Faxi - 01.01.1942, Qupperneq 1

II. ár. 1. tölubl. ★ Útgefandi: Málfundafél. Faxi, Keflavík ★ Janúar 1942
Kosning til hreppsnefndar í Keflavík
Blaðið sneri sér til liinna þriggja lista, er fram liafa komið og
hirtir eru á öðrum stað hér í blaðiuu, og bauð þeim að skýra að
nokkru fyrir lesendum viðhorf sitt til eftirfarandi spurningar:
Hvaða málefni varðandi hreppsfélagið teljið þér brýnustu nauðsyn
beri til að leysa á komandi kjörtímabili, og á hvern hátt?
Greinar hárust frá A-lista og C-lista. B-listinn hafnaði boðinu.
Að hálfu A-listans skrifar Ragnar Guðleifsson, deildarstjóri, efsti
maður listans, — og að hálfu C-listans Sverrir Júlíusson, framkvæmd-
arstjóri, þriðji maður á þeirn lista.
GREIN RAGNARS GUÐLEIFSSONAR:
Ritstjðri Faxa heí'ir farið þess
á leit við mig, að ég gerði grein
fyrir afstöðu okkar, er stönd-
um að A-listanum til hrepps-
mála hér í Keflavík — eða eins
og hann orðar það: Hvaða mál-
efni varðandi hreppsfélagið telj-
ið þér hrýnustu nauðsyn beri lil
að leysa á komandi kjörtímabili
og á hvern hátt.
Það er mjög erfitt í stuttri
blaðagrein að gera glögga grein
fyrir málum þeim, sem bíða úr-
lausnar hjá hreppsnefnd Kefla-
víkur nú á nálægum tímum, þó
vil ég í eftirfarandi línum
minnast á nokkur þau lielztu,
sem við teljum mest aðkallandi
og reyna í fáum orðmn að lýsa
afstöðu okkar til þeirra og
hvernig við teljum lausn þcirra
heppilegasta.
Hafnarmál.
Tvær eru þær orsakir er valda
því, að lífsafkoma þeirra cr hér
húa byggist á þeim verðmætum,
sem hugaðir og hraustir sjó-
menn sækja f greipar Ægis.
Onnur er sú, að land allt hér
umhverfis er hrjóstrugt og því
ekki cins vel fallið til ræktun-
ar, sem víða annarsstaðar. Hin
er sú að skammt undan eru ein-
hver auðugustu fiskimið í
lieimi.
Til þess nú, að hin erfiðu
störf sjómannanna beri sem
beztan árangur þurfa skipin
að vera traust og húin þeim
tækjum sem tryggja öryggi sjó-
mannsins eftir því, sem hægt er.
Og ég hcld að Keflvíkingar
standi hér einmitt mjög fram-
arlega borið saman við aðra
landsmenn.
Þá cr hitt ekki síður mikiis
vert til þess að tryggja lífsör-
yggi sjómannanna, auka starfs-
getu þeirra og afköst, að þeir
eigi örugga liöfn í að venda að
lokinni erfiðri sjóferð. En á því
hefur verið mjög mikill mis-
íirestur og þar þolir Keflavík
engan samanburð. En þarf svo
að verða til lengdar? Því vilj-
um við hiklaust svara neitandi.
Ég hef áður hér í blaðinu lýst
gangi þessara mála þar til
Keflavíkurhreppur keypti hafn-
armannvirkin við Vatnsnes. Eg
lief einnig lýst afstöðu minni
til þessara mála og hversvegna
ég taldi nauðsynlegt, að hrepp-
urinn eignaðist þau. Nú vil ég
í fáum orðum skýra frá því, sem
gerzt hefur síðan og hvað við
álítum að gera þurfi.
Eftir að hreppurinn hai’ði
keypt mannvirkin var þegar
hafizt handa að iagfæra hafn-
argarðinn og fullgera veg að
nýrri bryggju, sem hreppurinn
lét byggja sumarið 1940. Einn-
ig var stórgrýti hreinsað frá
bryggjunum báðum. Það sem
hefur verið gcrt eru aðeins end-
urbætur til þess að gera það not-
hæft, sem fyrir var. Það sem
næst þarf að gera til þess að
aulta notagildi mannvirkjanna
og tryggja öryggi sjómannanna,
er að lengja hafnargarðinn en
hreyta um leið stefnu hans til
austurs. Samhliða þessu þarf að
fjölga bryggjum fyrir innan og
skipuleggja landið umhverfis
höfnina.
Þess eru víst l'á dæmi í víðri
vercild, að hafskipahryggjur séu
utan hafnargarða eins og hér
á sér stað. Ýmsir menn hafa
því bcnt á og það með réttu að
æskilegast væri að hyggja hafn-
argarð fyrir utan hafskipa-
bryggjuna. En eftir þeim upp-
lýsingum, sem við höfum feng-
ið hingað til frá sérfróðura