Faxi - 01.06.1957, Blaðsíða 12

72
F A X I
NÝ BÓK:
í Tjarnarskarði
„í Tjarnarskarði“ heitir nýútkomin
ljóðabók eftir Rósberg G. Snædal, en
hann er ungt skáld, sem nú á síðustu
árum hefir verið all stórvirkur á rit-
vellinum.
Fyrsta bók hans kom út árið 1949 og
nefndist A annara grjóti. Þá kom út bókin
Hringhendur, nokkru síðar. Næsta bók
hans: Nú er hlátur ný vakinn, kom út
árið 1954. — Eru það gamansögur og
lausavísur. Sama ár gaf hann út bókina:
Eg og þú, en það er safn smásagna. Þá
hefir Rosberg G. Snædal safnað og séð
um útgáfu Húnvetningaljóða, sem út
kom í fyrra og tímaritsins Húnvetnings
og nýskeð kom á markaðinn lítil bók, er
nefnist Vísnaþver.
Hin nýja ljóðabók Rósbergs, I Tjarnar-
skarði, er skemmtileg bók, 26 ljóð, sem
öll eru vcl ort, hressileg og blæbrigðarík.
Höfundurinn virðist hafa gott vald á
máli 'og hugsun, býr yfir ríkri kýmnigáfu,
og hittir naglann oftast á höfuðið. Hann
hefir þó hjartað alltaf á réttum stað. Nátt-
úrulýsingar hans eru nokkuð frumlegar
stundum en sannar og heillandi og ef
samanburður er gerður á bókum þessa
unga og efnilega höfundar, dylst ekki, að
hér er á ferð vaxandi skáld, sem við má
tengja glæsilegar vonir. Eg óska Rósberg
G. Snædal til hamingju með þessa nýju
ljóðabók og birti hér að lokum fyrsta
kvæðið, sem er samnefnt bókinni.
Ritstj.
Kvæðið er svona:
Sefgrænir bakkar, silfurgáruð tjöm.
Sundfuglakvak og mosabrúnar skriður
Valllendisgrundir, steinabyrgi og böm.
Búsmali í hlíðum, foss og Iækjamiður.
Bcrgmál í hömrum, burnirót á snös.
Burkni í skúta undir Háuklettum.
Brúða og Surtla sækja á efstu grös.
Sandurinn rýkur undan fótum Iéttum.
Fögur er hlíðin, friðsælt Tjarnarskarð.
Flögra í Iyngi glaðar ungamæður.
Asthrifum vorsins angar laut og barð.
Æskan á næsta leik og hjartað ræður.
Sólvermdur blærinn blómahörpur sló.
Brumknappar litlir sprungu fyrr en varði.
Fífillinn kyssti fjólu í Steinamó
fermingarvorið uppi í Tjarnarskarði.
FAXl
Ritstjóri og afgreiðslumaður: HALLGR. TH. BJÖRNSSON. Blað-
stjórn: HALLGR. TH. BJÖRNSSON, MARGEIR JÓNSSON, KRIST-
INN PÉTURSSON. Gjaldkeri: GUÐNI MAGNÚSSON. Auglýsingastjóri GUNNAR
SVEINSSON. Verð blaðsins í lausasölu kr. 10,00. — Prentað í Alþýðuprentsmiðjunni.
ISú er sumar í bœ
Eins og sjá má á auglýsingu frá heilbrigðis-
nefnd á öðrum stað hér í blaðinu, þar sem
hún hvetur borgarana til þess að hrcinsa í
kring um hús sín, sem er gott og nauðsyn-
legt, má hinu þó ekki glcyma, að margar
lóðir eru óbyggðar hér í bæ, sem enginn hirðir
um og setja þær óneitanlega mjög Ijótan blæ
á umhverfið. Má þar til dæmis nefna hinar
svokölluðu tjamir við Vatnsnestorg, sem um
fjölda ára hafa verið hálffullar af fúlu vatni
og allskonar óþverra, sem þar hefir safnast
saman. Er að þessu hin mesta bæjarskömm
og verða eigendur tafarlaust, eða þá bæjar-
yfirvöldin á þeirra kostnað, að malarfylla
tjarnirnar, ef Ióðin verður ekki strax notuð
undir byggingarframkvæmdir. Litlu betra er
umhvorfs hinu megin við götuna. Þar hefir á
sínum tíma verið byggð spennistöð og hefir
nú verið klastrað við hana, en þá um leið
skildir eftir háir hólar af hvers konar bygg-
ingarefnisleyfum, líkast því sem þessir menn
hafi haldið, að svæði þetta væri á skipulagi
bæjarins ætlað fyrir ruslahauga. Er ekki und-
arlegt þótt einhvers staðar gangi illa að fá
einstaklinga til þess að þrífa lóðir sínar, þcgar
opinberum aðilum líðst að ganga þannig um
bæjarlandið.. Þó aðcins þessi tvö dæmi séu
hér nefnd, eru til mýmörg önnur slík hér í
bæ, t. d. mætti nefna ruslahauga, sem mynd-
ast hafa í kring um fiskaðgerðarhúsin og
vinnslustöðvarnar. Allt það rusl, sem þar
hefir safnast saman, þarf að fjarlægja, því þá
yrði athafnarsvæði hafnarinnar og þessara
fyrirtækja snyrtilegra og sýndi meiri menn-
ingarbrag, heldur en nú er.
Verkefni heilbrigðisncfndar nær engu síður
til þessara aðila og annara, sem ráða yfir
óbyggðum lóðum, eða vanhirtum athafna-
svæðum, heldur en til hinna byggðu lóða í
bænum. Oll störf hennar, sem miða að auknu
hrcinlæti, eru þakkarverð, en þar má heldur
enginn undan sleppa.
Fiskaðgerðarhús Alberts Bjarnasonar brennur.
Klukkan eitt, þriðja júní s.l., kom upp
eldur í fiskaðgerðarhúsi Alberts Bjarnasonar
útgerðarmanns í svokölluðum bás í Keflavík.
Enginn var nú í húsinu, en á vertíðinni höfðu
tveir bátar haft þar bækistöð sína og jafn-
framt hafði vertíðarfólk búið þar. Slökkvilið
Keflavíkur kom fljótlega á staðinn en eld-
urinn var þá orðinn all magnaður og öll
aðstaða mjög slæm. Slökkviliðinu tókst ekki
að varna því að húsið eyðilegðist og geysi-
mikið magn af útgerðarvörum, veiðarfærum
o. fl., en hins vegar tókst því að verja önnur
nærliggjandi hús skemmdum, en þarna er
mikið af gömlum timburskúrum, sem enn
eru notaðir til fiskaðgerðar og veiðarfæra-
geymslu. Hús og veiðarfæri munu hafa verið
vátryggð, en samt er talið, að eigandinn hafi
orðið fyrir miklu og tilfinnanlegu tjóni. Ekki
er kunnugt um eldsupptök.
17. júní.
Eins og auglýsing 17. júní-nefndar ber með
sér, virðist að þessu sinni vera mikill undir-
búningur að hátíðahöldum dagsins og ekkert
til sparað að þau megi verða með miklum
glæsibrag. Hefir nefndin og aðstoðarmenn
hennar lagt á sig mikið erviði og fyrirhöfn
við þennan undirbúning. Auglýsingin ber
það með sér, að ýmsar nýjungar verða að
þessu sinni uppteknar, t. d. skemmta hér
þjóðkunnir listamenn, svo eitthvað sé nefnt.
Allur þessi viðbúnaður kostar að sjálfsögðu
mikið fé, þó öll undirbúningsstörf nefndar-
innar sé ólaunuð. Þetta ber bæjarbúum að
hafa í huga, þegar þeir, hver og einn, gera
það upp við sig, hvort dagsins skuli notið
hér heima, eða t. d. í Reykjavík. Öll hljótum
við að óska þess, að Keflavík geti haldið upp
á 17. júní með sambærilegum myndarskap
við aðra bæi landsins, en þá verðum við líka
að sjá sóma okkar í því að vera heima þenna
dag og taka virkan þátt í hátíðahöldunum,
annað er blátt áfram til skammar, enda mun
þessi viðleitni til hátíðahalda hér 17. júni,
lognast útaf og hætta með öllu, ef áfram
heldur eins og verið hefir undanfarin ár,
að þorri Keflvíkinga fari burt úr bænum
þenna dag og njóti lífsins annarsstaðar Þetta
er næsta áþekkt því, ef við hættum að vera
heima hjá okkur á sjálfum jólunum. Nei, nú
skulum við stíga á stokk og strengja heit,
að láta það vera laun okkar til hinna ágætu
17. júní-nefndar, fyrir hennar mikla og fórn-
fúsa starf, að vera öll heima þenna dag, taka
þátt í skemmtunum dagsins og þó alveg sér-
staklega vera minnug þess, að koma niður
á hafnargötu, þegar dansinn þar L>
dansa þar af lífi og sál. Reykvíkingar gera
þetta, jafnvel hvernig sem viðrar, og skemmta
sér konunglega. Þurfum við endilega að vera
eftirbátar þeirra? Kjörorðið er: Skemmtum
okkur heima 17. júní, látum Hafnargötuna
duna af danssporum ungra og gamalla.