Íslendingur - 24.05.1950, Side 3

Miðvikudagur 24. maí 1950
ÍSLENDINGUR
3
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda vináttu við andlát og jarðarför
eiginmanns og föður okkar,
Kristján Magnússonar.
Eugenia Jónsdóttir og börn.
ATVINNA
Karl eða kona getur fengið starf sem nætursímavörð-
ur við Landssímastöðina hér, frá 1. júní n. k.
Umsóknir sendist mér fyrir 27. þ. m.
Símastjórinn.
KARM. NÆRFÖT
STUTTAR BUXUR
og BOLIR
SPORTBOLIR
DRG. NÆRFÖT
Hvítir
BRAUNS-verzluíi
Páll Sigurgeirsson
kvensloppar
með stuttum ermum.
Orðsending
Gjalddagi Verkamannafélags Akureyrarkaupstaðar er nú 1. iúní.
Þeir, sem síður vilja láta innheimta ársgjaldið hjá atvinnurekend-
um ættu því að gera skil á skrifstofu félagsins fyrir mánaðamótin,
Gjaldkerinn.
Hluthafatundnr
í ÚTGERÐARFÉLAGI AKUREYRINGA h. f.
Skuldabrét
BRAUNS-verzSun
Páll Sigurgeirsson
5% handhafa skuldabréf landssímans eru til sölu á skrifstofu
minni kl. 10—12 og 13—16 daglega.
Athugið, að með því að kaupa þessi skuldabréf ávaxtið þér fé
yðar á hagkvæman og tryggan hátt.
Símastjórinn.
Gagatræðaskóli
Akureyrar
Sýning á handavinnu nemenda verður á annan í hvítasunnu (29.
þ. m.), opin frá kl. 10 árdegis til kl. 10 síðdegis.
Skólanum verður slitið miðvikudaginn 31. þ. m., kl. 8 síðdegis.
Akureyri, 23. maí 1950.
Þorsteinn M. Jónsson,
skólastjóri.
ÍBÚÐ
íbúð Snorra Lárussonar sím-
ritara í húsi félagsins við
Grænugötu hér í bænum, er til
sölu. — Félagar Byggingar-
samvinnufélagsins Garður,
sem óska að neyta forkaups-
réttar að íbúð þessari gefi sig
fram við formann félagsins
Svafar Guðmundsson, banka-
stjóra fyrir 28. þ. m.
Félagsstjórnin.
Auglýsið í Islendingi!
verður haldinn í Samkomuhúsi bæjarins fimmtu-
daginn 25. þ. m. kl. 8,30 e. h.
Fundarefni: Rætt um aukningu hlutafjár-
ins með kaup á nýjum togara ^fyrir aygum.
S t j ó r n i n .
Nr. 14/1950.
TILKYNNING
Innflutnings- og gjaldeyrisdeild Fjárhagsráðs hefir ákveðið eftir-
farandi hámarksverð á blautsápu:
Heildsöluverð án söluskatts............ kr. 4.33
Heildsöluverð með söluskatti .......... kr. 4.46
Smásöluverð án söluskatts í smásölu .... kr. 5.39
Smásöluverð með söluskatti............. kr. 5.50
Reykjavík, 17. maí 1950.
Verðlagsstjórinn.
GREIPAR GLEYMSKUNNAR
„Það vona ég — eða öllu heldur, ætti ég að vona
það? Færir það mér gleði eða sorgir?“
„Hver veit — þetta tvennt vill oft blandast hvað
öðru.“
Hún andvarpaði og leit niður fyrir sig. Allt í einu
leit hún upp aftur. -
Hvernig komst þú inn í líf mitt — livers vegna
dreymdi mig þig?“
„Þú sást mig svo oft, meðan þú varst veik.“
„Hvernig stóð á því, að gamla þjónustukonan þín
var hjá mér og stundaði mig, er ég kom til sjálfrar
mín aftur?“
„Frændi þinn fól mér að vernda þig. Eg lofaði að
gæta þín í fjarveru hans.“
„Og hann kemur aldrei aftur. Hann hefir hlotið
refsingu fyrir glæp sinn, að horfa aðgerðalaus á morð
bróður míns.“
Hún greip hendinni fyrir augun eins og hún vildi
byrgja þá voðasjón.
„Pauline“, sagði ég, sem óskaði að beina huga
hennar inn á aðrar brautir. „Segðu mér, hvei'nig þú
sást mig í draumum þínum. Hvað dreymdi þig um
mig?“
Það fór hrollur um hana. „Mig dreymdi að þú værir
hjá mér í herberginu og horfðir með mér á glæpinn.
Þó vissi ég, að það gat ekki verið rétt.“
„Hvað svo?“
„Ég sá andlit þitt oft og mörgum sinnum. Það var
alltaf á ferðalagi, það virtist ferðast í skýjum. Eg sá
varir þínar bærast, og mér virtist þær segja: „Ég ætla
að finna sannleikann,“ og ég beið því þolinmóð þess
að þú kæmir aftur.“
„Dreymdi þig mig aldrei áður?“
Það var farið að skyggjá. Ég var ekki viss um, hvort
heldur það var rökkrið, sem olli því, að kinnar hennar
sýndust dekkri, eða hvort það var vegna þess að hún
roðnaði.
* r
„Eg get ekki sagt það! Eg veit það ekki! Spurðu
mig ekki! sagði hún vandræðalega. Síðan sneri hún
sér við.
„Það er farið að kólna og skyggja. Við skulum fara
heim.“
Eg fylgdi henni. Það var orðin svo föst venja hjá
mér að eyða kvöldinu með henni, að ég beið þess ekki,
að hún byði mér inn. Við vorum vön því að leika sam-
an á hljóðfæri og syngja nokkra stund á hverju kvöldi.
Hið fyrsta, sem Pauline óskaði að fá, er henni var
batnað, var píanó. Þar sem hún vissi ekki annað, en
hún ætti að erfa miklar eignir, þá hikaði hún ekki við
að biðja um það, sem hana langaði til að eignast, og
ég hafði lagt svo fyrir við Priscillu, að enga peninga
skyldi sparað til þess að gera henni lífið sem þægileg-
ast, og hún hafði því fcngið sent píanó frá næstu borg.
Hún hafði náð allri sinni fyrri leikni. Rödd hennar
var nú jafnvel þróttmeiri og fegurri en nokkru sinni
fyrr. Þrásinnis hafði hún töfrað mig eins og eitt sinn
forðum, er ég átti enga von á því, hve hræðilega sá
söngur endaði, né heldur að örlög mín og hennar yrðu
svo mjög samtvinnuð.
Ég varð því mjög undrandi, er hún þessu sinni sneri
sér við á tröppunum og sagði: „Nei, ekki núna. Lof-
aðu mér að vei'a einni í kvöld.“
Eg hreyfði engum mótmælum, heldur rétti henni
*
hendina og kvaddi hana. Eg ætlaði að ganga urn í
stjörnuskininu og hugsa um hana.
Er við skildum leit hún á mig einkennilega og næst-
um hátíðlega.
„Gilbert“, sagði hún á ítölsku, því Priscilla stóð nú
í opnum dyrunum. „Á ég að óska þess, að hið gleymda
rifjist upp fyrir mér aftur, eða á ég að vona, að það
verði alltaf gleymt? Hvort verður betra fyrir mig •—
og fyrir þig?“
Án þess að bíða eftir svari smeygði hún sér fram
hjá Priscillu, sem stóð nú og beið þess að ég kæmi inn
líka.
„Góða nótt, — Priscilla“, sagði ég. „Ég kem ekld
inn núna.“
„Ætlið þér ekki að koma inn, herra Gilbert, ungfrú
Pauline mun þykja það mjög leitt.“
„Hún er þreytt, og henni líður ekki sem bezt. Þú
ættir að fara til hennar. Góða nótt.“
Pi'iscilla kom út á tröppurnar og lokaði hurðinni á
eftir sér. Það var eitthvað í svip hennar, sem kom mér
til að skilja, að í þetta sinn ætlaði hún eftir mætti að
beita við mig öllu því valdi, sem hún liafði yfir mér,
er hún gætti mín sem barns, valdi sem ég beygði mig
fyrir löngu eftir að ég var farinn að ganga í síðum
buxum. Ég er viss urn, að hana langaði nú til þess að
taka í öxl mér og hrista mig duglega. I þess stað varð
hún nú að láta sér nægja að leggja alla sína gremju í
röddina.
„Það er eðlilegt, að hún verði veik, þegar eiginmað-
urinn býr undir öðru þaki en hún. Og svo eru allir hér
í nágrenninu ákafir í að fá að vita, hvers konar sam-
band eiginlega sé á milli ykkar, þeir spyrja mig allra