Íslendingur - 03.05.1950, Qupperneq 3

Miðvikudagur 3. maí 1950
ÍSLENDINGUR
3
Innilegt þakklæti vottum við öllum þeim, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og jarðarför,
Guðrúnar Ólínu Sigurðardóttur,
sem andaðist 21. apríl síðastl.
Fyrir mína hönd, sonar og uppeldisdóttur.
Hallgrímur Jónsson.
Eiginmaður minn og faðir okkar,
Kristjón Magnússon,
andaðist að Sjúkrahúsi Akureyrar 1. þ. m. — Jarðarförin er
ákveðin þriðjudaginn 9. þ. m. og hefst með húskveðju að heimili
hins látna Ránargötu 17. kl. 2 e. h.
Eugenia Jónsdóttir og börn.
míEMimmMmuMMmÉœMmmmMZk&im ......... Wim «■
Jarðarför móður okkar,
Sesselju Sigurðardóttur,
sem andaðist að heimili sínu 25. apríl s. 1. fer fram að Hólum
mánudaginn 8. maí kl. 1 e. h. — Blóm og kranzar afbeðið. Þeir,
sem vildu minnast hinnar láinu, eru vinsamlegast beðnir að láta
Raforkusjóð Saurbæjarhrepps njóta þess.
Arnarstöðum 2. maí 1950.
Synir hinnar látnu.
- NYJA BIÓ -
Miðvikudag kl. 9:
FJÁRBÆNDURNIR í
FAGRADAL
Fögur amerísk kvikmynd frá
20th Century-Fox, tekin í eðli-
legum litum.
Aðalhlutverk:
Lon McCallister,
Peggy Ann Garner,
Edmund Gwenn.
Aðgöngumiðar seldir frá kl.
7—9 e. h.
Skjaldborgar^bíó
H ETJ U DÁÐ
(Pride of the Marines)
T I LKYNNING
Vegna hækkunar á reksturskostnaði bifreiða, hækkar
ökutaxti fyrir vörubifreiðir, í samræmi við 7. gr. samnings
Vinnuveitendafélags Akureyrar og Bílstjórafélags Akur-
eyrar, frá og með 1. maí n. k., sem hér segir:
Dagvinna ............. kr. 35.00 pr. klst.
Eftirvinna ........... — 40.50 — —
Nætur- og helgidagavinna . . — 46.00 — —
Viðbótargjaldið samkv. 3. gr. hækkar í kr. 1,75, að
öðru leyti helzt samningurinn óbreyttur.
Vinnuveitendafélag Akureyrar. «
Kaupfélag Eyfirðinga.
Bílstjórafélag Akureyrar.
Bifreiðastöðin Bifröst.
Vörubílastöðin.
Viðburðarík amerísk kvikmynd
frá styrjaldarárunum.
Aðalhlutverk:
JOHN GARFIELD,
ELEANOR PARKER.
Bönnuð börnum yngri en 12 ára
ÞVOTTAPOTTUR til sölu
Kolakyntur þvottapottur er
til sölu með tækifærisverði.
Jón G. Sólnes.
Stúlka
sem hefir áhuga á að fara
til Svíþjóðar og aðstoða þar
við heimilisstörf í sumar, óskast. —
Upplýsingar í Þingvallastræti 20 —
Sími 491.
falash
Hollur
Hressandi
Svalandi
Enginn annar drykkur
er honum fremri.
Efnagerð ARureyrar h.f.
HESTAMANNAFÉLAGIÐ LÉTTIR
efnir til
KAPPREIÐA
á skeiðvelli félagsins við Eyjafjarðará sunnudaginn 21. maí n. k.
kl. 2 e. h. — Sprettfæri verður 250 m., 300 m., 350 m. á stökki
og 250 á skeiði. — Þátttaka tilkynnist Þorleifi Þorleifssyni eða
Kurt Sonnenfeld, tannlækni. — Æfingar verða á skeiðvellinum
laugard. 13. maí kl. 8 e. h., sunnud. 14. maí kl. 2 e. h. og lokaæfing
miðvikud. 17. maí kl. 8 e. h., og eru þá allra síðustu forvöð fyrir
menn að láta skrásetja hesta sína.
Skeiðvallanefndin.
DANSLEIK
heldur Sjólfstæðiskvennafélagið Vörn í Samkomu-
húsi bæjarins n. k. föstudag 5. maí kl. 9 síðdegis.
Aðgöngumiðar við innganginn frá kl. 8.
Nefndin.
GREIPAR GLEYMSKUNNAR
„Bíddu með það og þá getur verið. að það rifjist allt
upp fyrir mér af sjálfu sér.“
Hafði hún eirihvern grun um hið rétta? Voru þessir
draumar minni hennar að koma aftur? Gaf hinn gló-
andi hringur, sem enn var á fingri hennar, henni ein-
hverja hugmynd um, hvað gerzt hefði? Ég ætlaði að
bíða og vona.
Við gengum heim saman og Priscilla fylgdi á eftir
í hæfilegri fjarlægð. Pauline virtist taka samfylgd
mína sem sjálfsagðan hlut. Þegar stígurinn varð bratt-
ur eða grýttur, þá rétti hún mér hendina, eins og hún
ætti rétt á stuðningi mínum. En hún sagði ekkert lengi
fyrst.
„Hvaðan kemurðu?“ spurði hún loks.
„Eg kem úr langferð eftir að hafa ferðast mörg þús-
und mílur.“
„Já, þegar ég sá*þig í draumum mínum, þá varstu
alltaf að ferðast. Fannstu það, sem þú leitaðir að?“
spurði hún áköf.
„Já. Eg fann sannleikann. Nú veit ég allt.“
„Segðu mér, hvar hann er.“
„Hver?“
„Einkabróðir minn, Anthony, drengurinn sem þeir
myrtu. Hvar er gröf hans?“
„Hann er grafinn við hlið móður sinnar.“
„Guði sé lof. Þá get ég beðist fyrir við gröf hans.“
Þótt hún talaði af nokkrum æsingi, þá var hún alveg
með réttu ráði. Eg velti því fyrir mér, hvort hún ósk-
aði þess, að morðingjarnir lilytu makleg málagjöld.
„Óskarðu hefndar yfir þeim, sem myrtu hann?“
„Hefndar! Hvaða gagn er að hefnd? Ekki lífgar
hún bróður minn við aftur. Þetta er löngu liðið, fyrir
hve löngu veit ég ekki, en mér finnst, að það séu mörg
ár síðan. Guð getur nú þegar hafa hefnt bróður míns.
„Það hefir hann sannarlega gert. Einn morðingj-
anna dó brjálaður í fangelsi, annar er nú hlekkjaður
í þrælkunarvinnu, en hinn þriðji hefir enn ekki hlotið
makleg málagjöld.“
„Hann fær þau þó fyrr eða síðar. Hver þeirra er
það?“
„Macari.“
Það fór hrollur um hana er hún heyrði nafnið, og
hún þagði um hríð. Það var ekki fyrr en við vorum
nærri komin heim að húbinu, að hún sagði blítt og
biðjandi: „Viltu fara með mig til Ítalíu — að gröf
hans?“
Eg hét því þegar, og gladdist yfir því, að hún skyldi
þannig álíta eðlilegt að snúa sér til mín með þessa
ósk. Hún hlaut að muna meira en hún vildi láta uppi.
„Eg ætla að fara þangað,“ sagði hún, „sjá gröf
hans og síðan skulum við ekki framar minnast á for-
tíðina.“
Við vorum nú komin að garðshliðinu. Eg tók í hönd
hennar.
„Pauline“; sagði ég, „reyndu að muna eftir mér.“
Það var eins og gamla vandræðasvipnum brygði
se msnöggvast fyrir í augum hennar, hún strauk hend-
inni um ennið, en sneri síðan þegjandi frá mér og gekk
inn í húsið.
XV. KAFLI
Afstaða mín var harla einkennileg, en hún var mér
þó ánægjuleg. Eg varð nú á ný að reyna að ná ástum
Pauline, og það var engu síður unaðslegt og töfrandi,
þótt hún væri nú þegar að nafninu til konan mín. Það
var eins og ef landeigandi gengi um jarðeignir sínar
og fyndi þar hvarvetna áður óþekkta fegurð og nýjar
auðlindir. Á hverjum degi kynntist ég meiri og meiri
yndisþokka hjá konunni, sem ég unni.
Bros hennar vakti hjá mér meiri gleði, en ég hefi
áður lýst, hlátur hennar var sem töfrandi opinberun.
Að horfa á hin björtu, leiftrandi augu hennar og
reyna að skilja leyndardóma þeirra nægði til þess að
launa mér að fullu alla erfiðleika mína og þjáningar.
Eg get ekki lýst hrifningu minni yfir því, að komast
að því, nú er konan mín var orðin andlega heilbrigð,
að hún var ágætum hæfileikum gædd, og ég átti því að
eignast konu, sem ekki var aðeins dásamlega fögur,
heldur yrði einnig ánægjulegur félagi og nærgætinn
|'M vinur.
*s|| Hrifning mín var þó blandin efasemdum og ótta.
Það má vel vera, að mig hafi skort nokkuð sjálfstraust.
f|Eftir því sem ég kynntist því betur og betur, hve dá-
samleg Pauline var, þá spurði ég mig æ oftar að því,
V hvernig ég ætti að dirfast að vona, að hún sem var
|)|fi svona fullkomin, myndi sætta sig við þá ást og þau
bjfiævikjör, sem eg hafði að bjóða henni. Hvernig dirfð-
fffist ég að vona að ná ástum hennar? Eg var að vísu
auðugur, en ég var þess fullviss, að auður myndi ekki
kaupa ást hennar, og auk þess vissi hún ekki annað,
;en að lnín væri sjálf auðug, þar sem ég hafði ekkert
|Sagt henni um það. Hún var ung og fögur, og að því
er hún bezt vissi, þá var hún frjáls, óháð og fjárhags-
lega sjálfstæð. Eg hafði ekkert að bjóða henni, sem var
henni samboðið að þiggja.
Kvíðafullur forðaðist ég að hugsa til þeirrar stund-