Alþýðublaðið - 19.09.1923, Side 1

1923
Miðvikudaginn 19. september.
c 14. tölublað.
Eyj apistlar.
Eftir Ólaf Iriðriksson.
II.
Þegar talað er utn Vestmanna-
eyjar, er í raun og veiu o'tait
verið að tala um Heimaey eina.
Ilún er iangstærst og ein bygð
allra eyjanna.
Snemma hefir verið þarna
töiuvéirð byggð, því björgulegt
hefir jafnan verið í Eyjum, en
þó hefir íbúatalan verið mjög
breytileg. Fyrir * íiðlega tveim
öldum, eða árið 1703 voru íbú-
arnir 340 manns, en hundrað
árum seinna voru þeir eitthvað
halmingi iærri. Arið 1871 voru
þeir orðnir 571, en síðar tækkaði
íbúum aítur, og var orsökin tU
þess vond ár. Um ald mótin
yar fólkiau farið að fjölga aítur,
og voru orðnir 568 íbúar í árs-
lok 1900 eða nær því jafn-
margir og þeir höfðu verið
1871.
Það var rétt fyrir aldrmótin,
að Vestmannaeyingar iærðu að
brúka línuna eða lóðina, eins og
hú'n er köliuð hér á Suðuriandi,
og um eitthvað iíkt leyti fóru
þeir að nota báta með færeysku
Íagi. Hvort tveggja var stór verk-
leg framför, enda hefir fólkinu
verið að íjöiga síðan. 1904 var
orðið á 8. hundrað, og nú er
mér sagt, að íbúar séu hálft
þriðja þúsund, en þúsundiou
fleira á vertíðinni.
Kaupstaðurinn er norðáUstan
á Heimaey, en norðan við höfn-
ina er Heimaklettur, Jengdur við
Heimaey með mjóu stórgiýtis-
maiarrifi.
Ég hefi oft farið fram hjá
Vestmannaeyjum og þá hugsað,
að gaman mundi vera að fara
upp á Heimaklett. En af því
veður var bjart daginn, sem ég
kom til Eyja, en veðráttm
Bæjarlæknirinn
er kominn heim.
óstöðug, lagði ég af stað upp á
Heimaklett eitthvað klukkutíma
eftir að ég kom f land.
Leiðin liggur yfir Botn, sand-
sléttu, sem er við enda hafnar-
innar. Hún er nú áð byrja að
gróa upp, af því að sjórinn
rýkur þar ekki á lánd eins og
fyrr, áður en haínargarðarnir
voru bygðir. Síðan iiggur leiðin
yfir Eiðið; þar hitti Ingólfur
Arnarson írana eða Vestménn-
ina, eins og þeir voru nefndir
hér í fornöld, þá, er drepið
höfðu Hjörieif og félaga hans
og eyjarnar eru nefndar eftir.
Þoir sátu að mat, írárnir, þegar
þeir Iogólfur komu að þeim
óvörum,* svo þeir tvístruðúst og
hlupu sinn í hverja áttina og
vorn drepnir einn fyrir einn.
Þess hefir verið getið til, að
þeir hafi verið að éta lunda eða
fýl, írsku þrælarnir, þegar Ing-
ólfur kom. En það er fult svo
líklegt, að það hafi verið æðar-
fúgl eða selakjöt, en af hvorn
tveggja hafa þeir haft nóg,
því vafalaust hefir mikið verið
af sel og æðarfOgli og sauð-
spakt, þó lítið hafi verið um
hvort tveggja eftir að föst bygð
kom þarna.
Það er ekkert áhlaupavérk að
fara upp á Heimáklett; á tveim
stöðum er fárið upp tréstiga. í
huganum prísa ég bæjarstjórnina,
þegar ég er að fara þarna upp,
fyrir að setjá stigana, svo ekki
þurfi að klöngrast upp bergið, en
seinna er mér sagt, að það sé
ekki bæjarstjórnin,. sem hafi látið
setja stigana, beldur Monberg
verkfræðingur, tM þess að spara
tfma og kornast hjá óþægindum
StyrkTeitinganefnd
Sjdmannafélagsins
ep til viðtals i Alþýðu-
húsinu kl. 3—6 dag-
lega. — Umsóknip séu
skriflegar.
Styrkveitinganefndin,
Sendið mér nafn yðar og heim-
ilisfang sem áskrifanda að >Sú
þriðja<. G. 0. Gfuðjónsson, Tjarn-
avgötu 5.
fyrir verkamennina, sem voru að
sprengja grjót hátt uppi í klett-
inum til þess að fá efni í hafn-
argerðina.
% var ekki kominn nema
upp fyrir neðri stigann, þegar
mér ósjálfrátt verður að stanza
til þess að njóta útsýnarinnar.
Hinum megin við höfnina er
kaupstaðurinn með Helgafell f
baksýn, en iengra til vesturs sér
út á sjóinn og fjórar eða fimm
af úteyjum Vestmannaeyja. Bær-
inn er óreglulega byggður, en
tún og kálfgarðar teygja sig al-
veg upp undir Heigafell; túnin
ná langt austar, en vestan við
borgina er það, sem er enn þá
ánægjulegra að sjá en tún, en
það er afarstórt svæði, sem
eru tómir kálgarðar. í fyistu
áætla ég, að garðarnir muni
vera 20 dagsláttur, en þegar ég
athuga, að þegar fyrir liðlega
(Framhald á 4. síðu.)