Íslendingur - 07.06.1950, Blaðsíða 4

4
ÍSLENDINGUR
Miðvikudaginn 7. júní 1950
Siómannadagurinn
var haldinn hátíðlegur víðs vegar
um land s.l. sunnudag. Hér á Akur-
eyri var keppt í róðri á laugardags-
kvöldið, og tóku þátt í keppninni
tvær drengjasveitir, 6 kvennasveitir
og 4 sveitir karlmanna. Vegalengd
var 500 metrar hjá drengjunum og
karlmönnunum en 400 metrar í
kvennakeppni.
Sigurvegari drengjaflokka varð
sveit Hauks Konráðssonar á 2 mín.
44.2 sek.
Sigurvegari kvennafl. Netahnýt-
ing Kaldbaks á 2 mín. 39.0 sek.
Sigurvegari karlafl. Vélstjórafél.
Akureyrar á 2 mín. 33.5 sek.
Nokkur sunnanvindur var, er róð-
urinn fór fram, en mjög mikill mann-
fjöldi horfði á keppnina. Veðbanki
var rekinn í sambandi við hana.
Á sunnudaginn hófust hátíðahöld-
in kl. að ganga 11 með hópgöngu
sjómanna um götur bæjarins. Var
síðast gengið í kirkju og hlýtt á sjó-
mannamessu hjá sr. Benjamín Kristj-
ánssyni. Kl. 1.30 e.h. var sýnd björg-
un úr skipi við höfnina, og Halldór
Jónsson frá Gili flutti kvæði í til-
efni dagsins. Kl. 3.30 var keppt í
björgunar- og stakkasundi í sund-
laug bæjarins en síðan keppt í reip-
togi, naglaboðhlaupi og handknatt-
leik á túninu sunnan sundlaugarinn-
ar. Úrslit keppnanna urðu þessi:
Björgunarsund, 25 m.: 1. Magnús
Lórensson 36.8 sek. 2. Vilhelm Þor-
steinsson 37.2 sek.
Stakkasund, 25 m.: 1. Baldvin
Þorsteinsson 40.7 sek. 2. Vilhelm
Þorsteinsson 43.2 sek.
í reiptogi kvenna vann Kvenna-
deild Slysavarnafélagsins kvenna-
flokk frá Niðursuðuverksmiðju K.J.
& Co. í karlaflokki kepptu Vélstjóra-
félag Akureyrar, Sjómannafélag Ak-
ureyrar, Kaldbakur og Svalbakur og
vann Vélstjórafélagið. í naglaboð-
hlaupi kvenna kepptu 4 sveitir. Úr-
slit urðu þau, að Netahnýting Kald-
baks vann á 2 mín. 12.0 sek., en næst
varð sveit Glerárþorps á 2 mín. 19.5
sek.
í handknattleik kepptu Kvenna-
deild Slysavarnafél. og Sjómanna-
dagsráðið, og vann Kvennadeildin
með 4 mörkum gegn 2.
Lúðrasveit Akureyrar lék undir
stjórn Jakobs Tryggvasonar milli
annarra dagskrárliða. Dansleikir
voru um kvöldið að Hótel Norður-
landi og í Samkomuhúsinu. Merki
dagsins og Sjómannadagsblaðið var
selt á götunum, og var salan með
mesta móti. Fánar blöktu við hún á
hverri stöng í bænum, og skip á
höfninni voru prýdd fánum og veif-
um. Veður var bjart og hlýtt á
sunnudaginn, og mannfjöldinn, sem
tók þátt í hátíðahöldunum meiri en
nokkru sinni áður.
Fyrir beztu íþróttaafrek dagsins
hlaut Vilhelm Þorsteinsson Atla-
stöngina. Þá heiðraði Sjómanna-
dagsráðið frú Ólafiu Pálsdóttur,
Gránufélagsgötu 1 hér í bæ með gull-
merki sínu fyrir mikið og óeigin-
gjarnt starf í þágu Sjómannadagsins
um mörg ár.
••—— ••
Sextugur varð Sveinn Bjarman, bókari,
s. 1. mánudag.
Greinargerð um hækk-
nn símgjaldanna
#
Vegna gengisfellingar íslenzku
krónunnar hefir orðið að hækka
símagjöldin allverulega, því að geng-
isskerðingin hefir mjög víðtæk áhrif
til hækkunar á kostnað við síma-
reksturinn og símaframkvæmdir.
Öll skeytagj öld og símtalagjöld
milli landa reiknast í gullfrönkum.
Skeytagjöldin ákveðast af alþjóða-
ráðstefnum þannig, að hvert land,
sem símskeytið fer frá, fer um og
kemur til, fær fyrir hvert orð sinn
hluta gjaldsins í gullcentimes. ísland
fær því sjálft ekki nema nokkurn
hluta af þeirri upphæð, sem innheimt
er hjá skeytasendendum fyrir sím-
skeyti til útlanda, en fær hinsvegar
dálítinn hluta (í gulli) af þeim
skeytum, sem send eru frá útlöndum
til íslands. Mismuninn eða það, sem
á vantar til að greiða öðrum aðilum
fyrir flutning skeyta frá íslandi til
útlanda, verður ísland að greiða í
gullfrc. Þessi mismunur nemur í öll-
um skeytaviðskiptunum við útlönd
á ári (1948) ca. kr. 528.000 gullfrc.
eða ísl. kr. ca. 2.820.000 með nú-
verandi gengi. Aukinn árlegur kostn
aður í ísl. krónum á þessum lið
vegna gengisskerðingarinnar 20.
marz 1950 verður því ca. kr.
1.200.000.
í talsímaþjónustunni milli landa
er greiðslufyrirkomulagið og hlut-
fallið svipað. Mismunurinn, sem ís-
land verður að greiða til útlanda á
ári vegna talsímaþjónustunnar við
útlönd. nam 1948 ca. 75.000 gullfrc.
eða ca. ísl. kr. 400.000, þar af auk-
inn árlegur kostnaður þessarar þjón-
ustu vegna gengisfallsins 20. maz
1950 ca. kr. 170.000.
Hækkun á erlendu efni til árlegs
reksturs og framkvœmda. símans, svo
og hækkun á tollum, flutningsgjaldi
og vátryggingu miðað við meðal-
innflutning 4 síðustu árin reiknast
ca. kr. 5.205.000.
Árlegur kostnaðarauki vegna
gengisfellingarinnar á öllu því, sem
keypt er hjá verzlunum innanlands,
á rekstri bifreiða landssímans, á öðr-
um flutningskostnaði innanlands og
á ýmsu öðru því, sem þarf til rekst-
urs símans, er áætlaður ca. kr.
1.080.000.
Samtals verður þá allur aukinn
árlegur kostnaður landssímans vegna
gengisfellingarinnar 20. marz 1950
ca. kr. 7.655. 000. Verði dregið úr
framkvæmdum lækkar þessi upphæð
nokkuð.
Auk þessa kemur fram í eitt skipti
(20. marz 1950) gengistap á ó-
greiddum gjöldum vegna skeyta- og
talþjónustunnar við útlönd fram til
20. marz 1950 og á efnisskuldum við
erlend firmu, er nemur ca. kr.
2.362.000.
Áætlað er að símgjaldahækkunin
samkvæmt hinni nýju gjaldskrá sím-
ans gefi ca. kr. 5.010.000 auknar
tekjur á ári.
(Fréttatilkynning jrá póst-
og símamálastjórninni til
útvarps og blaða.)
27. maí 1950.
—X—
Leiðrétting. í kvæði mínu til Gullfoss í
ísl. 31. maí, hefir slæðst í prentun komma
í næst síðasta vísuorð síðara erindis, sem
breytir efni, ef tekið er tillit til hennar. í
síðasta vísuorði var prentað band í stað
þankastriks, frá minni hálfu. — S. G. S.
GAGN FRÆÐASKÓLA
AKUREYRAR
var slilið 31. maí s.l. Flutti skóla-
stjórinn, Þorsteinn M. Jónsson,
skólaslitaræðu og afhenti gagnfræð-
ingum prófskírteini þeirra.
í ræðu sinni gat skólastjóri þess,
að 20 ár væru nú liðin, síðan skól-
inn var stofnaður. Fyrsti skólastjóri
hans var Sigfús Halldórs frá Höfn-
um, og gegndi hann því starfi um 5
ára skeið, en núverandi skólastjóri
hefir gegnt starfinu síðan. Frá upp-
hafi hafa alls 1327 nemendur innrit-
azt í skólann en 566 gagnfræðingar
útskrifazt. Þeir nemendur, sem nú
luku gagnfræðaprófi, eru þeir fyrstu,
er útskrifuðust eftir nýju skólalög-
gjöfinni.
#
HandknaHleikskeppni
fór fram hér á nýja íþróttasvæð-
inu s.l. laugardag milli 5. bekkjar
Menntaskólans í Reykjavík og K.A.
Úrslit urðu þau, að Revkvíkingarnir
unnu með 17:9 eftir mjög skemmti-
legan Ieik. Á mánudaginn kepptu
Reykvíkingarnir við Þór og unnu
með 14:0 eftir aðeins 30 mín. leik.
Lið Reykvíkinganna er hið lang-
bezta, er hingað hefir komið til
keppni í handknattleik.
LEREFTSTUSKUR
kaupum við hæsta verði.
Prentsmiðja
Björns Jónssonar h *
GREIPAR GLEYMSKUNNAR
ur og vesæll kvöldið áður en hann átti að fá að vita,
hvort ást hans væri endurgoldin eða ekki, eins og ég
var nú, en áreiðanlega hefir enginn nema ég átt von
á hinu örlagaríka svari af vörum konu, sem var þeg-
ar orðin eiginkona hans.
Það var orðið mjög áliðið, þegar ég hélt heimleiðis
úr gönguför minni. Eg gekk framhjá glugga Pauline,
staðnæmdist þar fyrir neðan, horfði upp og velti því
fyrir mér, hvort hún væri nú einnig vakandi og bryti
heilann um framtíð okkar. Jæja, á morgun skyldum
við bæði losna við allar efasemdir.
Það var lygnt og hlýtt og glugginn hennar var því
galopinn. Áður en ég gekk burtu, datt mér nokkuð í
hug. Ég sleit rós úr runna í garðinum og mér tókst að
henda henni inn um opinn gluggann. Hún kynni að
finna rósina í fyrramálið og geta sér þess til, frá
hverjum hún væri. Ef hún bæri hana, þá var það góðs
viti.
Gluggatjaldið hristist er rósin lenti á því, ég óttað-
ist þá að vekja eftirtekt og flýtti mér burtu.
Morguninn var heiður og fagur. Eg klæddi mig von-
góður og hratt frá mér hugarórum næturinnar. Jafn-
skjótt og ég gat vænzt þess, að Pauline væri komin á
fætur, fór ég að hitta hana. Hún var þá nýfarin út. Ég
fékk að vita, í hvaða átt hún hefði farið og hélt á eftir
henni.
Ég náði henni brátt, en hún gekk hægt og var niður-
lút. Hún heilsaði mér af sinni venjulegu alúð, og við
gengum áfram hlið við hlið. Eg gætti vandlega að því,
hvort hún væri með rósina, en svo var ekki. Ég reyndi
að hugga mig við það, að hún hefði ekki fundið hana,
en engu að síður varð ég órólegur við þetta.
En annað verra var þó á seyði. Hún var berhent og
ég tók brátt eftir því, þar sem ég gekk við hlið hennar,
að hún var ekki lengur með giftingarhringinn. Hinn
gullni baugur, sem t-il þessa hafði glitrað á hendi
r
hennar sem viti vonarinnar, var nú horfinn. Eg missti
allan kjark. í sambandi við orð hennar kvöldið áður,
þá var þýðing þessa augljós. Þótt hún vissi, að hún
væri konan mín, þá óskaði hún þess að losna úr þeim
tengslum. Pauline elskaði mig ekki. Sannleikurinn,
sem hafði smám saman orðið henni augljós, varð til
þess að hryggja hana. Þegar hún nú hafði fengið minn-
ið, þá óskaði hún að gleyma. Hún hafði tekið ofan
hringinn til þess að reyna að gera mér ljóst, án þess
að þurfa að segja mér það, að hún vildi ekki vera
konan mín.
Hvernig gat ég nú spurt hana? Ég hafði þegar feng-
ið svarið, áður en ég hafði borið fram spurninguna.
Hún tók eftir því, að ég starði á hina litlu, hvítu hendi
[jgg|& hennar, en hún leit bara niður og sagði ekkert. Það
ijl • var augljóst, að hún vildi hlífa mér við því, að segja
|| mér sannleikann berum orðum. Ef ég gæti haft mig til
'i þess þá var ef til vill bezt fyrir mig að yfirgefa hana
eins fljótt og ég gæti — yfirgefa hana og koma aldrei
aftur.
Þótt ég yrði dapur og sorgbitinn við þessa uppgötv-
un, þá tók ég brátt eftir því, að Pauline var mjög
breytt. Hún var öll önnur. Það var eins og kominn
væri veggur á milli okkar, sem gerbreytti okkar góða
kunningsskap, svo að hann varð nú ekkert annað en
almenn kurteisi. Nú lýsti feimni og hlédrægni sér í
hverju orði hennar og hverri hreyfingu, og ef til vill
hefir verið alveg sama máli að gegna um mig. Við
eyddum deginum saman eins og venjulega, en sá fé-
lagsskapur hlýtur að hafa verið þreytandi fyrir okkur
bæði, vegna þess hve samband okkai hafði breytzt til
hins lakara. Þá um kvöldið var ég bugaður maður.
Þegar ég þóttist alveg að ná því takmarki, sem ég
hafði svo lengi keppt að, þá höfðu skyndilega allar
vonir mínar brostið.
Þannig liðu nokkrir dagar. Pauline gaf mér ekkert
tilefni til nýrra vona. Ég gat alls ekki þolað þetta leng-
ur. Priscilla, sem sá, að eitthvað var að, var alveg
óþolandi. Hún lét mig ósvikið heyra meiningu sína,
svo að mig fór að gruna, að hún hefði þegar fram-
kvæmt hótun sína um að segja Pauline allt saman. Ég
hafði því tilhneigingu til þess að kenna henni um,
hvernig komið var, vegna þess að hún hefði verið of
hvatvís. Allt kynni að hafa farið vel, ef ég hefði haft
viku eða hálfan mánuð enn til þess að ná ástum konu
minnar. Ég fór að halda, að hún væri óhamingjusöm
og að nærvera mín væri henni til óþæginda. Hún sýndi
þó alls enga löngun til þess að forðast mig, heldur tók
hún alltaf á móti mér er ég kom og fór með mér út
eins og áður, en mér fannst, að hún myndi verða ham-
ingjusamari, ef ég færi. Ég ákvað því að yfirgefa
hana.
Ég vissi að eina leiðin til þess að framkvæma þessa
ákvörðun mína, var að gera það þegar í stað, og
ákvað ég því að fara þegar daginn eftir. Ég tók sam-
an faiangur minn og bað um far með ákveðnum vagni.
Eg myndi hafa þrjár klukkustundir morguninn eftir
til þess að gefa Priscillu fyrirskipanir og til þess að
kveðja konu mína í síðasta sinn.
Eg gat ekki farið, án þess að gefa henni nokkrar
skýringar. Ég þurfti þó ekki að kvelja hana með því