Íslendingur - 08.03.1950, Blaðsíða 7
Miðvikudagur 8. marz 1950
ÍSLENDINGUR
7
ÍÞRÓTTAÞÁTTUR
Frá SkíDaráði Akureyrar
r-
Sunnudaginn 26. febrúar s. 1.
kl. 14 var haldið áfram Stórhríðar-
móti 1950 og keppt í skíða-stökki í
stökkbrautinni við Miðhúsaklappir.
Auk einstaklingskeppninnar fór fram
sveitakeppni um nýjan bikar, „Nafn-
lausa bikarinn“ sem Magnús Bryn-
jólfsson og Sigurður Steindórsson
höfðu gefið til að keppa um á mót-
inu og það félag skyldi hljóta, sem
ætti bezta fjögurra manna stökk-
sveit í keppninni.
Úrslit urðu þessi:
A-—B flokkur karla 20—32 ára:
1. Magnús Ágústsson, MA 218,8 stig;
stökk tvisvar 25.0 metra.
2. Þórarinn Guðmundsson, MA 218,3
stig; stökk 27,0 og 25,5 metra.
3. Bergur Eiríksson, KA 207,0 stig;
stökk 25,0 og 24,0 metra.
4. Vígnir Guðmundsson, KA 201,2 stig;
stökk tvisvar 24,0 metra.
5. Baldvin llaraldsson, KA 200,5 stig;
stökk 24,0 og 22.5 metra.
Karlar 17—19 ára:
1. Hermann Ingimarsson, Þór 220,5 stig;
stökk tvisvar 25,5 metra.
2. Þrúinn Þórhall son, KA 204,6 stig;
stökk 24.0 og 23,5 metra.
3. Jón Hallsson, MA 202,2 stig; Btökk
23,5 og 23,0 metra.
4. Guðmundur Guðmundsson, KA 201,1
stig; stökk 24,0 og 22,0 metra.
Unglingar 15—-16 ára:
1. Höskuldur Karlsson, KA 211,6 stig;
stökk 24,5 og 22,5 metra.
2. Bjarni Sigurðsson, MA 210,6 stig;
stökk 24,0 og 22,5 metra.
3. Sigtryggur Sigtryggsson, KA 201,6
stig; stökk 23,5 og 22,0 metra.
í sveitakeppninni um „Nafnlausa-
bikarinn“ sigraði sveit lþró'.tafélags
Menntaskólans á Akureyri með 849,9
stiguin. í sveitinni voru:
Magnús Ágústscon 218,8 stig
Þórarinn Guðmundsson 218,3 —
Bjarni Sigurðsson 210,6 —
Jón Hallsson 202,2 —
Önnur varð A-sveit Knattspyrnu-
félags Akureyrar með 824,8 stig.
Þriðja varð sveit íþróttafélagsins
Þór með 803,9 stig.
Veður og færi var mjög ákjósan-
legt og áhorfendur margir.
Nykomin:
Þ U N N
FRAKKAEFN I
Saumasfofa
Páls Lútherssonar
Hafnarstrœti 86.
FORD-útvarpstæki
(innbyggt) til sölu. — A. v. á.
ÝMSAR
FREGNIR
Ásgrímur Hartmannsson hefir ver-
ið kjörinn bæjarstjóri í Ólafsfirði
en Jón Kjartansson á Siglufirði.
Samkvæmt fregn í Vísi nýlega
hafa uin 120 ínanns verið sviptir
ökuréttindum í Reykjavík einni árið
1949 vegna ölvunar við akstur, og
eru.það þó færri en árið 1948.
Siglfirzkir skíðamenn hafa komið
sér upp nýrri stökkbraut, þar sem
hægt er að stökkva allt að 70 metra.
Stökkva þeir þar nú þegar yfir 50
metra. Norskur skíðakennari hefir
slarfað að þjálfmi siglfirzkra skíða-
manna í vetur.
LÉREFTSTUSKUR
kaupum við hæsta verði.
Prentsmiðja
Björns Jónssonar h *
TIL SÖLU
vandaður bókaskápur.
Afgr. v. á.
15-20 púsund l\m lán
óskast gegn tryggingu í nýju
liúsi. Þeir sem vildu sinna
þessu sendi nöfn sín í lokuðu
umslagi afgr. blaðsins fyrir
12. þ. m. merkt „Lán“.
Jarðarför konu minnar,
Sigurlaugar Þorláksdóttur,
Gilsbakkaveg 1, sem andaðist 4. þ. m. fer fram frá Akureyrarkirkj u
10. þ. m. kl. 1,30 e. h.
Þorsteinn Stefánsson.
Tilbofl ðskast
í húseign mína Hafnarstrœti 105 (syðri helming). Lysthafendur
snúi sér til undirritaðs eða Stefáns Vilmundssonar, Akureyri. —
J. S. KVARAN,
Villa „Hytten“ Kirkevej, Drangór,
Danmark.
oooooooo»ooooooa»»ooo»oo»oooooooooo»»ooooooooooo»oopo<
KARLMANNASKÓR
með leður, svamp- og gúmmísóla.
KVENSKÓR
ATH.: gömlu skómiðarnir frá fyrra ári eru úr gildi.
VERZLUN PÉTURS H. LÁRUSSONAR
TILK YNNING
Þeir, sem ætla að sækja um lán úr Byggingasjóði Akureyrar-
kaupstaðar til húsagerðar á þessu ári, sendi umsóknir á skrifstofu
bæjarstjóra fyrir marzlok.
Umsóknum þurfa að fylgja ýtarlegar upplýsingar um fjárhag
umsækjanda, heimlisástæður, lántökumöguleika, fjárfestingarleyfi
og annað, sem máli skiptir.
Akureyri, 7. marz 1950.
Bæjarstjóri.
útvega nauðsynleg skilríki eða þá að falsa þau. Ef
samsærismennirnir gætu aðeins fengið Anthony til
þess að koma heirn til þeirra í Horace stræti, þá skyldi
hann ekki fara þaðan aftur öðruvísi en sem talinn
geðveikur og undir umsjá læknis síns og gæzlumanna.
Þetta var svívirðileg fyrirætlun og tvísýnt um að hún
niyndi heppnast, þar sem orðið hefði að fara með
fangann alla leið til Ítalíu. Ceneri skýrði ekki frá því,
hvernig hann hefði ráðgert að koma því í framkvæmd
— hefir ef til vill ekki verið búinn að fullgera þannig
ráðagerðina í öllum atriðum. — Má vera að ætlunin
hafi verið að gefa honum svefnlyf, eða þá að Ceneri
hefir treyst því, að raunveruleg hræði hans yfir svik-
unum og handtökunni yrði næg til þess að hann virt-
ist vera brjálaður.
Hið fyrsta, sem þurfti að gera, var að fá Anthony
til þess að koma til þeirra á heppilegum tíma. Ceneri
undirbjó allt, gaf samstarfsmönnum sínum fyrirskip-
anir og skrifaði síðan frænda sínum og bað hann að
koma til þeirra um kvöldið, til þess að hann gæti þá
gefið honum fulla skýringu á fjárreiðunum.
Sennilega hefir Anthony vantreyst frænda sínum
og samstarfsmönnum hans meira en þá hefir grunað.
Að minnsta kosti þá neitaði hann að koma í heimsókn-
ina, en stakk upp á því, að Ceneri skyldi heimsækja
hann. Þá lagði Macari á ráðin til þess að láta Pauline
í sakleysi sínu fá hann til þess að koma. Ceneri sendi
Anthony boð um, að honum væri alveg sama, hvar
þeir hittust, en þar sem hann kvaðst mjög önnum kaf-
inn, þá skaut hann fundi þeirra á frest um einn eða
tvo daga. Hann sagði síðan Pauline, að þar sem hann
vegna viðskiptaerinda gæti ekki komið heim fyrr en
mjög seint kvöldið eftir, þá væri nú ágætt tækifæri til
þess fyrir hana að vera með bróður sínum. Hún skyldi
senda honum boð um að koma og heimsækja sig, með-
an hann væri fjarverandi. Þar sfem hann þó langaði
einnig sjálfan til þess að hitla Anthony, þá yrði hún
að sjá svo um, að hann yrði ekki farinn, er hann kæmi
aftur.
Pauline grunaði ekkert, skrifaði hún því bróður
sínum, sagði honum að hún yrði ein heima þar til seint
um kvöldið eftir og bað liann því að koma til sín eða
fara með sig á einhvern skemmtistað. Þau fóru sam-
an í leikhúsið, og það var komið miðnætti, er Anthony
fylgdi henni heim aftur. Vafalaust hefir hún beðið
hann að dvelja lijá sér stundarkorn, þótt honum hafi
ef til vill verið það á móti skapi. Svo alvarlegt áfall,
sem það var fyrir hana að sjá það, sem á eftir kom,
þá hlýtur það að hafa verið stórum þungbærara vegna
vitundarinnar um það, að hún sjálf hefði þannig vald-
ið því, sem dró til dauða hans.
Systkinin sátu tvö ein saman stundarkorn, en síðan
kom Ceneri og vinir hans tveir inn. Anthony virtist
óánægður yfir komu þeirra, en reyndi þó að dylja það
og heilsaði frænda sínum kurteislega. Hins vegar virti
hann Macari ekki viðlits.
Ceneri hafði ekki ætlast til þess að nokkru ofbeldi
yrði beitt í viðurvist Pauline. Hvað svo sem gert yrði,
þá skyldi það gerast er Anthony væri að fara úr hús-
inu. Þá skyldi hann gripinn og færður niður í kjall-
ara og óp hans kæfð ef með þyrfti. Pauline átti ekki
að fá neina vitneskju um þetta. Það hafði verið svo
búið um hnútana, að hún færi daginn eftir lil vinar
Ceneris og dveldi þar, án þess að fá nokkra vitneskju
um það, sem væri orsök í hinni skyndilegu brottför
þeirra félaga.
„Pauline,“ sagði Ceneri, „þú ættir að fara að hátta.
Við Anthony þurfum að tala sarnan um ýms málefni.“
„Ég ætla að bíða þangað til Anthony fer,“ sagði
hún, „en ef þið viljið ræðast við, þá skal ég fara inn
í hitt herbergið."
Að svo mæltu fór hún inn fyrir, settisl við píanóið,
lék á það og söng fyrir sjálfa sig.
„Það er orðið alltof framorðið til þess að ræða
fjármál okkar í kvöld,“ ságði Anthony, er systir hans
fór inn fyrir.
„Þetta er þó eina tækifærið að sinni. Ég verð að
fara af landi brott í fyrramálið.“
Þar sem Anthony vildi ekki láta frænda sinn sleppa,
án þess að gera fulla grein fyrir fjárreiðum sínum,
þá settist hann aftur.
„Þá er að taka því,“ sagði hann. „En það er óþarfi,
að hafa ókunnuga menn við.“
„Þeir verða varla taldir ókunnugir. Þeir eru vinir
mínir, sem munu staðfesta sannleiksgildi frásagnar
minnar.“
„Ég vil ekki ræða einkamál mín í áheyrn svona
manns,“ sagði Anthony og benti fyrirlitlega í áttina
til Macari.
Samræðurnar höfðu farið fram í hálfurn hljóðum.
Pauline var skammt frá, og hvorugur kærði sig um að
trufla hana, eða láta hana komast að því, að deila
væri í aðsigi, en Macari heyrði unnnælin og sá bend-
inguna. Augu hans leiftruðu og hann hallaði sér áfram
í áttina til Anthonys.
„Vel má vera,“ sagði hann, „að innan fárra daga
viljir þú sárfeginn veita mér það, sem þú synjaðir mér