Íslendingur


Íslendingur - 15.02.1950, Blaðsíða 3

Íslendingur - 15.02.1950, Blaðsíða 3
tSLENDINGUR 3 Miövikudaginn 15. februar 1950 Fiskistofuinn Framh. af 2. síöu helgislínuna, i öðru iagi að friða hrygningarstöðvarnar fyrir botn- vörpuveiðum um hrygningartímann ög ennfremur framkvæma sjávar- fiskaklak með sameiginlegum stuðn- ingi allra, sem stunda veiðar á hin- um íslenzku fiskimiðum um hry-gn- ingartímann. Þetta virðist vera ærið verkefni. En það verður að annast. Varðandi sjávarfiskaklak má benda á, að þar sem sannað er, að ástæðan fyrir rýrnun fiskistofnsins er að verulegu leyti sú, að hrygning- in truflist og hrognin frjóvgist ekki á eðlilegan hátt vegna stöðugt vaxandi togveiða á hrygningastöðvunum, virðist skipulegt fiskiklak vera eðli- leg og nauðsynleg mótvægisregla. Hrygningatími þorskfiskitegund- anna er aðallega mánuðirnir marz- apríl, og ætti gerviklak að fara fram á þeim tíma. Islenzkir sjómenn geta tæplega einir tekið þetta verk að sér. Állir erlendir sjómenn, er stunda veiðar á miðunum, ætlu að laka þátt í verk- inu. Það sjávarfiskaklak, sem hér er um að racða, mundi fara fram á þann hátt, að skip, sem eru á veiðum við suðurströnd Islands á tímabilinu frá 15. marz til apríllöka, ..annast frjóvg- un fullþroskaðra hrogna, eftir því sem lækifæri gefast. Aðferðin er ein- faldlega þessi: að kreista þroskuð hrogn úr kven- fiskinum ofan í bala eða kar, sem hreinþvegið hefir verið úr sjó, bæta síðan nokkrum drópum af frjó- mjólk kárlfiskjai' af 'sömu tégund saman við, sem er nægilegt í 1 lítra ' af hrognum. Frjóvgun hrognanna fer strax fram. Síðan skal hella hreinum sjó í ílátið, og að 5 mínút- um liðnum hella innihaldinu í sjó- inn. Menn verða að rétta náttúrunni hjálparhönd, þegar þess er þörf, og jafnframt skírskota til fjskimanna að hefjast handa vegna sameigin- legra hagsmuna þeirra. Mun þá brátt koma í ljós, að þeir munu telja það sem skyldu, er enginn megi látá und- ir höfuð leggjast. Framliald. Grænmeti Byggkorn Hveitikorn til félagsmanna í Náttúrulækningafé- lagi Akureyrar, væntanlegt með „Sel- foss“ Verzlunin BJÖRK. GOTT HERBERG! til leigu, —- A. v. á. TIL SÖLU í Bókabúð Rikku: Æskan 1921 —1928 og Manndáð e. Wagn- er. — í Bókaverzl. Björns Árna- sonar: Skúli landfógeli og Ðag- renning eftir Aðils. Skírnir 1919. Dáðir voru drýgðar. Um loftin blá e. Sig. Thorl. Eigandi. STTJL K A óskast til hreingerninga og afþurrkunar 5—6 tíma á dag. Skjaldboi'gar-bíó Gulina borgin (Die gokiene Stadt.). Flrífandi falleg og áhrifa- mikil þýzk stórmynd frá Bæheimi. — Tekin í hinum undurfögru Agfa-litum. Aöalhlutverk: KRISTINA SÖDERBAUM, fræg, sænák leikkóna. Myndin er með sænskum texta. - NYJA BIÓ - Sýrriir í kvöld: SJÓLIÐSFOR! NGJ A- EFNI Frönsk mynd með JEAN PIERRE. Næsta mynd: FYRIRMYNDAR EIGINMAÐUR Ensk stórmynd í eðlilegum litum með hinum frægu amerísku leik- urum: PAULETTE GODDARD og Sir Aubrey Smith Hugh Williams Michael Wilding. KÚLUPENNI fundinn á götunni. Vitjist á af- areiðslu blaðsins. J arðarför Sigursteins Steinþórssonar, Geislagötu 37, Akureyri, sem lézt 9. febr. s.l., fer frarn að Möðru- völlum í Hörgárdal mánudaginn 20. þ. m. kl. 2 e. h. Eiginkona og börn. Jarðaríör móður okkar Sigríðar Sigurðardóttur, sem andaðist 8. þ. m., fer fram frá Akureyrarkirkju, laugar- daginn 18. þ. m. kl. 1 e. h. Jóhanna Sigurðardóttir. Marteinn Sigwrðsson. Veturliði Sigurðsson. Jarðarför inannsins míns, Steinþórs Sigurðssonar, Oddagötu 1, Akureyri, fer fram frá Akureyrarkirkju föstu- daginn 17. febr. n. k., kl. 1,30 e. h. — Blónt og kranzar af- beðnir. Aðalbjörg ólafsdóttir. Innilegt þakklæti til allra þeirra, sem sýndu okkur hjálp og hluttekningu við andlát og jarðarför mannsins míns og föður okkar, Sigtryggs Sigurðssonar, trésmiðs. Anna Lýðsdóttir og synir. ssm Fuiidarboð Hið nýkjörna Iðnráð Akureyrar er hérmeð kvatt saman að Hótel Norðurlandi sunnudaginn 19. þ. m. kl. 2 e. h. Fulltrúar leggi fram kjörbréf sín á fundinum. Sigurður Hannesson, fulltrúi Trésmiðafélags Akureyrar. GREIPAR GLÉYMSKUNNAR þessa fögru ungu stúlku, náði ástum henhar, kvæntist henni og flutti hana með sér til ættlands síns. Ceneri gat aldrei til fulls fyrirgefið systur sinni þetta tiltæki, en þetta hjónaband bauð henni svo glæsilega framtíð, að hann beitti sér lítt gegn því. March var mjög auðug- ur maður. Hann var einkaeríingi föður sínsýsem einn- ig hafði verið einkabarn, o'g átti Pauline því enga ná- komna ættingja í föðurætt. í nokkur ár lifðu ungu hjónin mjög hamingjusömu lífi saman og þau eignuð- ust tvö börn, son og dóttur. Þegar sonurinn var tólf ára gamall ög dóttirin tíu, þá dó faðirinn. Ekkjan, sem hafði eignast fáa nákomna vini í Englandi, og sem hafði aðeins sýnt landinu ræktarsemi vegna eigin- manns síns, flutti aftur til heimalands síns. Þar var henni hjartanlega fagnað af hinum gömlu vinum henn- ar. Hún var taliii mjög auðug. í fyrstu ástarvímunni, þá hafði maður hennar gert erfðaskrá, þar sem hann arfleiddi liana að öllum eigum sínum, og þótt þau eignuðust síðar börn, þá bar hann svo mikið traust til hennar, að hann taldi enga ástæðu til þess að breyta erfðaskránni. Þannig réði hún því yfir mjög miklum auðæfum og var því heiðruð og tilbeðin af öllum, sem hana þekktu. Hun hafði allt til þess, að hún kynntist eiginmanni áínum elskað bróður sinn meira en nokkurn annan. Hún hafði hrifizt með af föðurlandsást hans, haft samúð með áformum hans og lilýtt á hinaf furðulegu ráðagerðir hans. Hann var nokkrum árum eldri en liúii, og er hún kom aftur til Ítalíu, þá kom hann henni fyrir sjónir sem hæglátur, illa launaður en önnum kafinn læknir. Hún undraðist breytinguna, sem orðin var á hinum unga, skarpgáfaða, fífldjarfa draumóra- manni, sem hún hafði áður þekkt. Það var ekki fyrr en Cenefi hafði fullvissað sig um, að hún hafði ekki glatað ræktarseminni til lands síns, að hann leyfði henni að skyggnast undir rólyndishjúp læknisins og sjá, að þar leyndist sami ákafinn, ágætir hæfileikar r og einbeittur vilji til þess að vinna að frelsun Italíu. Þá varð samband þeirra hið sama og áður. Hún dáð- ist að lionum og tilbað hann næstum. Hún hefði eins og haim verið reiðubúinn til þess að fórna hverju sem vera skyldi, þegar þar að kæmi. Hvað hún hefði gert, ef til hennar hefði verið leit- að í þeim'erindum, er erfitt að fullyrða, en það er lítill vafi á því, að húh hefði fúslega látið af hendi eigur" sínar og barna sinna. Það atvikaðist hins vegar þannig, að hún dó, áður en tími var kominn til þess að hefjast handa, eii hún bar svo mikið traust til bróð- ur síns, að hún fékk honum í hendur öll fjárráð barna sinna og gerði hann að einkafjárhaldsmanni þeirra. Vegna hins enska uppruna föður barnanna gerði hún á banasænginni ráðstafanir til þess að tryggja það, að þau hlytu menntun í Englandi. Síðan dó hún og börn- in voru alveg háð náð og miskunn fjárhaldsmannsins. Hann fylgdi í öllu fyrirmælum hennar. Anthony og Pauline voru send í enska skóla, en þar sem þau áttu enga vini þar í landi, eða þá að öll slík bönd höfðu slitnað meðan þau dvöldu með móður sinni á Italíu, þá dvöldu þau á Italíu í skólaleyfum sínum. Þau ólust þannig jafnt upp á Ítalíu og í Englandi. Ceneri réði yfir eignum þeirra og ávaxtaði þær af gætni og skyn- semi, og það riiá fullyrða, að lengi vel gerði hann það af fyllstu ráðvendni. Þá var það loks, að hið langþráða augnablik rann upp. Teningunum hafði verið kastað. Ceneri hafði lialdið sér utan við öll ótímabær og illa undirbúin uppþot, en nú var hann fullviss um, að annað hvort var að hrökkva eða stökkva. Hann fann það, að Gari- baldi mundi verða frelsishetja hinnar kúguðu Ítalíu. Fyrsta skrefið hafði þegar verið stigið og það hafði heppnazt. Stundin var komin og mennirnir reiðubún- ir. Nýliðar hópuðust þúsundum sanian til vígstöðv- anna og nú var þörfin brýnust fyrir peninga. Peninga fyrir vopnum og skotfærum — peninga fyrir birgð- um, matvælum og fatnaði — peninga til þess að múta með - til alls þurfti peninga. Þeir sem þannig sáu fyrir þörfum hersins voru hinir raunverulegu bjarg- vættir Iandsins. Hví skyldi hann nú hika? Ef systir hans hefði lif- að, þá liefði hún fórnað eigum sínum af jafn fúsum vilja og hún liefði fórnað lííi sínu fyrir frelsi Ítalíu. Voru svo ekki börn hennar að hálfu ítölsk? Trúnáðar- brot voru smánmnir einir, þegar frelsið var annars vegar. Hann fórnaði því öllum eigum barnanna að undan- teknum fáum þúsundum punda. Hann jós út þúsund- um á þúsund ofan til þeirra, sem kölluðu eftir fénu. Því var öllu eytt lil brýnustu nauðsynja og Ceneri hélt því fram, að hann hefði með því bjargað Ítalíu. Ef til vill hefir það riðið baggamuninn — hver veit? Honum voru seinna boðnir titlar og Iieiðursmerki fyrii' þessa miklu en leynilegu hjálp. Eg met hann meira fyrir það, að hann hafðnaði öllum þeim boðum. Má vera, að samvizka hans liafi sagt honuin, að liann hefði ekki verið að fórna sínum eigum. Áð minnsta kosti hélt hann áfram að vera óbreyttur læknir og sleit sambandinu við sína gömlu vini og foringja, þegar

x

Íslendingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íslendingur
https://timarit.is/publication/675

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.