Faxi - 20.01.1942, Blaðsíða 2

sjálfstæðismenn telja sér þad
sérstaklega til gildis, að vera
gætnir í fjármálum, þá mætti
ætla að þessi hreppur væri sér-
staklega vel stæður borið sam-
an við aðra staði, þar' sem aðr-
ir flokkar hafa farið með völd
og meira fé hcfir verið varið
til framkvæmda og þæginda.
Síí njun þð sízt vera raun á.
Kauptúnið hefir farið hraðvax
andi á undanförnum árum, og
vegna legu sinnar hefir það
Iiaft hetri möguleika til at-
vinnureksturs en víða annars
staðar eru fyrir hendi. Fjárhag-
ur hreppsins er þó ekki betri
en svo, að hann virðist hafa
mjög takmarkað lánstraust. Ár-
ið 1939 gat hreppurinn hvergi
fengið 1000 kr.>lán, til að leggja
fram í vatnsveitu, sem fyrir-
huguð var um austurhluta
þorpsins austan Tjarnargötu.
Ef hreppurinn hefði lagt til
þessa upphæð, væri nú komin
fullkomin vatnsveita um þetta
svæði, því að einstaklingar ætl-
uðu að leggja það fram á móti,
sem til vantaði.
Sjálfstæðismenn leggja nú
mikið kapp á að halda meiri
hluta sínum í hreppsnefndinni
og þykir mikið við Iiggja. El'
þeim tekst það, þá þýðir það
sömu stefnu áfram eða kyrr-
stöðu í öllum framkvæmdum.
Peningaflóðinu verður hleypt
fram hjá án þess að nokkru af
því verði haldið eftir til verk-
legra framkvæmda og menning-
armála. Stefna þeirra er að
hlífa hátekjumönnum og gróða-
fyrirtækjum við útsvörum en
láta þau hvíla á öllum almenn-
ingi. Sama máli mun vera ad
gegna um hina svojielndu »ö-
háðu«.
Stefna A-listans er að núver-
antli ástand sé notað til að ná
fé í hreppssjóðinn með því að
taka ineð útsvörum nokkuru
hluta af stríðsgróðanum hjá
þeim fyrirtækjum, sem hann
hafa mestan, og nota það til
verklegra framkvænjda, og til
tryggingar atvinnulífi þegar
aftur kippir úr að stríðinu
loknu.
Guðni Magnússon.
Athuga^emd.
Ot af umræðum þeim, sem
fram fóru á borgarafundi þeim,
sem haldinn var hér að kvöldi
þess 19. jan. s. 1., þar sem ég
hélt því fram, að þeir herrar
Ragnar Guðleifsson og Dan.
Danivalsson hefðu verið á móti
því árið 1938 og síðar, að keypt
væru hafnarmannvirkin að
Vatnsnesi, sem þeir á sama
fundi eindregið mótmæltu og
lýstu mig ósannindamann að,
þá leyfi ég mér að taka fram
eftirfarandi. Allan tímann frá
því að farið var að tala um kaup
á hafnarmannvirkjunum, eftir
að Dan. Dan. og Ragnar Guð-
leifsson komu í hreppsnefnd-
ina, þá kemur bert fram, að
þeir eru á móti því að kaupa
þessi mannvirki á þeim grund-
velli, sem möguleikar voru að
framkvæma kaupin á, og að fá
stuðning lánsstofnana til áfram-
haldandi umbóta á mannvirkj-
unum.
Ég vil geta þess strax, að ef
hireppsnefndin hefði öll verið
sammála og kaupaleiðin hefði
verið farin strax í upphafi, þá
hefði hreppurinn á árinu 1938
getað eignazt mannvirkin og að
líkindum getað fengið ríkis-
sjóðsstyrk í fyrirtækið á næstu
árum, og þá framkvæmt þær
nauðsynlegustu endurbætur á
mannvirkjunum, sem enn eru
ógerðar. Þessari hlið málsins
vildu þeir aldrei sinna á þeim
grundvelli, sem fyrir lá, fyr en
á seinustu stundu, eða þegar
hnefar kjósendanna hræddu þá
til þess. Hins vegar þóttust þeir
gjarnan vilja, að hreppurinn
eignaðist mannvirkin, en aðcins
í gegnum þær leiðir, að kaupin
væru gerð eftir mati, eða ef ekki
fengist samkomulag vio eigend-
ur um sölu á þeim grundvelli,
aö eignirnar væru teknar eign-
arnámi. Pannig var ástatt, eins
og okkur er öllum kunnugt, að
hafnarmannvirkin voru í eigu
h.f. Keflavík, og á eigninni
hvíldu miklar skuldir í Otvegs-
banka Islands h.f. og hafði
hann eignina að veði fyrir þeim.
Báðir þessir aðilar eigendur og
veöhafinn, voru ófúsir á að láta
eignina af hendi undir því
verði, sem raunverulega á henni
hvíldi, og gat því ekki orðið un’j
bað að ræða, að eigendur létu
mannvirkin af hendi eftir mali,
nema það fullnægði kröl'um
þeirra.
Væri eignarnámsaðl'erðin vio-
höfð, sem þeir raunverulega
lielzt vildu fara, þá má segja
að það hefði verið unnt, en þö
því aðeins að Alþingi hefði vil.j-
að gefa út um það lög og ad
jafnhliða hefði verið handbært
fé til þess að greiða eignina úl:
að fullu, en því var ekki að
heilsa. Pað er sannanleg stað-
reynd og marg yfirlýst af
bankastjórum Otvegsbankans,
að þeir neituðu að lána hreppn-
um fé til þessara kaupa, ef þau
væru framkvæmd á þennan
hátt.
Þess skal og getið að þeir
þingmenn úr öllum stjórnmála-
flokkum, sem ég ræddi við um
þessa kaupaðferð á eigninni,
tölu mjög ólíklegt að lög um
slíka eigjjarnámsheimild n;eðu
fram að ganga.
Það, sem að ofan greinir sýn-
ir og sannar að þær leiðir, sem
Ragnar og Dan. Dan. vildu
fara í þessúm málum voru ó-
framkvæmanlegar og drápu
málið á þeim tíma, en nú rétl
fyrir kosningarnar snýst þeim
hugur og hlaupa þá inn á að
samþykkja kaup mannvirkj-
anna .á þeim grundvelli, sem ég
frá upphafi. hafði harizt fyrir
að farin væri, af því að sú eina
leið var framkvæmanleg.
Ég get ekki stillt mig um að
taka það fram, út af ummæl-
um Dan. Dan. á fundinum, þar
sem hann sagði að hafnarnefnd-
in hafi hrætt mig til að greiða
atkvæði með kaupunum, að ég
hef allt af frá upphafi haft þá
skoðun í málinu, að kaupaleið-
in væri sú eina færa, og hefur
því ekki þurft að hræða mig
með krepptum hnefum og jafn-
vel líflátshótun, eins og hann
orðaði það. En eins og áður
framtekið óttaðist hann þegar
að kosningum kom kreppta
hnefa kjósenda, sinna og þó
mest af öllu að honum kynni
að verða kastað fyrir borð og