Íslendingur - 15.02.1950, Blaðsíða 3
tSLENDINGUR
3
Miövikudaginn 15. februar 1950
Fiskistofuinn
Framh. af 2. síöu
helgislínuna, i öðru iagi að friða
hrygningarstöðvarnar fyrir botn-
vörpuveiðum um hrygningartímann
ög ennfremur framkvæma sjávar-
fiskaklak með sameiginlegum stuðn-
ingi allra, sem stunda veiðar á hin-
um íslenzku fiskimiðum um hry-gn-
ingartímann.
Þetta virðist vera ærið verkefni.
En það verður að annast.
Varðandi sjávarfiskaklak má
benda á, að þar sem sannað er, að
ástæðan fyrir rýrnun fiskistofnsins
er að verulegu leyti sú, að hrygning-
in truflist og hrognin frjóvgist ekki á
eðlilegan hátt vegna stöðugt vaxandi
togveiða á hrygningastöðvunum,
virðist skipulegt fiskiklak vera eðli-
leg og nauðsynleg mótvægisregla.
Hrygningatími þorskfiskitegund-
anna er aðallega mánuðirnir marz-
apríl, og ætti gerviklak að fara fram
á þeim tíma.
Islenzkir sjómenn geta tæplega
einir tekið þetta verk að sér. Állir
erlendir sjómenn, er stunda veiðar á
miðunum, ætlu að laka þátt í verk-
inu.
Það sjávarfiskaklak, sem hér er
um að racða, mundi fara fram á þann
hátt, að skip, sem eru á veiðum við
suðurströnd Islands á tímabilinu frá
15. marz til apríllöka, ..annast frjóvg-
un fullþroskaðra hrogna, eftir því
sem lækifæri gefast. Aðferðin er ein-
faldlega þessi:
að kreista þroskuð hrogn úr kven-
fiskinum ofan í bala eða kar, sem
hreinþvegið hefir verið úr sjó, bæta
síðan nokkrum drópum af frjó-
mjólk kárlfiskjai' af 'sömu tégund
saman við, sem er nægilegt í 1 lítra
' af hrognum. Frjóvgun hrognanna
fer strax fram. Síðan skal hella
hreinum sjó í ílátið, og að 5 mínút-
um liðnum hella innihaldinu í sjó-
inn.
Menn verða að rétta náttúrunni
hjálparhönd, þegar þess er þörf, og
jafnframt skírskota til fjskimanna
að hefjast handa vegna sameigin-
legra hagsmuna þeirra. Mun þá brátt
koma í ljós, að þeir munu telja það
sem skyldu, er enginn megi látá und-
ir höfuð leggjast.
Framliald.
Grænmeti
Byggkorn
Hveitikorn
til félagsmanna í Náttúrulækningafé-
lagi Akureyrar, væntanlegt með „Sel-
foss“
Verzlunin BJÖRK.
GOTT HERBERG!
til leigu, —- A. v. á.
TIL SÖLU
í Bókabúð Rikku: Æskan 1921
—1928 og Manndáð e. Wagn-
er. — í Bókaverzl. Björns Árna-
sonar: Skúli landfógeli og Ðag-
renning eftir Aðils. Skírnir
1919. Dáðir voru drýgðar. Um
loftin blá e. Sig. Thorl.
Eigandi.
STTJL K A
óskast til hreingerninga og
afþurrkunar 5—6 tíma á
dag.
Skjaldboi'gar-bíó
Gulina borgin
(Die gokiene Stadt.).
Flrífandi falleg og áhrifa-
mikil þýzk stórmynd frá
Bæheimi. — Tekin í hinum
undurfögru Agfa-litum.
Aöalhlutverk:
KRISTINA SÖDERBAUM,
fræg, sænák leikkóna.
Myndin er með sænskum
texta.
- NYJA BIÓ -
Sýrriir í kvöld:
SJÓLIÐSFOR! NGJ A-
EFNI
Frönsk mynd með
JEAN PIERRE.
Næsta mynd:
FYRIRMYNDAR
EIGINMAÐUR
Ensk stórmynd í eðlilegum litum
með hinum frægu amerísku leik-
urum:
PAULETTE GODDARD
og
Sir Aubrey Smith
Hugh Williams
Michael Wilding.
KÚLUPENNI
fundinn á götunni. Vitjist á af-
areiðslu blaðsins.
J arðarför
Sigursteins Steinþórssonar,
Geislagötu 37, Akureyri, sem lézt 9. febr. s.l., fer frarn að Möðru-
völlum í Hörgárdal mánudaginn 20. þ. m. kl. 2 e. h.
Eiginkona og börn.
Jarðaríör móður okkar
Sigríðar Sigurðardóttur,
sem andaðist 8. þ. m., fer fram frá Akureyrarkirkju, laugar-
daginn 18. þ. m. kl. 1 e. h.
Jóhanna Sigurðardóttir. Marteinn Sigwrðsson.
Veturliði Sigurðsson.
Jarðarför inannsins míns,
Steinþórs Sigurðssonar,
Oddagötu 1, Akureyri, fer fram frá Akureyrarkirkju föstu-
daginn 17. febr. n. k., kl. 1,30 e. h. — Blónt og kranzar af-
beðnir.
Aðalbjörg ólafsdóttir.
Innilegt þakklæti til allra þeirra, sem sýndu okkur
hjálp og hluttekningu við andlát og jarðarför mannsins
míns og föður okkar,
Sigtryggs Sigurðssonar, trésmiðs.
Anna Lýðsdóttir og synir.
ssm
Fuiidarboð
Hið nýkjörna Iðnráð Akureyrar er hérmeð kvatt saman
að Hótel Norðurlandi sunnudaginn 19. þ. m. kl. 2 e. h.
Fulltrúar leggi fram kjörbréf sín á fundinum.
Sigurður Hannesson,
fulltrúi Trésmiðafélags Akureyrar.
GREIPAR GLÉYMSKUNNAR
þessa fögru ungu stúlku, náði ástum henhar, kvæntist
henni og flutti hana með sér til ættlands síns. Ceneri
gat aldrei til fulls fyrirgefið systur sinni þetta tiltæki,
en þetta hjónaband bauð henni svo glæsilega framtíð,
að hann beitti sér lítt gegn því. March var mjög auðug-
ur maður. Hann var einkaeríingi föður sínsýsem einn-
ig hafði verið einkabarn, o'g átti Pauline því enga ná-
komna ættingja í föðurætt. í nokkur ár lifðu ungu
hjónin mjög hamingjusömu lífi saman og þau eignuð-
ust tvö börn, son og dóttur. Þegar sonurinn var tólf
ára gamall ög dóttirin tíu, þá dó faðirinn. Ekkjan,
sem hafði eignast fáa nákomna vini í Englandi, og
sem hafði aðeins sýnt landinu ræktarsemi vegna eigin-
manns síns, flutti aftur til heimalands síns. Þar var
henni hjartanlega fagnað af hinum gömlu vinum henn-
ar. Hún var taliii mjög auðug. í fyrstu ástarvímunni,
þá hafði maður hennar gert erfðaskrá, þar sem hann
arfleiddi liana að öllum eigum sínum, og þótt þau
eignuðust síðar börn, þá bar hann svo mikið traust til
hennar, að hann taldi enga ástæðu til þess að breyta
erfðaskránni. Þannig réði hún því yfir mjög miklum
auðæfum og var því heiðruð og tilbeðin af öllum, sem
hana þekktu.
Hun hafði allt til þess, að hún kynntist eiginmanni
áínum elskað bróður sinn meira en nokkurn annan.
Hún hafði hrifizt með af föðurlandsást hans, haft
samúð með áformum hans og lilýtt á hinaf furðulegu
ráðagerðir hans. Hann var nokkrum árum eldri en
liúii, og er hún kom aftur til Ítalíu, þá kom hann henni
fyrir sjónir sem hæglátur, illa launaður en önnum
kafinn læknir. Hún undraðist breytinguna, sem orðin
var á hinum unga, skarpgáfaða, fífldjarfa draumóra-
manni, sem hún hafði áður þekkt. Það var ekki fyrr
en Cenefi hafði fullvissað sig um, að hún hafði ekki
glatað ræktarseminni til lands síns, að hann leyfði
henni að skyggnast undir rólyndishjúp læknisins og
sjá, að þar leyndist sami ákafinn, ágætir hæfileikar
r
og einbeittur vilji til þess að vinna að frelsun Italíu.
Þá varð samband þeirra hið sama og áður. Hún dáð-
ist að lionum og tilbað hann næstum. Hún hefði eins
og haim verið reiðubúinn til þess að fórna hverju sem
vera skyldi, þegar þar að kæmi.
Hvað hún hefði gert, ef til hennar hefði verið leit-
að í þeim'erindum, er erfitt að fullyrða, en það er
lítill vafi á því, að húh hefði fúslega látið af hendi
eigur" sínar og barna sinna. Það atvikaðist hins vegar
þannig, að hún dó, áður en tími var kominn til þess
að hefjast handa, eii hún bar svo mikið traust til bróð-
ur síns, að hún fékk honum í hendur öll fjárráð barna
sinna og gerði hann að einkafjárhaldsmanni þeirra.
Vegna hins enska uppruna föður barnanna gerði hún
á banasænginni ráðstafanir til þess að tryggja það, að
þau hlytu menntun í Englandi. Síðan dó hún og börn-
in voru alveg háð náð og miskunn fjárhaldsmannsins.
Hann fylgdi í öllu fyrirmælum hennar. Anthony og
Pauline voru send í enska skóla, en þar sem þau áttu
enga vini þar í landi, eða þá að öll slík bönd höfðu
slitnað meðan þau dvöldu með móður sinni á Italíu,
þá dvöldu þau á Italíu í skólaleyfum sínum. Þau ólust
þannig jafnt upp á Ítalíu og í Englandi. Ceneri réði
yfir eignum þeirra og ávaxtaði þær af gætni og skyn-
semi, og það riiá fullyrða, að lengi vel gerði hann það
af fyllstu ráðvendni.
Þá var það loks, að hið langþráða augnablik rann
upp. Teningunum hafði verið kastað. Ceneri hafði
lialdið sér utan við öll ótímabær og illa undirbúin
uppþot, en nú var hann fullviss um, að annað hvort
var að hrökkva eða stökkva. Hann fann það, að Gari-
baldi mundi verða frelsishetja hinnar kúguðu Ítalíu.
Fyrsta skrefið hafði þegar verið stigið og það hafði
heppnazt. Stundin var komin og mennirnir reiðubún-
ir. Nýliðar hópuðust þúsundum sanian til vígstöðv-
anna og nú var þörfin brýnust fyrir peninga. Peninga
fyrir vopnum og skotfærum — peninga fyrir birgð-
um, matvælum og fatnaði — peninga til þess að múta
með - til alls þurfti peninga. Þeir sem þannig sáu
fyrir þörfum hersins voru hinir raunverulegu bjarg-
vættir Iandsins.
Hví skyldi hann nú hika? Ef systir hans hefði lif-
að, þá liefði hún fórnað eigum sínum af jafn fúsum
vilja og hún liefði fórnað lííi sínu fyrir frelsi Ítalíu.
Voru svo ekki börn hennar að hálfu ítölsk? Trúnáðar-
brot voru smánmnir einir, þegar frelsið var annars
vegar.
Hann fórnaði því öllum eigum barnanna að undan-
teknum fáum þúsundum punda. Hann jós út þúsund-
um á þúsund ofan til þeirra, sem kölluðu eftir fénu.
Því var öllu eytt lil brýnustu nauðsynja og Ceneri hélt
því fram, að hann hefði með því bjargað Ítalíu. Ef til
vill hefir það riðið baggamuninn — hver veit?
Honum voru seinna boðnir titlar og Iieiðursmerki
fyrii' þessa miklu en leynilegu hjálp. Eg met hann
meira fyrir það, að hann hafðnaði öllum þeim boðum.
Má vera, að samvizka hans liafi sagt honuin, að liann
hefði ekki verið að fórna sínum eigum. Áð minnsta
kosti hélt hann áfram að vera óbreyttur læknir og sleit
sambandinu við sína gömlu vini og foringja, þegar