Faxi - 01.06.1942, Blaðsíða 2

2
F A X I
Giiðmuruiur Guðfinnsson
skipstjóri.
Vesturgötu í Keflavík, og eft-
ít að hafa rabbað við hami um
vertíðina og ástandið almennt,
tókst aö læða inn nokkrum
spurningum um hann sjálfan og
starf hans og fá við þeim eftir-
farandi svör:
-—■ Hvenær fórstu fyrst til
sjós?
- fig var 13 ára, þegar eg
fór fyrst á togara sem hjálpar-
kokkur og.eftir 13 mánaða veru
við það starf komst ég á dekk,
og síðan var ég á togurum, þar
til þeir voru seldir í byrjuh
fyrra stríðsins. Þá fór ég á vél-
bátaflotann, — ísfirsku bátana,
og var þar í 8 ár með mörg-
um frægum afla- og ágætis-
jnönnum svo sem Guðmundi
•Þorláki, Guðmundi Jííni og
Magnúsi Vagnssyni. Sjómanna-
skólanámi mínu lauk ég á Isa-
firði, en af Guðmundi Þorláki
tel ég mig mest hafa lært af
því, sem viðkemur verklegri
sjómennsku. Ég fór svo aftur
á togara um 1922 og var þar
nokkurn tíma.
— Hvenær byrjaðir þú sem
.'•kipstjóri á vélbátum?
e-r- Það var 1929 sem ég byrj-
aði á v.b. »Gu11foss« frá Kefla-
vík, og í þessi 13 ár sem ég er
búinn að vera formaður, hefi
ég verið með 8 báta, bæði fyr-
ir sjálfan mig og aðra, og oft-
ast gengið nokkuð vel.
— Hefurðu ekki oft áður ver-
ið aflahæstur?
— Það man ég ekki, — nema
ég var hæstur aflaleysis-árið.
f>á var ég með hann »Stakk«.
— Hver álítur þú vera frum-
skilyrðin til þess að fá mikinn
afla?
- Góðan mannskap, ba’ði á
landi og sjó, góða beitu og góð-
an bát. Góður frágangur á lín-
unni í Jandi ér að mínu áliti
mjög mikið atriði.
Hefurðu ekki oft komizt í
hann krappann á sjónum öll
þessi ár?
Stundum og stundum ekki,
en það er bezt að vera ekk-
ert að tala um það. Oft er gott
og gaman að vera á sjónum, svo
það er ekki nema eðlilegt, að
það sé öðru hvoru erfiðleikum
blandið.
Alítur þú að fiskirí ineð
Imu eigi ennþá framtíð f.vrir
hcindum?
Já, með svipuðum staðhátt-
um og nú eru. Fiskurinn hefur
talsvert annað háttarlag nú en
áður. Mér vii-ðist fiskurinn
halda sig dýpra, en áður kom
hann venjulega að sunnan eða
norðan grunt með landinu.
Hvað finnst þér skemmti-
legasti veiðiskapurinn?
fig held, að línufiskirí sé
skemmtilegast í góðum afla, en
hin slæmu hafnarskilyrði hér á
Suðurnesjum draga mjög úr
ánægjunni, því stundum er þaö
kvíðaéfni að koma að landi með
fullan bát, jafnvel þó í sæmi-
legu veðri sé.
Hveí’nig álítur þú, að ör-
yggismálum sjomanna sé nú
komið?
Ég álít talstöðina, þótt ó-
fullkomin sé, bezta tækið, sem
við höfum fengið í öryggismál-
um sjómanna. Talstöðin hefur
oft bjargað mönnum, bát og
veiðarfærum, en það væri gotf,
ef við gætum losnað við raf-
hlöðurnar og fengið nýjustu
gerðina af talstöðvum, sem eru
með geymum, sem hægt er að
hlaða um borð í bátunum, en
þessar »batteríisstöðvar« eru
alltaf hálf kraftlausar og ef til
vill ónothæfar þegar mest þarf
á að halda. Okkur sjómönnun-
um væri mjög kærkomið að fá
talstöðvarnar bættar.
— Er nokkuð sérstakt sem
þú vildir segja um vertíðina,
sem er liðin?
Albert Ölafsson
skipstjóri.
— Já, okkur vantar höfn. —
Stórfelldar hafnarbætur á Suð-
urnesjum eru lífsnauðsyn, —
skilaðu því til þeirra, sem völd-
in hafa.
Hsj.
Guðmundur GuAlinnn.
son skipsljóri
hefur verið með v.b. »Guð-
finn« 7 undanfarin ár og jafn-
an aflað með ágætum. Tvær
undanfarnar vertíðar varð hann
aflahæfkir, en að þessu sinni
annar í röðinnj. Guðmundur er
34 ára.
Albert Ólafsson
skipsljóri,
sem er senn 52 ára eða 21.
júní n. k., hefur annazt skip-
stjórn undanfarin 30 ár sam-
fleytt, og ætíð verið með þeim
aflahæstu. Hóf hann fyrst for-
mennsku á áttæring, var því
næst með v.b. »Sæborgu« í 6 ár,
»GulIfoss« í 9 ár, og á núver-
andi skipi sínu, »Ölafi Magnús-
syni«, hefur hann sótt sjóinn
s.I. 12 ár. Og Albert kveðst ekki
ætla að leggja árar í bát, á með-
an hann afli svipað og undan-
farið, enda er maðurinn enn
þéttur á velli og þéttur í lund,
þrátt fyrir þriggja áratuga
fangbrögð við Ægi. »En fari
mér að ganga illa«, segir Albert,
»þá hætti ég, því að ég vil ekki
svíkja menn með mér á sjóinn«.