Faxi

Árgangur

Faxi - 01.06.1942, Blaðsíða 4

Faxi - 01.06.1942, Blaðsíða 4
4 F A X I sér, finnst manni næsta ótrn- legt, að hann skuii vera á átt- ræðisaldri. Höfðinglegt las og leikandi léttur andi gefur 6- kunnugum aðrar hugmyndir. Hann hlýtur að hafa verið með afbrigðum heilsugóður og gæddur miklu vinnuþreki. — Hvað eri þér minnisstæðast úr gömlum atvinnuháttum? — Kvöldvökurnar, þar sem allir voru samankomnir í bað- stofunni með vinnu sína og einn sagði sögur, las hátl eða kvað. 1 þá daga var ekki höndum stungið í vasa eftir átta stunda vinnudag. — Hver var mesti sögumaður eða fyririesari í þínum ’ upp- vexti? — Ég veit eiginlega ekki. Maður hét Einar og var nefnd- ur malari, vegan þess að hann vann aðailega við mölun á korni. Hann kunni kynstrin öil af alls konar sögunr. Hann var óspar á að segja þær, ef eftir þeim var tekið, en þætti hon- um á það vanta var hann van- ur að segja: »Hvað er þetta, manneskja, kunnið þið ekki aó jánka?« Eina sögu sagði malarinn oft og er hún mér minnisstæð. Mér þótti Hún sniðug í þá daga. Hún ei svona: Endur fyrir löngu lét erlent skip úr höfn á íslandi. Maður nokkur, íslenzkur, hafði laumast um borð í skipið og fai- 'io sig þar. Á fjórða degi skreiö hann úr fylgsni sínu og varp- # aði sér útbyrðis með taug, sem hann hafði fest í, skipinu. En hann var ekki syndur. .lafn- skjótt og hann var orðinn al- votur af sjó las hann sig eftir tauginni og upp í skipið. Ilann gerði þá vart við sig. »Þið sigl- ið og siglið«, sagði hann. »En ég' náði ykkur samt, þótt ekki tækist mér það fyrr en á fjórða degi«. Þetta þótti skipverjum mikið afrek. Einkum þótti skip- stjóranum mikið til um afreks- verkið. Gerði hann vel lil garps- ins og setti í hvívetna hið næsta sér. Þeir tóku erlenda höfn og bundu skip sitt. Að fáum dög- um liðnum sat skipstjórinm eitt sinn að sumbli í veitingakrá þar á staðnum. Harst þá talið að íþróttum manna, og hversu þeir væru þeim misjafnlega búnir. Lét skipstjóri svo um nia lt. aö í fylgd með sér væri maður, er svo væri vel syndur, að enginn væri hans jafnoki. Annar mað- ur, sem þarna var fyrir, þótt- ist vita af þeim, er meiri muní sundgarpur en nokkur annar. Deildu þeir um þetta og kom þar, að þeir veðjuðu um það, livor þessara manna væri í)ct- ur syndur. Vaj- veðféð svo mif- ið, að skipstjórinn mundi ná- Jega félaus maður. Vf hann tap- aði. — Gekk hann nú á fund Jslendingsins og sagði honum líðindin. Bað hann duga sér sem hann mætti, því að mikið lægi við. Hét Islendingurinn því, enibað jafnframt um að sér yrði fengin oddhvöss stöng úr stáli og nokkurt nesti. Var svo gert. -— Nú rann upp sá dagur, ei ákveðið var að þeir skyldu reyna með sér. Komu háðir sundmennirnir til stefnunnar og fýsti margan að sjá, er þeir þreyttu íþrótt sína. Útlending- urinn gaf gaum að útbúnaði fs- lendingsins og spurði, hverju það sætti, að hann hefði stál- stöng þessa. »Hefurðu aldrei orðið var við hákai*] í sjónum?« spurði hann. »f£g ætla að stugga þeim frá mér með þessari stöng. Hefur þú ékkert í höndunum?« Hinn svaraði fáu til. »En nestið«, spurði hann, »hvað ætl- ar þú að gera með nesti?« »Hefurðu búizt við að við kæm- um strax í Iand?« spurði hinn. »Ég hefi sko alls ekki búizt við því. Mér þykir trúlegt, að ég verði npkkuð lengi í burtu og þá kann ég betur við að hafa með mér bita«. Þá varð út-. lendingurinn litverpur, sneri sér að þeim sem viðstaddir voru, kvaðst játa sig yfirunn- inn og því ekki þreyta sundið. — Já, góð saga þctta .... Vildir þú ekki vera orðinn tvítugur aftur? — Eg veit ekki, drengur minn. Jú, ég held, að ég vildi gjarnan lifa upp aftur. Ég er að vísu fyllilega ánægður með það sem liðið er, en nú eru mikl- ii líísmöguleikar .... .)á, og nú fara Grindvík- ingar að þurfa á forystumanni að halda. Manni. scm sker úr um það hvort byggðarlagið skuli halda áfram á þeirri fram- larabraut, sem það hefúr verið á, eða það á fyrir sér að hrörna og jafnvel gleymast. Tímamót sem Iræti afkomumöguleika og létti byrðar manna, á við þau, sem þú skapaðir um aldamótin er þú hófst verzlun hér og létt- ir þar með af þeim verzlunar- örðugleikum. sem fylgdu fjar- iægri og óþjálli verzlun Grind- víkinga á þeim árum. — Maður kemur í manns stað. Annars held ég að það verði framtíð Grindavíkur að útgerð- in færist öll aðHópinu. Við gerð- um tilraun, hér um árið, með ;rð grafa skurð gegnum Rifið. Hann var dálítið misheppnaður en sýndi samt, að hér var spor í rétta átt. Það þarf að dýpka Hópið og gera skurðinn þann- ig úr garði að nota megi 10 til 15 tonna vélbáta. Þá munu, þeir, er í Þorkötlustaðahverfinu búa, hafa útgerð sína við Hópið. Þú álítur þá, að í framtíð- inni verði útgerðin aðallega á 10 til 15 tonna bátum? fig held að svo verði. Bát- ar af þessari stærð hafa hér af- ar víð fiskisvið. Þeir geta sótt allt austur á vestursvið Vest- mannaeyinga og vestur á suo- ur-mið Sandgerðinga og Kefl- víkinga .... — Hvernig gengur það svo með landbúnaðinn? Er setulið- ið ekki farið að þrengja að beiti- landi ykkar, eins og það hefur gert þarna hinumegin á skag- anum? Ekki er það nú enn þá. Hefur mæðiveiki orðið vart hér? Já, nokkrar kindur hafa látið lífið af hennar völdum. Annars held ég að hún sé yfir- leitt í rénun. Ég gæti trúað, ao fé hér um slóðir sé ekki mjög næmt fyrir henni. Það er harð- gert þó það sé smátt. Og ekki get ég hugsað mér að hér verði fjárlaust, þó ekki sé það nytja- mikið. — Féð hlýtur að lifa mikið

x

Faxi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Faxi
https://timarit.is/publication/678

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.