Alþýðublaðið - 19.09.1923, Blaðsíða 2
3
JALÞYÐUBLÁÐIÐ
Pál! og togararnir.
Páll Ólafsson framkvæmdar-
stjóri er aftur terinn að smíðá
utan um slg í »Vísi«. Bezti efni-
viðutinn er það, að »Alþýðu-
blaðinu< hafi orðið skrafdrjúgt
um hann. Er hann sýuilega mjög
hreykinn því, enda er það
von. í því hefir honum hlotnast
virðing, sem hann finnur, að sig
vaotar verðskuldun fysir, enda
nýtur hann ekki sjUfs sín þar,
heldur togaranna, framleiðslu-
tækjanna, sem hann hefir verið
testur við, alveg eins og hann
í þeirri viðíestingu nýtur annara.
Eigi að síður er honum vel
unt þessarar virðingar. því að
hann mun lftinn kost eða vonir
elga annarar. >Sökudólgar< eiga
kostafátt um virðingar. Skal hér
með útrætt um Pál sjálfan. Hann
er einn nf þeim, sem hefir sinn
dóm með sór.
Nú er að hverfa að efni grelnar
hans.
Hann þykist ekki neita þvf,
að >lágt kaupgjald lami tfltaug-
ar þjóðtélagsins<, eins og >A1-
þýðublaðið< hafði sýnt. Samt
heimtar hano, að >ekki að eins
hásetakaupið<, >heldur og öll
önnur vinnulaun< lækki. Hann
vill >Iama efltaugar þjóðfélngsins<
eftir þessu að dæma, því að hann
minnist ekki einu orði á að skapa
skilyrði fyrir því, að kaupgjald
geti lækkað, enda mun ekkj
hddur vilja, nema hann sé ein-
hvern veginn alt öðru vísi skapi
farinn en aðrir íylgifiskar hans.
En alþýðan hefir ekkert á móti
því, að kaup lækki, þegar skil-
yrði eru tyrir hendi til þess.
Lágt kaupgjald er ékki komið
undir krónutölu, heldar undir
gildi peninganna og hlutfalli'
þess við verðgildi nauðsynjanna.
Þegar peningarnir hækka eða
nauðsynjarnarlækka, geturkrónu-
tala kaupsins lækkað. Þá er skil-
yrði til fyrir kauplækkuo. Þau
skilyrði hefir Aiþýðuflokkutinn
v'ljað skapa. Hann hefir barist
á mótl lággenginu og bent á
ráð til þess að útrýma því. En
braskpálarnir hafa pjakkað það
niður, Alþýðuflokkurinn hefir ifka
reynt að þrýsta verði nauðsynj-
anna niður. í því skyni hefir
4 i þyð jfii rasið n e rð in .
selup hin þétt hnoðuðu og vel bökuðu
rúgbranð
úi* hezta danska rúguijöíinn, sem hingað flyzt, enda eru
þan viðurkend af neytendnm sem framúrskaraudi góð.
hann heimtað þjóðnýtingu á
verzluninni. Hann hefir og kent
ráð tll að vinna bug á dýrtíð-
inni í R>»ykjavfk með eðiilegum
hætti, með því að bæta úr hús-
næðiseklunni, svo að húsaleiga
félli af sjálfu sér, en hún er
einn höfuðliður dýrtíðarinnar.
Það hefir verið sýnt með rökum,
sem enginn hefir enn getað
hrakið, bæði í bæjarstjórn og
hér í blaðinu, að með þvi mátti
ráða niðurlögum dýrtíðarinnar.
En alt þetta hafa pálar auðvalds-
ins pjakkað niður. Þeir vilja
ekki skapa skilytði fyrir kaup-
lækkun. Þeir vilja láta dýrtíð-
ina vaxa, en kaupið lækka, og
það er ekkert óeðlilegt. Á því
grœða þeir. Hvað varðar þá um
>cfltaugar þjóðfélagsins<?
Eina tilraunin, sem Páll gerir
til að færa rök fyrir því, að
kaup þurfi að lækka, er þetta
margtuggna og margþvælda, að
>fíamleiðslan beri< ekki sæmi-
legt kaupgjaid. En hann gerir
enga tilraun til að færa sönnur
á þetta, og er þess vegna engin
ástæða til að festa trúnað á það
fremur en hvern annan hieypi-
dóm eða >mo’dviðri, sem upp
er þyrlað<, svo að notuð séu
orð úr Páli sjálfum. Hann er
líka sýnilega smeykur við þessa
fyrirsláttar-röksemd, því að
hana hleður undir hana með því
að tala um >hátt kaupgjald<. En
lram á hátt kaupgjald hafa sjó-
menn alls ekki farið. Þeir hafa
boðist til að vinná fyrir kaup,
sem varla nægir til að draga
fram lífið af. Fyrirsláttur hans
fellur því um sjálfan sig.
En eí nú samt sem áður væri
svo, að >framleiðslan< bæri ekki
þetta lága kaupgjald, þá ætti
að vera hægt að færa sönnur á
það, en það hafa togaraeigendur
ekki getað enn þrátt fyrir
ítrekaðar áskoranir, og liggur
Hjéipurstöð hjúkrunarfélags-
Ins >Líknar< er opin:
Mánudaga ” . . . kl. 11—12 f. h.
Þriðjudaga . . . — 5-6 0. -
Miðvikudaga • • — 3—4 e. --
Föstudaga . . . — 5—6 e. -
Laugardaga • ■ — 3—4 e. --
Kon u rl
«■
Munlð eítir að blðfa
um Smára smförlíklð.
Dæmið sjálfar um gæðin.
lli íSrIL 3L_-
irH4Smjör!ikis()er6iniBEykjavilf .
því ekkert nær að álykta en að
enginn fótur sé fyrir þessu.
Hitt mun vera satt, að togara-
útgerð sé nú ekki annað eins
uppgripagróðafyrirtæki og á
stríðstímunum, en fyrr má nú
gagn gera. Að nokkru stafar
það þó af því, að togaraeigend-
ur hafa lagt á útgerðina að
borga skuldir sínar, svo sem
verðfall skipanna, sem þeir eiga
vitanlega að taka á sig að borga
at eignutn sfnum. Að vísu er
það tap fyrir þá. En þeir eiga
lika að taka á sig tapið. Þeir
græddu á gróðaárunum. Þess
vegna eiga þeir að tspa á teps-
árunum. Það er réttlátt. Mögru
kýrnar eiga enn að éta hinar
feitu. >Þetta er órjúfanlegt lög»
mál, sem ekki< má >haggást<
(Páls-orð), ef vel á að fara.
(Frh.)
I