Faxi - 01.02.1942, Blaðsíða 3

Gullna hliðið.
Þrátt fyrir vaxandi kostnað
og ýmsá örðugleika, sækja Kefl-
víkingar lcikhúsið í Reykjavílc
mjög mikið, og er það vel t'arið,
því fáar skemmtanir hafa meira
gildi en góð leiklist.
Mikill fjöldi Keflvíkinga
hafa nú þegar s'ótt sýningar á
Gullna hliðinu, en þó munu
fleiri á eftir koma, jafnvel þó
okkur, sem fjær búum, sé gert
óþarflega erfitt fyrir með að ná
í aðgöngumiða.
Um Gullna hliðið hefur mik-
ið oíjj maklegt lof verið sagt og
skrifað, af mönnum sem gott
skyn hera á list, þó finnst mér
ekki úr yegi, að lítið útkjálka-
blað birli skoðun eins hinna al-
mennu áhorfenda á þ\’í. sem
lyrir augu og e\'ru bar á leik-
sviðinu í Iðnó.
Leikritíð sjálft er skemínti-
legt, sérstaklega vel byggð
niynd af löngu liðnum hugsun-
íirhætti, og hefur böfundi tek-
i/t vel að Ifera allviðkvænit
efrii í þann búning, að það get-
ur vart hneykslað jafnvel heit-
ustu bókstafs- eða heimatrú-
boðssálir, enda er hvergi gerð
tilr aun lil að brjcóta kristna
lífsskoðun á bak aftur, eða
kveða upp dóma lil áfellis eða
Iramdráttar ákveðnum skoðun-
um. f fám orðum sagt, er Gullna
hliðið frá höfundarins hendi af-
burða snjöll og sönn lýsing á
trúarhugmyndum horfinna kyn-
■slöða.
Meðferð leikenda virðist yf-
irleitt vera góð. Brynjólfur .1 ó-
hannesson er ágætur, eins og
hans er vandi, hárviss og ná-
kvæmur. Einmitt svona var
,lón - þrjózkan og kergjan í
hverju orði. tilliti og hreyfingn.
Brynjólfur er alirin upp á ís-
lenzku leiksviði, og er sómi þess
í hvívetna. Arndís er einnig á-
g;et, en mætti ekki gerfi henn-
ar og búningur vera sannari?
Lárus Pálsson er góður leikari.
sérlega aðlaðandi og öruggur.
bjartur í máli og framkomu, en
gerfi bans og mikil hreyfing á
leiksviðinu minnti frekar á
píika en sjálfan höfuðpaurann,
hvers vald n;er frá cljúpunum
og að hinu Gullna hliði. Pétur
Jónssoji ^drðist ekki eiga til
nema eina framkomu á leik-
sviði, og er hún ekki alltaf jafn
skemmtileg í hvaða hlutverki
sem er. Meðferð smærri hlut-
\erkanna var mjög lýtalaus og
har svi|) góðrar leiðbeiningar.
Útbúnaður leiksviðsins var ekki
göður, enda þ(á miðað sé við aö-
stöðuna í Iðnó. Leikritið er
skrifað f.vrir svið og gefur tiI-
efni lil umsvifa. Leikfélagið
\erður að hætta að riema við
nögl sér umbúnað góðra verka
og því her skylda til að standa
\ ið sinn hlut, þegar áhorfendur
láta ekki sinn eftir liggja. For-
málinn fellur rnjög', þrátt fyr-
iv ág;etan flutning Tndriða
Waage. Það hefði farið betur
á að hafa annað baktjald íornt
að gerð og flytjanda formálans
j gerfi þeirra tíma, sem leik-
rilið fer fram á.
Fyrsti þáttur er alltof dinun-
ur, og hlððaljósið of sterkt.
Gerfi Gunnþórunnar nýtur sín
ekki og er ekki frítt við, að þátt-
urinn verði þreytandi, vegna
þess hve dimmur hann er. S\ iðs-
búnaður annars þáttar er held-
ur ekki góður, það vantaði
stormsveljandann og kuldasvip-
inn, reykinn og glæringarnar,
en fjalagólfi leiksviðsins var
ofaukið. Svo’ eru þeir, sem á
svölum sitja snuðaðir um efn
hluta Mikaels erkiengils, en það
var nú ef til vill bættur skað-
inn, því stríðsengill himnanna
var fremur daufur í dálkinn og
bragðlaus.
Þriðji þáttur var snöggt um
betri, hvað útbúnað snerti. Þó
hefði mátt vera vatn í hinum
himneska Gvendarbrunni. Kór-
inn, í lok þáttarins, syngur sjálf-
sagt vel, en það hefði farið
miklu betur á að hafa það fal-
legan barnakór með liprari
hreyfingum. Þá erum \ ið kom-
in að hliði himnaríkis. Það hélt
ég, að væri stærra, súlnahlið
gyllt og glitrancli. með breiðum
tröppum upp að, og að hliðið
opnaðist inn í dýrðina og birt-
una miklu. og að María mey
þyrfti ekki að smokra sér á hlið
út um gættina á portinu og fyr-
ir innan hélt ég að væru streng-
leikar og svífandi s;ela - en
það er nú svona, ;ið sínum aug-
um lítur hver á silfrið og hug-
m.vndir manna um hhnnaríki
eru ærið misjafnar. En ef sparn-
aði Leikfélagsins er um að
kenna, að umgjörð góðs leiks
og skáldskapar er ekki jafn
gkesileg og unnt var. þá er mið-
ur farið því það veit ég, að
leiðbeinandi, tjaldmálari og
Ijösameistari gátu ailir gert
betur. I Iljómsveitin leysti sitt
verk sjálfsagt vel af hendi, en
annað hvort er hún ókurteis
gagnvart áhorfenduin eða
gleymin á það, að fleiri eru í
salnurn en hún. Stöðugt ráp,
blaðalestur og hurðaskellir er
afar óviðkunnanlegt og eyðir
l'ljótt áhri'fum gððrar hljómlist-