Faxi - 01.06.1957, Blaðsíða 7

F A X I
67
Þann 15. marz 1957 eru nokkrir nem-
endur úr skólum Keflavíkur samankomn-
<r ásamt einum kennara sínum á hæstu
hæð bæjarins. Það er fagurt veður, sólin
skín í almætti, himinn og haf leggjast á
eitt með að gera sinn bláma að tærum og
fögrum lit. Fjallahringurinn fagri allt frá
Snæfellsjökli að því felli, er bráðum mun
jafnað við jörðu, Stapafelli, blasir við sjón-
um okkar fannhvítur og minnir okkur á
hið mikla veldi vetrar konungs. Við, sem
saman erum komin á Vatnstankshæðinni,
erum með íþróttaáhöld, sem eru óalgeng
hér í sveit, skíði eða „andra“ eins og for-
feður okkar kölluðu þessi áhöld. Já, við
höfum hugsað okkur að gerast þátttak-
endur í landsgöngunni svonefndu. Mark
er reist, tvær sperrur fengnar að láni í
næsta fiskhjalli, á millum þeirra fjórir
stafir strengdir, úr þeirn má lesa orðið
mark. Þriðja sperran er sótt, stór og falleg,
'slenzki fáninn er dreginn að hún.
Spurningar vakna. A enginn að halda
ræðu eins og á Isafirði? A engin lúðra-
sveit að leika eins og á Akureyri? Skyldu
nokkrir fyrirmenn bæjarins ganga fyrst
eins og í Reykjavík? Og skyldu nokkrir
fara af stað með gamalmenni á níræðis-
aldri og barn á þriðja ári cins og í Mý-
vatnssveit? Nei, við öllu þessu. íslenzki
fáninn og rauðu stafirnir, sem mynda
niarkið, eiga að koma í stað liins upp-
talda hér að framan. Einfaldleikinn á að
taða — enga sýndarmennsku.
»Af stað burt í fjarlægð!“ Fjórir kíló-
metrar bíða eftir því, að þeir séu gengnir,
fönnin er þrædd meðfram uppblásnum
naoldarbörðum og milli liárra þúfna. Við
gongum nú mcðfram skógræktargirðing-
unni og getum séð, ef við beitum augun-
um, unga sprota teygja sig upp úr hvítri
fönninni, og nú, er við beygjum fyrir
ytra horn girðingarinnar, sjáum við, að
nauðsynlega þarf að endurbæta girðing-
una og merkja strax með vorinu. Sól skín
í heiði eins og þar stendur, allir ganga í
halarófu og ljómandi ánægjubros skín af
hverju andliti. Við erum komin að gatna-
mótum, tvær skíðaslóðir mætast, ör búin
til úr smásteinum vísar okkur hina réttu
leið, og áfram er haldið. Halarófan
klöngrast yfir háan snjóruðning, sem ýta
hefur rutt af vegi. Brátt erum við komin
að skemmum stórum, sem allar virðast
vera fullar af einhverju, því að ekki virð-
ist vera rúm fyrir hina fallegu kappróðra-
báta, sem sjómannafélagið á, að ég held.
Hvernig verða þessir bátar í vor, eftir að
hafa legið úti heilt ár? Meðfram langhlið-
um bragganna er mikil og góð fönn og
ósjálfrátt verður okkur að líta í áttina til
Grindavíkur. Fagradalsfjall er fannhvítt.
Tign þess í vetrarskrúða er mikil og að
sjá Svartsengi og Þorbjörn, já, jafnvel slík
verka sem tignarleg fjöll.
Við erum komin framhjá gamla vatns-
tanknum og öllum skemmunum. Rjóð og
brosandi andlit eru nú farin að spyrja,
hvort mikið sé eftir, og er þeim er sagt, að
bráðum sé leiðin hálfnuð, verður brosið
enn meira og allir segja: „Eg er ekkert
lúinn.“ Hér úti í heiðinni, þar sem við nú
erum stödd, gefur að líta ofurlítið lands-
lag, holt og hæðir, grjót og móa, og hér
göngum við meðfram lítilli tjörn, sem við
getum speglað okkur í. Og ekki getum við
stillt okkur um það, því að þetta getur
verið einasta tækifærið á ævinni að spegla
sig á skíðum. Áfram er haldið, og hvað
nú ? Skammt frá okkur brunar stór
Steindórsvagn. Hann er á leið til Sand-
gerðis, við erum komin alla leið út undir
Sandgerðisveginn, en þá förum við líka að
sveigja heim á leið, og nú er eins og heim-
þrá gripi hópinn eða eitthvert kapp, því
gangan er hert og brátt göngum við fram-
hjá græna fiskhúsinu hans Margeirs og
beint í gegnum fiskhjallana hans. Og áð-
ur en varir erum við komin að skíðaslóð-
unum tveim og nú göngum við síðustu
500 metrana í sömu slóðinni, sem við byrj-
uðum í. Þessa síðustu metra er nærri
hlaupið, svo er kappið mikið að komast
fyrst í mark. Að lokum hafnar allur hóp-
urinn í því sama marki og hann hafði lagt
upp frá. Þannig lauk einni ferð af mörg-
um.
Þátttakendur í landsgöngunni hér í
Keflavík urðu alls 345, hefðu orðið mun
fleiri, hefði ekki orðið snjólaust eftir að-
eins 5 daga keppni.
Elzti kvenþátttakandi var frú Vilborg
Amundadóttir, sem er 50 ára að aldri, en
sú yngsta er gekk, var aðeins fjögra ára
gömul og heitir Annabella Albertsdóttir.
Elzti karlmaðurinn, er gekk, var húsvörð-
ur Gagnfræðaskólans, Pétur Lárusson, 65
ára, en þeir yngstu voru bræðurnir og tví-
burarnir Tómas og Eiríkur Jónssynir, 6
ára.
Að lokum þakkar landsgöngunefnd öll-
um göngugörpunum fyrir þátttökuna og
einnig vill nefndin þakka þeim, er svo
góðviljaðir voru að lána skíði sín og stafi
til þessarar keppni.
H. G.
Færeyjaferð f. B. K.
Knattspyrnuflokkur frá íþróttabandalagi
Keflavíkur fer til Færeyja í sumar. Hafa und-
anfarna mánuði farið fram bréfaskriftir milli
I. B. K. og Færeyinga og er nú ráðið að
sterkasta knattspyrnufélag Færeyinga, B-36
í Þórshöfn, taki á móti Keflvíkingum. Fara
Keflvíkingar utan 3. ágúst með Drottningunni
og koma heim aftur með sama skipi 17. ágúst.
Akveðið er að Hermann Eiríksson skólastjóri
verði fararstjóri flokksins.
Sjómaimadagsráð
hefir beðið blaðið, að koma á framfæri
þakklæti sínu til allra, sem á einn eða annan
hátt unnu að því að gera sjómannadaginn há-
tíðlegan, ýmist sem áhorfendur, þátttakendur
í íþróttum dagsins og með margvíslegri að-
stoð við undirbúning og framkvæmd hátíða-
haldanna. Hinsvegar telur ráðið, að lögregla
Keflavíkur hefði mátt aðstoða betur en hún
gerði.