Íslendingur - 23.12.1950, Blaðsíða 6

rammgert virki hatursmannanna. Þau koma
eins og lítið Ijós inn í allt myrkur veraldar.
Þau koma þrátt fyrir allt, er víst óhætt að
segja.
Guði sé lof, að jólin eru að koma. Oft hefir
þeirra verið þörf, en nú eru þau nauðsyn. Þau
eru nauðsyn vegna þess, að ekkert getur orðið
okkur til bjargar annað en þau. Þau eru björg-
unarhringurinn, sem settur er til þess heims,
sem er að fljóta að feigðarósi. Og sá björgun-
arhringur er öruggur til hjálpar, ef menn vilja
notfæra sér hann. Björgunartœkið er þess
megnugt að leiða hvern sem er, að strönd frið-
ar og fagnaðar. Allt heimsins myrkur hefir
hingað til ekki megnað að slökkva eitt lítið
kertaljós. Hversu lítið sem kertið var og
hversu mikið, sem myrkrið var, logaði Ijósið
alltaf. Því meira sem myrkrið varð, þeim mun
skærara skein Ijósið. Svo er þetta enn í dag.
Oft hafa tímarnir verið svartir og oft er jóla-
Ijósið búið að lýsa villtum manni heim til föð-
urhúsanna. En aldrei hafa tímarnir verið eins
svartir og nú, og aldrei hefir gildi þess boð-
skapar, sem boðar miskunn, frið og kœrleika,
verið eins augljóst og nú. Ef allt væri með
felldu, ef mennirnir væru allsgáðir, svolítið
hugsandi og heyrandi, þá ætti fólkið, fylking-
ar þjóðanna, að fylgja jólaljósinu, Jesú Kristi,
móti straumnum að strönd friðarríkisins. Eða
hefir nokkur ráð á því að fljóta með straumn-
um og nota hendurnar til þess að taka fyrir
eyrun, er hann heyrir í fossniðnum fyrir neð-
an.
Notum þenrmn náðartíma til þess að bjarg-
ast upp á ströndina, sem Guð hefir fyrirbúið
öllum sem í trú vilja mæta því, sem koma skal.
Notum jólin til þess að iðrast synda vorra
frammi fyrir Guði . Notum jólin til þess að
fagna komu Frelsarans, því að við höfum fullt
leyfi til þess að taka undir með Páli postula:
„Því að ef þú játar með munni þínum Drotl-
in Jesúm, og trúir með hjarta þínu, að Guð
hafi uppvakið hann frá dauðum, muntu hólp-
inn verða.“ (Rómv. 10, 9.)
Þetta sýnist auðvelt, og það er það líka,
er baráttan hefir verið háð liið innra. —
Guð hefir ekki fyrirbúið manninum hjálp-
rœðisveg, sem ómögulegt vœri að fara. Kri.st-
ur segir: Komið til mín, allir þér, sem erfiðið
og þunga eruð hlaðnir, og ég mun veita yður
hvíld.“ Svo auðvelt er það! Þreytt sál, sem
erfiðar, kvíðir og þjáist, fellur á kné og flýr
að fótum Krists. Þar þarf engin orð. Friður-
inn kemur orðalaust. Þegar raddir heimsins
þagna, þegar myrkrið byrgir alla útsýn, þeg-
ar stundin líður í hinni algjöru einveru svo að
lijartaslögin ein telja mínúturnar, sem líða,
þá er Kristur nœrri. Hann talar til þín, biður
þig um að skoða lífið í jólaljósinu. Hann bið-
ur þig um að atliuga, hversu fánýta hluti þú
ert oft að fást við á daginn, biður þig um að
gefa gaum að þínu eigingjarna lífi, biður þig
um að snúa við, finna hamingjuna, með því
að leita að þörf náungans.
Jólin eru dásamlegur tími. Þau eru ham-
ingjuríkari fyrir mannkynið og hvern ein-
stakling en svo, að hægt sé að lýsa því með
orðum. Ef við tökum á móti þeim með hinni
barnslegu gleði, hinu barnslega trausti og
hinni barnslegu þakklátssemi, þá finnum við
þau. Þá verðum við varir við geisla af þeirri
dýrð sem hinir fátœku fjárhirðar eignuðust,
er þeir komu að jötunni í Betlehem, þá eign-
úmst við gleði af þeirri gleði, sem hinir miklu
englaskarar sungu um, er þeir sögðu: „Dýrð
sé Guði í upphœðum og friður á jörðu með
þeim mönnum, sem hann hefir velþóknun á.“
Þá eignumst við gleðileg jól, þrátt fyrir allt.
Pétur Sigurgeirsson.