Faxi - 01.02.1957, Blaðsíða 5

F A X I
17
Bréf fré sr. Birni Jónssyni
íiibingen, 8. jan. 1957.
Kæru vinir!
Eg hlýt að byrja á því að þa\\a, —
þakka af heilum huga og hrærðu hjarta
fyrir hinar fjölmörgu hlýju og innilegu
jólakveðjur, góðu gjafir og margs konar
vináttuvott, sem mér barst frá ykkur á
hinum umliðnu jólum. Vinátta ykkar,
°g tryggð og fyrirbænir mér til handa er
mér meira virði en ég fái með orðum lýst.
— Eg saknaði þess vissulega sárt, að geta
ekki haldið með ykkur heilög jól, en
1<>lagleðina fann ég einnig hér, — þökk
sé yþþur fyrir það, kæru vinir. Hlýhugur
ykkar færði mér, í ríkum mæli, birtu, yl
og gleði, og gerði hjarta mitt móttækilegt
fyrir fagnaðarboðskapinn mikla.
Dagana 20.—26. desember var ég boð-
inn til bæjar, sem hcitir Bad Liebenzell.
Það er smábær, sennilega hcldur minni
en Keflavikin okkar. Hann er um 50
km. héðan. Ekki dvaldist ég þó í sjálfum
bænum, heldur í kastala einum, sem heitir
burg Liebenzell, og stendur hann í hlíð
nokkru fyrir ofan bæinn. Þessi kastali var
1 rústum, þar til nú fyrir örfáum árum,
þá var hafizt handa við endurreisn hans.
Það verk unnu að miklu leyti ungir menn,
einkum stúdentar, af mikilli fórnfýsi.
Þarna liefir svo 2 eða 3 síðastliðin ár farið
fram margs konar hjálparstarfsemi fyrir
erlenda stúdenta. Að þessu sinni yoru
þarna boðnir um 60 mánns af 24 þjóð-
ernum. Allt var þarna gert sem mögulegt
var til þess að gera okkur lífið sem
anægjulegast. Fyrirlestrar voru fluttir um
niargs konar efni, einnig var haldinn
konsert fyrir okkur og leikflokkur kom
°g sýndi söngleik. Auk þessa fórum við
daglega á langar gönguferðir og skoð-
uðum umhverfið, sem er harla fagurt.
Við fengum jólasnjó, og ekki spillti það
fyrir. Oft bar það við á gönguferðunum,
;>ð harðvítugar snjóorrustur voru háðar.
Þeir sem það vildu, gátu skemmt sér við
spil og tafl. Eg spilaði nokkrum sinnum
bridge við svertingja frá Trinidad, Indó-
nesíumann og Kinverja. Herbergisfélagar
mínir voru Þjóðverji (flóttamaður frá
A.-Þýzkalandi), Tyrki og Indverji. Allt
voru þetta ágætis félagar, þegar maður
fór að kynnast þeim.
A aðfangadagskvöld var byrjað á því,
að einn maður frá hverju landi sagði í
fáum orðum frá jólahaldi í sínum heima-
högum. Þeir, sem ekki voru kristnir,
sögðu frá hliðstæðum hátíðahöldum í
þeirra trúarbrögðum. Því næst var sezt
að veizluborði. Laust fyrir kl. 12 á mið-
nætti var svo haldin stutt guðsþjónusta
úti í garðinum. Hún fór þannig fram,
að fyrst var sunginn sálmurinn „Heims um
ból“), þá var jólaguðspjallið lesið, því næst
gekk einn maður af hverju þjóðerni fram,
með logandi kerti -í hendi sér, og mælti
fram á sínu eigin móðurmáli þessi orð
úr jólaguðspjallinu: „Friður á jörðu með
þeim mönnum, sem hann hefir velþókn-
un á.“ Því næst las forstöðumaður kastal-
ans átakanlega, en þó hrífandi frásögn af
jólahaldi þýzkra fanga í rússneskum
fangabúðum. Að endingu var svo sung-
inn þýzkur jólasálmur. — I kastalanum
er kapella, og þar var haldin guðsþjón-
usta morguninn eftir, og á 2. jóladag fór
þar fram kaþólsk messa, af því að þarna
voru margir kaþólskir.
Dagana 28. des. til 2. janúar var ég
boðinn á kristilegt æskulýðsmót í annarri
borg, sem heitir Kirchberg. Þar var mjög
ánægjulegt og lærdómsríkt að vera. Þarna
voru saman komnir um 50 unglingar. En
stjórnendur voru fimm. Á gamlárskvö'd
var mikið um dýrðir. Laust fyrir kl. 12
arkaði allur hópurinn út í skóg, og í
rjóðri einu var kveikt í stórum bálkesti.
Þarna var svo haldin stutt guðsþjónusta,
og var hún mjög hátíðleg. A móti þessu
flutti ég smáerindi um Island og var
því vel tekið.
A heimleiðinni gisti ég í Ludwigsborg
á heimili Þjóðverja eins, sem stundar nám
hér í Túbingen. Var mér tekið þar for-
kunnar vel, og var dvölin þar hin ánægju-
legasta. Áður en ég fór, skoðaði ég allt
hið markverðasta þar í borg. Meðal ann-
ars er þar höll ein í Barok-stíl, og mun
hún vera ein af fegurstu höllum í Þýzka-
landi. Inni er allt í sömu skorðum eins
og það var á meðan konungar, furstar og
önnur stórmenni bjuggu þar. A meðan
ég gekk þarna um, þá fannst mér ég
vera i hálfgerðum ævintýraheimi. —
Einnig skoðaði ég þarna mjög fagrar
kirkjur.
Nú er ég kominn aftur heim til Túbin-
gen og byrjaður í skólanum á ný. Þessir
dagar voru vissulega ánægjulegir, — að
segja annað væri vanþakklæti við Guð
og góða menn. — En engin jól á erlendri
grundu geta jafnast á við jólin heima.
Og marga stundina dvaldist hugurinn
heima hjá ykkur.
Ég þakka ykkur aftur, kæru vinir, fyrir
hina miklu gleði, sem þið hafið gefið
mér. Sérstaklega vil ég þakka mínum
fyrrverandi fermingarbörnum, sem nú eru
við nám í gagnfræðaskólanum, og enn-
fremur landsprófsdeild 1955—’56 fyrir
þeirra höfðinglegu og góðu gjafir. —
Gjafirnar eru góðar, en þó er hugarfarið,
sem býr að baki, ennþá meira virði. Það
er fjársjóður, sem ekki verður metinn eða
veginn á mannlegan mælikvarða.
Nýtt ár er upp runnið. I upphafi hvers
árs er okkur bent á nafn hans, sem fædd-
ist á jólunum. Það nafn er hverju nafni
æðra. I því er okkur boðað hið sanna
líf. Fylgjum honum, vinir, — fylgjum
Jesú Kristi, og þá mun okkur vel farn-
ast.
Að endingu vil ég fela ykkur öll hon-
um á va!d. Ég bið af hjarta um blessun
hans til handa hverjum einstaklingi, jafnt
ungum sem öldnum í Keflavík og Njarð-
víkum. I hans nafni gefi góður Guð ykkur
gleðilegt, blessað og gæfuríkt ár.
Með þeirri ósk og bæn kveð ég ykkur.
Ykkar einlægur vinur.
Björn fónsson.
í hlíðinni fyrir
ofan bæinn
sést kastalinn
Burg Liebenzell,
þar sem ég
dvaldi um jólin.
Bj.