Íslendingur - 06.09.1950, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 6. septeinber 1950
ÍSLENDINGUR
3
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu við andlát og jarðarför
móður okkar
Jónínu Jónsdóttur frá Spónsgerði.
Börn hinnar látnu.
TILKYNNING
um greið^lu launauppbóta
Samkvæmt bráðabirgðalögum um útreikning vísitölu framfærslu-
kostnaðar, útgefnum 29. þ. m., hefir kauplagsnefnd reiknað á ný
vísitölu framfærslukostnaðar 1. júlí s.l. og reynd.st hún 115 stig,
miðuð við grunntöluna 100 hinn 1. marz 1950. Samkvæmt sömu
lögum ber að greiða laun fyrir ágúst samkvæmt júllvísitölu, 115
stigum, og laun fyrh september, október, nóvember og desember
1950 með 15.75% launauppbót.
VIÐSKIPTAMÁLARÁÐUNEYTIÐ,
31. ágúst 1950.
TILKYNNING
frá Félagsmálaráðuneytinu
um húsaleigu
Vegna misskilnings, sem vart hefir orðlð í sambandi við
tilkynningar, sem birtar hafa verið varðandi heimild til
hækkunar á húsaleigu samkvæmt núgildandi lagaákvæðum
þar um, vill ráðuneytið taka þetta fram:
1. í húsum, sem reist voru fyrir 14. maí 1940, má ekki hækka
húsaleigu frá því, sem þá var umsamið og goldið,. nema
samkvæmt húsaleiguvísitölu þeirri, er gildir á hverjum
tíma og er nú 178 stig. Auk þess má í þessum húsum,
eins og verið hefir, hækka húsaleigu eftir mati húsa-
leigunefndar sökum verðhækkunar á eldsneyti eða lýs-
ingu, sem innifalið er í leigunni, vaxtahækkunar af fast-
eignum og annars þess háttar.
2. I húsum, sem reist voru á tímabilinu 14. maí 1940 til árs-
loka 1944 má leigan ekki vera yfir 7 krónur á mánuði
fyrir hvern fermetra gólfflatar íbúðarinnar, miðað við
uíanmál og 2.5 m. lofthæð. Ekki bætist húsaleiguvísitala
við þessa leigu.
3. I húsum, sem reisl voru eða reist verða eftir árslok 1944',
má leigan ekki vera yfir 9 krónur á mánuði fyrir hvern
fermetra gólfflalai íbúðarinnar, miðað við utanmál og
2.5 m. lofthæð. Ekki bætist húsaleiguvísitala við þessa
leigu.
4. Um atvinnuhúsnæði gilda sömu reglur og undanfarið.
Félagsrnálaráðuneytið, 31. ágúst 1950.
AUGLÝSING
nr. 18, 1950 fró skömmf-unarsfjóra.
Akveðið hefir verið að reiturinn „Skammtur 16“ (fjólublár) af
núgildandi „Þriðja skömmtunarseðli 1950“ skuli gilda sem við-
bótarskammtur fyrir einu kilógrannni af sykri vegna hagnýtingar
á berjum, á tímabilinu frá og með 30. ágúst til og með 3Q. septem-
ber 1950.
Reykjavík, 29. ágúst 1950.
Skömmtunarstjóri.
Skjaldborgarbíó
ðrlagafjaliiD
(The Glass Mountain)
Skemmtileg, ný ensk mynd, tek-
in að nokkru leyti í Alpafjöllun-
um. — Fögur hljómlist. í mynd-
inni syngur m.a. hinn frægi ítalski
söngvari
TÍTÓ GOBBI.
Aðalhlutverk:
Michael Denison
Dulcie Gray.
— Nýja - bíó-
í kvöld kl. 9:
DRAUGURINN FER
VESTUR UM HAF
(The Ghost goes west)
ASalhlutverk:
Roberth Donat
Jean Parker
Eugene Pallette

Framhaldssaga
Nr. 5
Jeppablæjur
vel með farnar, nýtt millitjald og
tilheyrandi hliðarlistar til sölu.
Afgreiðslan vísar á.
Vil kaupa bótamótor.
A. v. á.
Stúlka
óskast hálfan eða allan dag-
inn, til næstu májnaðamóta.
Jónas G. Rafnar
Símar 1578 og 1618
GET A4EÐ
stuttum fyrirvara saumað karl-
mannaföt og dragtir úr tillögð-
um efnum.
SAUMASTOFA
BJÖRGVINS FRIÐRIKSSONAR,
Ilafnarstræti 81.
FORDSON-bifreiðin A-701
er til sölu. Tilboð óskast.
GUÐM. TÓMASSON,
Helga-magrastrœti 23.
MYNDAVÉL
Franskur ferðamaður tapaði
myndavél (6x9i við Fnjósk-
árbrú auslan við ána í s. 1.
viku. Var hún í brúnu leður-
hylki. — Finnandi vinsamleg-
ast skili á lögreglustöðina.
RÐUR TVISVAR
„Herra CondeH.éro, hérna segir, að það séuð þér, sem selduð
honum vissa denRmtu um daginn," sagði annax maðurinn. „Þér
verðið að koma með okkur til lögreglustjórans.“
Adrian náfölnaði og v'ssi ekki livað gera skyldi eða segja. En
hin skjótráða Pamella kunni tökin á þeim.
„Þeúa er hlægilegt,“ sagði hún. „Herra Savile er sendiráðsfull-
trúi, og þið hafið enga lögsögu yfir honum. Þið verðið að snúa
ykkur til sendlráðsins með þetta.“
Lögregluþjónninn hikaði, en sagði svo, eftir að liafa ráðfært sig
við félaga sinn:
„Við skulum fylgja herranum og ungfrúnni til brezka sendiráðs-
ins.“
Þessu urðu þau að hlýða, og litlu síðar varð Adrian að hlusta,
skönmiustulegur á lögregluþj ónana segja hinum gamla, virðulega
fulltrúa brezka veldisins sögu s'na.
Það kom á daginn, að Condelliére hafði boðið gimsteinakaup-
manni í London steinana, en hann hafði strax þekkt, að þeir voru
í vörzlu myr; a kaupmannsins daginn, sem morðið var framið. Hann
hafði tilkynnt lögreglu beggja landa þetta. Condelliére hafði reynt
að verða lögreglunni að slíku liði, sem hann gat, og kvaðst oft hafa
séð manninn, sem seldi honum steinana, á gangi eftir Cliamps Ely-
sées.
Heimilisfang það, sem Adrian hafði gefið upp, reyndist skiljan-
lega fals eitt, en þá báðu lögregluyfirvöldin Condelliére að aðstoða ,
lögregluna við að hala upp á manninum með því móti að sitja fyrir
honum á Champs Elysées. Eftir að hafa verið þar árangurslaust
nokkrum sinnum, fundu þeir nú Adrian og var það laun þolinmæði
þeirra.
Sendiherrann krafðist þegar, að virt væru sérréttindi stjórnarer-
indreka, og var það óðara veitt, og fóru því lögregluþjónarnir.
Samtalið, sem fylgdi milli hins fræga stj órnmálamanns og Adrians
varð þeim síðarnefnda í hæsta máta raunafullt, og hann vissi að
það myndi verða sér minnisslætt allt til dauðans.
Þe gar hann hafði játað að hafa selt demantana og gat þó ekki
gert grein fyrir því hvernig hann var að þeim kominn, áleit sendi-
herrann, að bezt Væri fyrir hann að fara þegar til Englands, sir
Basil Vane skyldi fara með honum, ræða þar við yfirvöldin, og
reyna á þann veg að bjarga við nrálinu, eftir því sem auðið yrði.
Hann hlýddi þessu ráði, en þegar hann kom til Folkestone á Eng-
landi voru þar fyrir tveir leynilögreglumenn frá Scotland Yard og
tóku hann þegar fastan fyrir morð á Júlíusi Cohen, gimsteinakaup-
manni.
Það var einmitt morguninn eftir þetta leiðinlega atvik, að Felt-
horpe lávarður gekk á venjulegum tíma inn í borðstofuna. settist
liægt og gæ ilega, en hnyklaði svo skyndilega brýrnar.
„Rowlands,11 sagði hann við þjóninn, „hvar eru blöðin?“
Rowlands gamli var alveg utan við sig og þóttist ekkert heyra.
„Rowlands! Felthorpe lávarður birsti sig. , Ertu orðinn heyrn-
arlaus? Komdu með blöðin!“
Gamli þjónninn sótti blöðin, setti þau með skjálfandi hendi á
b.orðið hjá húsbónda sínum og brast í grát, í fvrs*a og síðasta
skipti á ævinni, um leið og liann gekk óstyrkum fótum út úr her-
berginu.
„Hum!“ muldrað: Felthorpe lávaiður. „Ellihrumur eða drukk-
inn í Einkennilegt! Lg v.ssi ekki til. að hann drykki. Líklega er
veslingurinn gamli orðinn veikgeðja.“ Og hann leit framan á
blaðið. Þar stóð þá þvert yfir síðuna stórum stöfum:
Lávarðssonur ákœrður fyrir tnorð.
Aðalsmaðurinn Adrian Savile tekinn fastur
fyrir tnorðið í járnbrautarlestinni.
Agndofa las gamli maðurinn þessi ótrúlegu orð. Hann las þau
aftui og aftur. Satt að segja las hann þau þar lil hann skjögraði
ruglaður áfram úr stólnum og féll á grúfu á gólfið við hliðina á
stólnum.
3. kafli.
Miskunnarlaus ráttvísi.
Réttaisalurinn í Carlisle var þéttskipaður fólki. Lögreglumenn
gæ'tu dvranna og vöiðu múgnum, sem úli var og vildi troðast inn.
aðgöngu. Mjóir gangarnir voru jafnvel troðnir fólki.