Íslendingur - 27.09.1950, Blaðsíða 2

ÍSLENDINGUR
Miðvikudagur 27. september 1950
UTAN ÚR HEIMI
m
Kommúnisíar berjast gegn
sjálfum sér
Útgeíandi: Útgáíufélag íslendings.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Tómas Tómasson.
Auglýsingar og afgreiðsla:
Svanberg Einarsson.
Skrifstofa Gránufélagsgata 4.
Sími 1354.
PrentsmiSja Björns Jónssonar h.j.
Þeir haia tungur
tvær 09 tala sitt
raeð hvorri.
Oft hefir Þjóðviljinn og önnur
blöð kommúnista gengið fram af
mönnum í furðuleguin og mótsagna-
kenndum málflutningi. En þó hefir
líklega aldrei keyrt eins um þverbak
og í skrifum þeirra nú fyrir full-
trúakosninguna til þings Alþýðu-
sambandsins, og þó sérstaklega,
hvernig þeir nota verkfall sjómanna
sér til framdráttar á kostnað hags-
muna sjómanna og þjóðarinnar í
heild.
í þessu máli hafa kommúnistar
sýnt svo dæmafáan loddaraleik og
tvöfeldni að furðu gegnir. En Ijóst
er hins vegar að öll framkoma þeirra
í því er miðuð við það eitt sem þeir
telja að muni leiða til aukins kjör-
fylgis í Alþýðusambandskosningun-
um.
Þeir æstu í fyrstu til þessa verk-
falls sem og annarra, enda hefir að-
albaráttumál kommúnista verið nú
í seinni tíð að stöðva sem mest þeir
geta alla atvinnuvegi landsmanna.
Þeir vinna markvisst að því að eyði
leggja fjáihagskerfi þjóðarinnar og
núverandi þjóðskipulag í heild og
hyggja að upp úr rústunum ogringul
reiðinni muni þeir svo geia skapað
veldi sjálfra sín með styrk sovietsins
að baki sér. Þegar þeim varð svo
ljóst hversu almenn andúð reis gegn
stöðvun togaraflotans og þegar
rekstur Akureyrartogaranna og ann-
arra togara, sem stundað hafa karfa-
veiðar allan tímann, sem verkfallið
hefir staðið, var svo bærilegur að
líklegt er, að nýsköpunartogararnir
hafi aldrei verið gerðir út með beíri
fjárhagsafkomu, og hlutur sjó-
manna á þeim voru milli 4 og 5 þús.
krónur á mánuði, þá söðluðu komm-
únistar um, og jusu nú af ótæmandi
brunni stóryrða gnóttar sinna
skömmum og svívirðingum yfir þá
menn, sem stóðu að sjómannaverk-
fallinu, fyrir flónsku og sviksemi
þeirra við sjómenn. Allflestir sjó-
menn, sem att hafði verið út í verk-
fall hefðu vitanlega verið fúsir að
taka upp vinnu og stunda karfaveið-
ar fyrir 4—5 þúsund krónur á mán-
uði í stað þess að vera atvinnulausir
uin hábjargræðistímann. Á þessa
strengi varð að slá. Það varð að
halda því á lofti að stjórn Sjómanna-
félagsins hefði í fyrsta lagi hafið
verkfallið á afar óhentugum tíma, og
: öðru lagi að hún hefði hindrað það
Út um allan heim hafa kommún-
istamálgögn nú um skeið haldið
uppi hinni áköfustu „friðar“ sókn
sinni, sem þeir hófu með hinu ein-
stæða plaggi, Stokkhólmsávarpinu,
en það byggir allt á áróðri í sam-
bandi við ógnir þær, sem mönnum
stafar af a'.ómvopnum, enda beinist
„friðarsókn“ kommúnista alls ekki
gegn styrjöldum, sem reknar eru
með annars konar vopnum!
Til þess að styrkja enn frekar
áróðurinn eru birtar í kommúnista-
blöðunum við og við ægilegar, hroll-
vekjandi lýsingar á hörmungum
þeim, sem fólk það leið, sem varð
fyrir kjarnorkuárásinni í Japan í
síðasta stríði.
Þar er öllum atvikum lýst á hinn
með flónsku sinni að sjómenn gælu
fengið nærri helmings kauphækkun,
ef togaraflotinn kæmist á karfaveið-
ar.
Kommúnistar ætluðu að tryggja
sér atkvæði þeirra fjölmörgu verk-
fallsmanna og sjómanna víðs vegar
um landið, sem iaka ákveðna af-
stöðu gegn slíkum verkföllum, sem
leiða yfir þjóðina stórfelldar hörm-
ungar vegna nærri algjörðrar slöðv-
unar á helztu framleiðslutækjum
þjóðarinnar. Þeim tækjum, sem
helzt afla okkur gjaldeyris.
Menn hefðu gelað freistast til þess
að halda, að stefna kommúnista í
sjómannaverkfallinu, hefði verið
ábyrg stefna í stórþýðingarmiklu
máli fyrir alla þjóðina.
En bráit kom í ljós hver hin raun-
verulega ástæða var — atkvæðaöfl-
un.
Þegar líkur voru á því að eitthvað
rnyndi rofa til í þessu máli, þegar
sáttasemjari ríkisins fór að láta mál-
ið meir til s'n taka, og þegar for-
ystumönnum Sjómannafélagsins og
forvígismönnum útgerðarmanna fór
að verða Ijóst að við svo búið mátti
ekki lengur standa, að þjóðinni væri
að því bráður háski búinn, ef ekki
fengizt lausn á þessu mikla vanda-
máli, þá skera kommúnistar enn upp
herör. Nú telja þeir það svik við
sjómahnastéttina, að togaraverkfall-
inu Ijúki og togurunum komið á
karfaveiðar, svo að sjómenn fái 4—
5 þúsund krónur í hlut á mánuði.
Nú eru það orðin svik að ætla að
gera nákvæmlega það sama og þeir
töldu i sumar svik að ekki var gert!
Nú telja kommúnistar aftur væn-
legra iil kosningafylgis að ganga
ekki að neinum samningum heldur
auka aðeins kröfur sínar. Nú er
stefna þeirra aftur orðin söm við
sig: Vinna markvisst að hruni jjár-
hagskerjis jrjóðar okkar og koma
þjóðskipulaginu í upplausn.
viðurstyggilegasta máta og auð-
valdsskipulaginu um það kennt.
Bandaríkjunum valin hin herfileg-
ustu nöfn vegna þess að láta beita
slíkum vopnum í styrjöld og fram
eftir þeim götunum.
Þar eð kommúnistar hyggjast geta
matað krók sinn með þessum áróðri,
þá gefa þeir á afmælisdegi hinna
hryllilegu alburða austur í japan út
sérstök afmælisblöð helguð þessum
atburðum. Það er þó ekki mannúð-
in, sem því ræður, heldur er það að
þeirra dómi kærkomið tækifæri til
þess að veilast að lýðræðisþjóðun-
um >og þjóðskipulagi þeirra með
hinum verstu hrakyrðum.
6. ágúst s.l. var Þjóðviljinn helg-
aður þessum viðbjóðslega áróðri.
En það var annað hljóð í blöðum
kommúnista víðs vegar um heim,
um það leyti þegar sprengjunum var
varpað. Skömmu áður heimtuðu
Ilússar margoft að vesturveldin
hertu loflsókn sína gegn smrborgum
Þýzkalands, en eins og gefur að
skilja ollu þær árásir engu að síður
hryllilegum hörmungum tugþúsunda
manna, en þær árásir voru gerðar í
þágu sovietsins og til þess að stytta
styrjöld, sem varð þeim mannfrek,
en árásin á Hirosima beindist gegn
fjandmanni, sem ekki kom svo að
segja neitl við styrjöld gegn Rúss-
um; hún var gerð til þess að stylta
mannfreka styrjöld fyrir Bandarík-
in, og það er þetta sjónarmið, eins
og alltaf áður, sem öllu ræður um
mat málpípa kommúnista á söguleg-
um atburðum. í augum allra ann-
arra eru hvort tveggja árásirnar, í
Japan og á Þýzkalandi, jafn hrylli-
legar og bera ástandinu í heimsmál-
unum jafn hryggilegan vott.
Og í aðalmálgagni kommúnista á
Ííalíu, Unita, birtist m. a. grein um
kjarnorkuárásina á Japan nokkrum
dögum eftir að hún var gerð, og
tveim dögum eftir að Rússar sögðu
Japan stríð á hendur, en Rússland
hafði lýst yfir samþykki sínu við
notkun vopnsins og það ýtti undir
þá að segja Japönum stríð á hendur.
En þama skýtur nokkuð skökku við
í mati kommúnista á árásinni þá, og
fordæmingu hennar nú, en víðs veg-
ar um heim tóku hlöð kommúnista
í sama streng.
í grein í Unita segir svo:
„Notkun amerískra jlugmanna á
kjarnorlcusprengjum hefir vakið
geysilega mótverkun í heiminum.
Gripnir óttablöndnu æði fordœma
BORGARALEGU STÉTTIRNAR og
harma notkun jiessa nýja vopns.
SLÍKT (jmð, að fordœma og harma
notkunina) ÁLÍTUU VÉR EIN-
KENNILEGT SÁLRÆNT AF-
SKRÆMI, VÉLRÆNA HLÝÐNI
VIÐ HUGLÆGAR MANNÚÐAR-
IIUGMYNDIR. Þeir, sem aumkast
yfir japör.skum konum og börnum,
gleyma því að kjarnorkusprengjan
gerir mögulegt að binda endi á
slyrjöldina í Austur-Asíu mjög
skjótlega, og veitir mönnum von um
árangursríkt framlag til þess að
gjörsigra hið síðasta af fasistaríkj-
unum, og gejur mönnum von um að
friður komist á, en þess þarfnast al-
heimurinn nú svo mikils.
Við fyllumst því elclci þeim ótta,
sem gripið hefir um sig í borgara-
legu blöðunum, þar eð við skoðum
notkun þessa vopns í hlutlœgu Ijósi,
ekki liuglœgu."
Orfáum dögum síðar gafst svo
Japan skilvrðislaust upp fyrir banda-
mönnum.
Þegar menn minnast nú þessarar
afstöðu kommúnista, eins og hún
kemur ljóslega fram í tilvitnaðri
grein, þá verður þeim Ijóst hversu
skrípaleikur þeirra er mikill nú og
hve tvöfeldni þeirra kemur greini-
lega í ljós.
Á meðan kommúnislar gátu ekki
ímyndað sér, að þeir gætu notað
þetta sem árásarefni á Bandaríkin og
aðrar lýðræðisþjóðir Ves.urlanda,
þá töldu þeir árásina réttlætanlega,
þar eð hún stytti styrjöldlna og spar-
aði þeim þjóðum, sem börðust fyrir
frelsi sinu og fjöri óteljandi mörg
mannslíf, en nú, þegar dimm ský eru
á lofli í heimsmálum og áráðurs-
stríðið stendur sem hæst milli aust-
urs og ves urs, þá reyna þeir að gera
sér mat úr þessu, af því að þeir vita,
að meðal borgarastéttanna vakti
notkun kjarnorkusprengjunnar strax
í upphafi ógn mikla, þó að hún yrði
seinvakin meðal kommúnistanna,
eða ekki fyrr en bliku brá fyrir á
friðarheiminum, og þeir gerðu sér
ljóst, að Rússar voru ekki komnir
jafn langt á leið með framlelðslu
slíkra vopna eins og höfuðóvinir
sovietsins, lýðræðisþjóðirnar í
vestri, eða eins og Halldór Kiljan
Laxness lýsir þeim af sinni alkunnu
smekkvísi og yfirlætisleysi: „Vísvit-
andi slríðsœsingamenn ...., sem
djúpt í sjálfum sér geyma einhverja
leynilega morðdrauma, sadistar, sem
óska þess að mannltyninu og þar
með þeim sjálfum sé torlímt!“
BREGÐIST EKKI
Á sunnudaginn kemur er hinn ár-
legi söfnunardagur Sambands ísl.
berklasjúklinga. Margir munu telja,
að þeir dagar, sem fé er safnað með-
al almenr.ings, séu orðnir heldur
margir, ekki sízt nú, er vaxandi dýr-
tið þrengir hag þjóðarinnar. En það
hefir alltaf sýnt sig, þó að okkur
greini á um margt, að ríkt hefir ein-
hugur um starfsemi SÍBS, byggingu
Reykjalundar og annað sem unnið
hefir verið að berklavarnarmálum
þjóðarinnar. —- Takmarkið er að út-
rýma veikinni og einnig að styrkja
þá í s arfi, er hafa misst þrek í bar-
áltunni við sjúkdóminn. Þetta er
göfugt markmið og því fylgir bless-
un og góðar óskir allra landsmanna,
en því verður ekki náð nema með
öflugri sókn, þrautseigju og fórn.
Störf síðasta
Alþingis
Nýlega barst blaðinu skýrsla frá
skrifstofu Alþingis um slörf Alþing-
is — 69. löggjafarþings — á s. 1.
starfsári.
Birtist hér úldráttur úr þeirri
skýrslu.
Þingið stóð frá 14. nóv. 1949 til
17. maí 1950, eða alls 185 daga.
Þingfundir voru haldnir:
í neðri deild ............. 108
í efri deild .............. 116
í sameinuðu þingi ......... 52
Þingfundir alls 276
Þingmál og úrslit þeirra:
I. Lagafrumvörp:
1. Stjórnarfrumvörp: 42.
2. Þingmannafrumvörp: 77. —-
í flokki þingmannafrumvarpa
eru talin frumvörp, sem nefnd-
ir fluttu að beiðni ríkisstjórn-
arinnar eða einstakra ráðherra,
21 að tölu.
Þar af:
a. Afgreidd sem lög:
Stjórnarfrumvörp ....... 29
Þingmannafrumvörp .... 33
b. Fellt:
Þ.'ngmannafrumvarp .... 1
c. Afgreidd með rökstuddri
dagskrá:
Þingmannafrumvörp .... 41
II. Þingályktunartillögur, allar
bornar fram í sameinuðu þingi 48
Þar af:
a. Ályktanir Alþingis . . 17
b. Afgr. með rökst. dagsk. 2
c. Ekki útræddar ....... 29
III. Fyrirspurnir, allar bornar
fram í sameinuðu ]>ingi, 21, en sum
ar eru fleiri saman á Jnngskjali, svo
að málatala þeirra er ekki nema 9
Allar þessar fvrirspurnir voru
ræddar.
Mál til meðferðar á þinginu alls 176
Tala prentaðara bingskjala alls 821
Meða lannars voru sainþykkt eft-
irfarandi lög:
Lög um bæjarstjórn í Húsavík.
Lög um bjargráðasjóð Islands.
Lög um skipamælingar.
Lög um gengisskráningu o. fl.
Lög um ónæmisaðgerðir (bólu-
seiningu).
Lög um dánarvottorð og dánar-
skýrslu.
Lög um verðlag o. fl.
Jarðræktarlög.
Breyting á lögum um meðferð
einkamál frá 1936.
Lög um togarakaup ríkisins.
Lög um breytingu á lögum um
húsaleigu.
Lög um sérstaka lækkun tekju-
skalts af lágtekjum.
Lög um breytingu á lögurn um
Laxárvirkjunina.
Lög um heimild fyrir ríkisstjórn-
ina til lánveitinga til Sogs- og
Laxárvirkj unina og til lántöku
vegna söniu fyrirtækja.