Íslendingur - 11.10.1950, Qupperneq 3

Miðvikudagur 11. október 1950
Í8LENDINOUR

Þökkum sýnda vináttu og samúð við fráfall og jarðarför
Árna Jónssonar, símstjóra,
Hjalteyri.
Þóra Síefánsdóttir og dætur.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
Guðnýjar Rósu Oddsdóitur.
Vandamenn.

la^S&SSSt^SBSSSSSSBBCt
TILKYNNING
Nr. 44, 1950.
Innflutnings og gjaldeyrisdeild Fjárhagsráðs hefir ákveðið
nýtt hámarksverð á harðfiski og verður það.framvegis sem hér
segir:
í heildsölu:
Barinn og pakkaður ... kr. 14.40 pr. kg.
Barinn og ópakkaður ... kr. 13.20 pr. kg.
í smásölu:
Barinn og pakkaður .... kr. 18.00 pr. kg.
Barinn og ópakkaöur ... kr. 16.80 pr. kg.
Reykjavik, 5. október 1950
VERÐLAGSSTJÓRINN
Frá Menntaskólanum
á Akureyri
Sunnudaginn 15. þ.m. verður afhjúpað minnismerki Stef-
áns Stefánssonar, skólameistara, á lóð Menntaskólans á Akur-
eyri. Athöfnin hefst í hátíðasal skólans kl. 1,30 s.d. Öllum heim-
ill aðgangur meðan húsrúnr leyfir.
í tilefni þessa býður Menn'.askólinn á Akureyri öllum þeim,
er verið hafa nemendur Stefáns skólameistara, til kaffidrykkju
í hátíðasal skólans um kvöldið kl. 9.
Þess er vænzt, að þeir, sem sinnt geta þessu boði, tilkynni
það í síma 1078, 1027 eða 1565 sem allra fyrst og eigi siðar
en á föstudagskvöld.
SKÓLAMEISTARI
Áugíý^ið í I%lendingi
VOrujOinun
á gardínutaui og ísgarnssokkum til viðskiptamanna, er hafa
vörujöfnunarseðil frá verzluninni, fer fram sem liér segir:
Miðvikudaginn 18. október til viðskipta-
manna búsettra Á Ákureyri.
Fimmtudaginn 19. október til viðskipta-
manna búsettra UTÁN Akureyrar.
Aðrir viðskiptamenn verða afgreiddir á föstudag 20. okt.
meðan birgðir endast.
Til að flýta fyrir afgreiðslu verður aðeins selt gegn stað-
greiðslu.
Verzl. Eyjafjörður h.f.
Skjaldborgarbíó
í kvöld kl. 9
GLITRA DAGGIR,
GRÆR FOLD
heimsfræg mynd byggð á
samnefndri verðlaunasögu
eftir Margit Söderholm.
Aðalhlutverk:
Sten Lindgren
Mai Zetterling
Alj Kjellin
Anna Lindahl.
— Nýja bíó —
í kvöld kl. 9
LITLI
DÝRAVINURINN
Amerísk kvikmynd frá 20th
Century-F ox
Helstu leikarar:
Joe E. Brown
og
Richard Lyon
Næsta mynd:
Marcel Carné-kvikmyndin
PARADÍSARBÖRN
Myndin er með enskum skýringa-
texta.
Aðalhlutverk:
Arletty
Jean-Louis Barrault.
Um helgina:
RAUÐA
AKURLILJAN
--iim-
41. 11. W l«.
3—4 nmendur
geta bætzt við í leiklis'.arkennslu
mína i vetur. Sími 1575 kl. 6—7
eftir hádegi.
JÓN NORÐFJÖRÐ.
I
F R A M H A L D S S A G A — Nr. 8 |
ÐUR TVISVAR
VETRARSTULKU
vantar mig nú þegar. Gott kaup.
Sérherbergi.
VALTÝR ÞORSTEINSSON,
Sími 1439.

STÚLKA
óskast í vist frá 15. nóv. n. k.
Upplvsingar í síma 1972.
PÍANÓHARMONIKA
til sölu.
Stefán Halldórsson
Ægisgötu 18
A Ð V Ö R U N
Þú, sem tókst keðjurnar nið-
ur við símatjöld, skilaðu
þeim tafarlaust þangað aftur,
annars verða þœr sóttar til
þín. —
&
Upp frá þessu lét Youll aldrei hjá líða að heimsækja
Ebenezer gamla í livert sinn, sem hann kom lil Felthorpe,
og þegar frá leið urðu þeii tveir hinir beztu vinir. Af liálfu
gamla mannsins vat vináttan einlæg Honum féll Youll vel
í geð. En hjá Youll var hún einung/s tæki til þess að sigra
hjarta Jósefínu. Og þessi aðferð var vissulega kæn, þar eð
Jósefína var auðvitað afar þakklát fyrir þá umhyggju, sem
liann sýndi föður hennar, enda þótt hugur hennar væri samt
allur hjá Adrian, og hún æli engar sérlégar hlýjar tilfinn-
ingar í brjósti til Youlls.
Það leið ekki á löngu þar til Everard Youll komst að liiri-
um dapurlegu ástamálum Jósefínu og Adrians, en til þessa
liafði honum ekki verið ljóst, hvernig þeim málum var öll-
um háttað. Gamli maðurinn opnaði hug sinn fyrir nýja vin-
inum, sagði honum frá hversu vel honum hafði geðjast að
Adrian, hversu breytt það væri orðið, hye hræðilega smán
Adrian hefði bakað sjálfum sér og að hann æli nú þá leyndu
von í brjósti, að Jósefína myndi bráðlega bitta einhvern
f-
annan, sem gæti snúið luig hennar frá Adrian og fengið
hana til þess að gleyma honum.
Þetta var, eins og gefur að skilja, í fullkomnu samræmi
við óskir Everards, og nú launaði hann gamla manninum
trúnaðinn með því að segja honum frá ást sinni á Jósefínu
og því, að hann væri ákveðinn að sigra hjarta hennar. Gamli
maðurinn, sem dáði Everard og leil upp til hans, auðvitað
mikið vegna þeirrar glæstu framtíðar, sem augsýnilega beið
unga mannsins, gaf samþykki sitt af öllu hjarta, og ákvað
því Youll að láta nú til skarar skríða við Jósefínu í trausti
gamla mannsins.
Hann kaus fagran og bjartan frostdag skömmu fyrir jólin
til þess að gera aðra tilraun sína. Til þessa tíma hafði hann
aldrei reynt að mæla sér mót við Jósefínu, en hann vissi
livert hún var oft vön að fara ríðandi og fór því einatt sömu
leið. Og það brást heldur varla nokkurn tíma, að þau mætt-
ust og töluðust þá einatt lítillega við. Stundum urðu þau
jafnvel samferða heim nokkurn hluta leiðarinnar.
Þennan morgun skein sólin logagyllt á snævi þakin fjöll-
in og loftið var dásamlega svalt og tært. Jósefína var ljóm-
andi fögur, það var engu líkara, en að hinn töfrandi andi,
sem sveipaðist um dalinn og hlíðarnar væri þar kominn
klæddur lioldi og blóði. Reiðfötin fóru henni eins vel og
frekast gat og um morguninn hafði liún notið þess að hleypa
gæðingrium síiium eftir grasigrónum grundunum; hatturinn
hafði fokið aftur af höfði hennar og liékk á liaki hennar í
kverkbandinu. Hrafnsvart, liðað hárið þyrlaðist fyrir fjalla-
hlænum, svo að töfrandi var á að sjá, og rósrauðar kinn-
arnar lýstu heilbrigði og ást á útiveru.
Þegar ð oull mætti henni, þá heilsaði hún honum glað-
lega og þau röhhuðu nokkrar mínútur um dásemdir slíks
morguns.
En þegar þau voru í þann veginn að skilja har Everard
fi'am mál sitt, eins og hann liafði ákveðið. Hann var ekki
ástríðufullur nú. heldur alvarlegur og einlægur. Hann sá
að hinar fallegu augahrýr sigu og hnikluðust, og liann flýtti
sér að fullvissa liana um, að hann hefði þegar fengið sain-
þykki föður Iiennar til þess að hera fram bónorð sitl til
hennar.
/ V
„Eg er fús að híða, Jósefína,“ sagði hann. „Þolinmæði
sú, er Jakob sýndi til þess aið öðlast Rakel fyrir eiginkonu,
mun ekki liafa verið meiri en þolinmæði mín. Ég mun alltaf
bíða, ástin mín, og ég veit, að þú munt verða mín að lok-
uni. Slík eru örlög okkar og þau verða ekki umflúin.“
„Herra Youll -—“ Jósefína var snortin af hinni augljósu
hógværð lians og því svaraði hún mjög vingjarnlega. „Það
myndi vera rangt af mér að gefa yður slíka von, að þér
þyrftuð að híða eftii mér. Eg er heilhundin, eins og ég hefi
þegar sagt yður. — Heithundin manninuni, sem ég elska.
Það liefir margur Þrándur orðið í Götu okkar og er það
enn, en við bíðum hæði þess dags, sem við getum verið sani-
an aftur, einmitt með þeirri þolgæði, sem þér töluðuð um
áðan. Gerið það fyrir mig að minnast aldtei á þetta framar.
Gleymum þessu samtali okkar og verum vinir áfrani. —
Ákvörðun minni verður ekki breytt.“
I