun og styrkleika ríkisins í heild.
Pólitískir stéttarflokkar geta verið
þarflegir fyrir sína stétt, sé þeim
stjórnað með hóflegum kröfum og
víðsýni gagnvart heildinni, en geta
einnig verið hættulegir fyrir þjóðina
ef þeir fá beitt sterkri aðstöðu, og
troðið fram hagsmunum flokksins á
kostnað annarra stétta. Sjálfstæðis-
flokkurinn er því einn hæfastur til
— ef hann hefði meirihluta aðstöðu
— að gera ísland traust út á við og
leysa þegnana úr fjötrum hafta og
ófrelsis. Sjálfstæðisflokkurinn mun
ná þessari aðstöðu á næstu árum.
Inn í raðir hans hópast nú unga
fólkið, langsamlega fleira en til ann-
arra flokka. Við tengjum okkar von-
ir við framtíðina, og þér, ungu menn
og konur, eruð framtíð Sjálfstæðis-
flokksins. Framtíð þjóðarinnar,
svo framt, að ykkur lánist e.ð sam-
rýma stefnu hans við breyting og
þróun lífskjaranna á hverjum tíma,
svo stefnan verði ekki úrelt eða stein-
runnin, en grundvöllur sjálfstæðis-
stefnunnar fyrnist aldrei. Hann er
sígildur.
í kvöld erum við að leik.
Framtíðin bíður með starf. Eg vil
óska yður öllum, að þér fáið lagt
slíka bjartsýni og gleði í starfið fyr-
ir góðum málefnmn, að það verði
eins og gleðileikur, en þannig má
gera sér starf að gleðileik, að láta
það mótast af trúnni á einstakling-
inn, trúnni á sigur hins góða, trúnni
á okkur sjálf, virðingunni fyrir
sjálfstæði og frelsi til skoðana og
athafna.
Annan sunnudag eiga kjósendur
að skera úr því með atkvæði sínu,
hvort athafnafrelsi einstaklingsins
verði virt í þessum bæ næsta kjör-
tímabil. Hvort iðnaði og útgerð
verði sköpuð skilyrði til þróunar að
því leyti, sem bæjarfélagið fær við
ráðið.
Hvort atvinnulífi bæjarfélagsins
verði haldið uppi með gagnlegum og
nauðsynlegum framkvæmdmn eins
og fjárhagur bæjarins og gjaldþol
þegnanna leyfir.
Hvort einkaframtakið verði virt
og skilið, svo lyft sé undir væng
þeirra einstaklinga, er með kröftum
sínrnn, fjármunum og áræði þora að
leika fram á taflborði lífsins. Eg
óska öllum góðum málum sigurs, er
jákvæð eru sjálfstæði vors unga lýð-
veldis. Eg bið yður að þér megið
hafa i huga, er þér gangið að kjör-
borðinu annan sunnudag, að sigur
Sjálfstæðisflokksins er sigur þjóðar-
innar.
Megi íslenzka þjóðin njóta hinn-
ar hreinu, sönnu gleði, bæði í djörf-
um og drengilegum leik, og í þjóð-
hollu starfi.
Ánægjnleg kvöidstund
S. 1. föstudagskvöld efndu menn
úr Geysi til nýstárlegrar skemmtun-
ar í Nýja Bíó, með aðstoð Árna Ingi-
mmidarsonar píanóleikara. Sungu
þeir þar 6 tvísöngva og 14 einsöngva
(1 einsöngslagið á skránni féll nið-
ur). Viðfangsefnin voru ýmist eftir
íslenzka eða erlenda höfunda. Söngv-
arar voru: Guðm. Gunnarsson,
Henning Kondrup, Hermann Stefáns-
son, Jóhann Guðmundsson, Jóhann
Ogmundsson, Kristinn Þorsteinsson
og Sverrir Pálsson. Hófu þeir söng-
skemmtunina með fjörugu lagi, er
þeir sungu allir, og enduðu með
öðru. Engin lög voru endurtekin,
þótt áheyrendur reyndu mikið til
þess.
Þeir munu vart vera margir, karla
kórarnir íslenzku, sem geta boðið
upp á 7 einsöngvara á „einu bretti“.
En Geysir hefir jafnan átt úr mörg-
um slíkum að velja. Að vísu eru þeir
ekki allir jafnvígir, sem vart er við
að búast. Hin þróttmikla tenórrödd
Hermanns Stefánssonar vekur þó
enn a:hygli áheyrandans, þrátt fyrir
löng veikindi söngvarans, og hin
blæþýða rödd Jóhanns Ögmunds-
sonar er enn ófölskvuð. En e. t. v.
var enska vögguvísan „Oh, ma
baby“, sem Sverrir Pálsson söng að
síðustu, eftirminnilegast alls þess,
sem með var farið. Og Jóhann Guð-
mundsson söng „En liden íslandsk
Vise“ af skilningi og tilfinningu.
Sjömenningarnir fengu fullt hús
og endurtóku söngskemmtun sína á
sunnudaginn við engu minni aðsókn.
SJÁLFSTÆÐISMENN
Á SAUÐÁRKRÓKI
í SÓKN
Sjálfstæðismenn á Sauðárkrók
vinna nú kappsamlega að því að
bæta við sig einu sæti í bæjarstjórn
þar, og standa til þess miklar von-
ir, enda er listinn skipaður vel þekkt
um og vinsælum mönnum.
7 efstu sætin skipa:
Eysteinn Bjarnason, framkv.stj.
Guðjón Sigurðsson, bókhaldari
Sigurður P. Jónsson, kaupm.
Ragnar Pálsson, bókari,
Pétur Jónasson, fulltrúi
Árni Guðjónsson, húsasm.m.
Pétur Hannesson, póstafgr.m.
Kjósendur af Sauðárkrók, sem
staddir kunna að vera hér í bænum,
ættu að kjósa hjá bæjarfógeta í dag,
svo að atkvæði þeirra komist vestur
i tæka tíð.
(KVÖLDSKEMMTUN
Sjálfstæðisfélaganna á Hótel Norð-
urlandi s. 1. laugardagskvöld var fjöl
sótt og skemmtileg.
Ræður fluttu: Helgi Pálsson,
Sverrir Ragnars og Eiríkur Einars-
son, Edvard Sigurgeirsson sýndi
kvikmynd, og að lokum var dans
stiginn til kl. 2.
SKORAÐ Á ALÞINGI AÐ
STARFRÆKJA TUNNU-
VERKSMIÐJUNA
Bæjarstjórn Akureyrar samþykkti
á fundi sínum í gær eftirfarandi til-
lögu, er bæjarráð hafði áður sam-
þykkt:
„Bæjarstjórn Akureyrar skorar á
Alþingi, sem nú situr, að hlutast til
um við ríkisstjórnina, að hún láti
starfrækja tunnuverksmiðjuna hér í
vetur og að hafin verði tunnusmíði
þar í næsta mánuði.“