Íslendingur - 14.07.1983, Síða 4

4
3$lcudm0ur
FIMMTUDAGUR 14. JÚLÍ 1983
Stóriðja við Eyjafjörð
í nýútkominni skýrslu Samstarfsnefndar um iðnþróun á
Eyjafjarðarsvæðinu er m.a. að fínna álit nefndarmanna á
staðsetningu stóriðju við fjörðinn. Merkilegt verður að
teljast, miðað við fyrri tíð, að nefndarmenn virðast sam-
mála um að þennan valkost í atvinnumálum skuli
rannsaka til fulls, og útiloka ekkert i þvi sambandi. Þar
kveður þvi við jákvæðari tóna en menn hafa átt að venjast
þegar stóriðja hefur verið til umræðu. í skýrslu sinni
leggur nefndin áherzlu á að hið fyrsta verði útvegað
fjármagn til að Ijúka rannsóknum á mengunarhættu við
fjörðinn, með sérstöku tilliti til uppbyggingar stóriðju.
Vonandi er að nauðsynlegt fjármagn fáist hið fysta, svo
menn hafi eitthvað á að byggja við ákvarðanatöku.
Aðstæður hér í Eyjafirði beinlínis krefjast þess að slik
rannsókn fari fram, og að við framkvæmd hennar verði
ekkert til sparað til að niðurstaðan verði sem næst sanni.
Þessi þróun i stóriðjumálum hérviðfjörðinnersérstak-
lega ánægjuleg fyrir þingmenn Sjálfstæðisflokksins hér i
kjördæminu, þar sem tillöguflutningur þeirra um athugun
á stóriðjumöguleikum við Eyjafjörð virðist nú loks hafa
haft einhver áhrif.
f umræðum þeim sem nú fara fram um vænlega kosti í
stóriðjumálum, hafa sjónir manna enn á ný beinst að
álveri. Tittnefnd samstarfsnefnd komst m.a. að þeirri
niðurstöðu að meðalstórt álver væri einn álitlegasti
kosturinn, sem þar stæði til boða. Þessi niðurstaða verður
að teljast mjög jákvæð þar sem við höfum nú þegar
nokkra reynslu af þvílíku iðjuveri, og ætti því að vera
auðveldara að komast hjá uppákomum á borð við frum-
hlaup fyrrverandi iðnaðarráðherra og jafnframt ætti að
vera mögulegt að tryggja fyrirtækínu sæmilegan starfs-
frið.
Því ber að fagna að nefnd sem mynduð er á breiðum
pólitískum grundvelli hafi tekist að setja fram, í bróður-
erni, jafn uppbyggilegar tilllögur og þærsem Samstarfs-
nefndin hefur sent frá sér. Og nú verður bara að bíða og
sjá hvort orð séu til alls fyrst, eða hvort orðin séu bara
sögð til að létta af fólki mestu áhyggjunum af framtíðinni.
Náttúruvernd eða
byggðasafnsstefna?
Fróðlegt verður að fylgjast með viðbrögðum sjálfnefndra
náttúruverndarmanna við hugmyndum um stóriðju við
Eyjafjörð. Hingað til hefur vart mátt á slíkt og þvílíkt
minnast, án þess að upp væru rekin ramakvein, og þeim
sem dirfst hafa að leggja tii að sá möguleiki yrði rannsak-
aöur til fulls, bornar á brýn hinar lægstu hvatir. Getur
verið að jafnvel Kvennaframboðinu hafi skilist að við
getum ekkí öll fengið atvinnu á vöggustofum og barna-
heimilum? Getur verið að hinum sjálfskipuðu verndurum
náttúrunnar hafi nú loks skilist að stefna þeirra leiðir að
endingu ekki til annars en að landíð allt verði eitt stórt
byagðasafn?
Oll viljum við viðhalda sem mestu af þvi sem land okkar
hefur upp á að bjóða, en flest okkar virðast þó vera tilbúin
tíl að fórna nokkru ef það sem við fáum til baka kemur að
verulegu gagni í brauðstritinu. Svo virðist sem einmitt það
lélega atvinnuástand sem hér hefur skapast hafi opnað
augu fleiri og fleiri fyrir þvi að alveg á sama hátt og við
getum ekki öll unnið á barnaheimilum og vöggustofum
getum við ekki heldur öll verið safnverðir á byggðasafninu.
Oftlega er um það rætt að við búum í stéttlausu landi.
Hvort það sé nú akkúrat heilagur sannleikur getum við
látið liggja á milli hluta hér, en hvergi er stéttgreining þó
auðveldari en þegar skoðað er hverjir séu að jafnaði
háværastir þegar náttúruvernd ber á góma. Þar virðist
þjóðin skiptast í tvær stéttir, opinbera (eða hálfopinbera)
starfsmenn og okkur hina. Þessi stéttskipting er fyrir þá
sök merkileg, að hún virðist eiga rætur iatvinnuörygginu.
Æviráðinn ríkisstarfsmaður þarf vart að bera kvíðboga
fyrir morgundeginum, en það þurfa hins vegar flestir aðrir
að gera a.m.k. um þessar mundír. Það sambandsleysi við
atvinnuvegina sem afstaða sumra svokallaðra náttúru-
verndarmanna opinberar, kann að vera sá þröskuldur
sem hvað erfiðast verður að yfirstíga áður en hugmyndum
um stóriðju við Eyjafjörð verður hrint í framkvæmd. Því
eru nú venju fremur nauðsynlegt að náttúruverndarar
nútimans þreifi vendilega á slagæðum atvinnulífsins
áöur en þeir festa byggðasafnsstefnuna i sessi til
frambúðar. S.S.
&
Alfreð Gíslason, 23, ára gamall handboltakappi. Borinn og
barnfæddur Akureyringur. Landsliðsmaður, stjarna KR-
inga síðast liðinn vetur, áður með KA. Stúdent frá MA. Er
að Ijúka háskólanámi í sagnfræði. Og eftir röska viku leik-
maður með vestur-þýzku handboltaliði: Tusem. Essen,
einu af sterku liðunum í þýzku Búndeslígunni. Það er
óþarfi að kynna manninn. Því má þó skjóta að, að hann
varð pabbi fyrir einum mánuði.
fslendingur mælti sér mót við Alfreð Gísiason um
daginn og lagði fyrir hann nokkrar spurningar.
„I>etta hefiir all
segir Alfreð Gíslason
sem leikur með Tusem.
Essen næstu tvö árin
Ætlarðu að stunda nám með
þessu?
„Já. Égtek náttúrlega þýzkuna
fyrsta árið og reyndar hafði ég
hugsað mér að taka hana sem
aukagrein með sagnfræðinni. Og
ef vel gengur ætla ég að taka próf
frá háskólanum þarna í þýzku“. ^
Á síðasta keppnistímabili gekk
Essenliðinu ekki jafnvel og menn
höfðu spáð, lenti í miðju deildar-
innar, og var um tíma í fallhættu.
Hið sama á ekki að endurtaka sig
næsta vetur, sagði Alfreð.
„För mín til Essen á að vera
liður í því að drífa félagið upp. Ég
er einn af fjórum nýjum leik-
mönnum í liðinu og auk þess var
fenginn nýr þjálfari til félagsins,
maður sem áður þjálfaði
Gummersbach".
Fyrsti og eini
útlendingurinn
Ert þú einiútlendingurinn,sem
verður með liðinu?
„Já, og raunar hafa þeir aldrei
verið með útlending í liðinu“.
En hvernig stendur á því, að þú
varðst fyrir valinu?
„Ástæðan er sú, að þjálfarinn,
sem kemur til liðsins, einhver
virtasti þjálfari í Vestur-Þýzka-
landi, sem hefur verið með
meistaralið undanfarin ár, hann
var í Hollandi á B-keppninni í
febrúar og marz. Af tilviljun fór
hann að fylgjast með íslenzka
liðinu og sá mig. Mér gekk mjög
vel í þessum leikjum, sem hann sá
og upphaflega vildi hann fá mig
til Gummersbach, sem hann var
með, en þegar hann var svo
tekinn við Essen lét hann stjórn
félagsins vita, að hann vildi fá
mig“.
Var hann sá eini, sem var á eftir
þér?
„Nei, í apríl voru það ein fjögur
lið, sem komu til greina, öll
vestur-þýzk, og r byrjun maí yar
það ákveðið, að égfæri til Essen“.
En hvers vegna valdirðu Essen?
„Það var mín ákvörðun. Ég
vildi vera þar sem góður þjálfari
væri og ég vildi vera í borg, þar
sem góður háskóli er, svo ég gæti
lært eitthvað. Auk þess var ég
búinn að frétta, að það væri góð
stjórn yfir félaginu, og góður
andi“.
Fimm félög vildu
fá Alfreð
Hvaða önnur félög voru þetta,
sem voru að slægjast eftir þér?
Það voru Gummersbach,
Dankersen, Gúnzburg og svo
Alfreð Gíslason.
Fjögur vestur-þýsk og eitt spænskt félag vildu fá Alfreð Gísla
Konur eru
jafnokar karla
Kveikjan að því að ég sest niður til
að semja greinarkorn er grein
Olafs Þ. Harðarssonar, stjórn-
málafræðings í síðasta tölublaði
íslendings. Greinin nefnist „Próf-
kjör og pilsaþytur.“
Ég er honum nefnilega alveg
sammála í lokaorðum hans, sem
voru efnislega þau, að umræður
innan „gömlu“ stjórnmálaflokk-
ana um val frambjóðenda væru af
alltof skornum skammti, þegar
orrahríð kosningabaráttunnar
væri að baki hverju sinni.
Hvað er það sem skiptir megin-
máli, þegar framboðslisti er
ákveðinn?
í kjördæmi eins og okkar,
víðlendu, með nokkrum allstórum
þéttbýliskjörnum og einnig
dreifðum byggðum, er ákaflega
erfitt að gera sér í hugarlund,
hvers konar samsetning fram-
boðslista sé heppilegust. Það er
sdnt hægt að gera svo öllum líki.
Á til dæmis að láta búsetu,
kynferði, aldur, stétt og því um
líkt ráða mestu og hafna með því
hæfara fólki?
Sjálf tel ég að sjálfstæði í
hugsun og gerðum ásamt farsæld
í starfi eigi að vera forsenda þess
að mönnum séu falin trúnaðar-
störf í þjóðfélaginu. Önnur atriði
vega minna i þessu sambandi.
Mjög óánægð með
hlut kvenna »
Þrátt fyrlr þessa skoðun mína
er ég mjög óánægð með hlut
kvenna í forustuliði þjóðarinnar.
Fjöldi þeirra á Alþingi þrefald-
aðist að vísu við síðustu kosningar.
Það er ekki nóg. Þetta er alls ekki
eðlilegt. Konur eru nefnilega og
hafa alltaf verið vitsmunalegir
jafnokar karla. Hvað veldur
þessu þá?
Margar spurningar vakna:
• Hafa konur síður áhuga á
stjórnmálum en karlmenn?