Faxi - 01.12.1957, Blaðsíða 5

F A X I
113
Sjötíu og fimm ára:
Sigríður S. Sveinsdóttir
stundum í heilan mánuð eða lengur. Núna
var það ekki við völd nema í tæpa viku, en
veðrið var alveg dásamlegt, hitinn um 30
stig á C. í skugganum, logn og blíða. En
svo var draumurinn úti og í morgun er
hitinn kominn niður í 5 stig og frost var
í nótt. Þetta Indíánasumar er nokkurs-
konar íslenzkur „fátækraþurkur“, átti
kuldakaflinn að minna Indíánana á að
byrja að búa sig undir veturinn, en góð-
viðriskaflinn að gefa þeim tækifæri til þess.
Vona ég bara, að veturinn verði hvorki
mjög langur né strangur. Síðasti vetur var
alveg ágætur. Ekki mikill snjór og ekki
heldur mjög kalt, en frost getur orðið 40
sig hér, að sögn, það mesta, sem komið
hefur, síðan við komum, er, held ég, 36 stig
á C.
Jæja, Hallgrímur minn, þetta fer nú
að verða alltof mikil langloka, og fer þig
nú sjálfsagt að iðra, að nokkurn tíma skild-
urðu hafa ymprað á því að fá frá mér
iínu. En eftir langa þögn er hætt við of
miklum orðaflaum. En nú skal ég fara
að hætta, bæði sökum þess, að ég er sann-
færður um, að þetta er farið að reyna
alltof mikið á þolinmæði þína og eins hitt
að nú „neyðist“ ég til að fara að horfa á
sjónvarpið. Núna stendur nefnilega yfir
baseball-meistarakeppnin. Og hef ég aldrei
vitað önnur eins læti, það er vart um annað
talað. Ég var t.d. á stjórnarnefndarfundi á
Elliheimilinu í gær og voru allir yíir sig
spenntir, að ég tali nú ekki um yngra fólk-
ið. Lið frá New York og Wisconsin eru
að keppa, hefur hvort liðið unnið þrjá leiki
og er nú úrslitaleikurinn að koma á kl.
10:45 f.h. Mér þótti þessi „basball“ fjarska
heimskulegur fyrst, hef samt leikið hann
með unglingunum héðan, bæði í sumar-
frísskólum, sem ég hef hér og eins í sumar-
búðum, sem ég kenndi við í sumar, en var
aldrei of hrifnn af honum. Ákvað samt að
skrúfa frá sjónvarpinu hérna, þegar þeir
hyrjuðu að spila, og viti menn, ég er orðinn
mjög spenntur! Ekki kannski alveg eins og
ég hefði verið, ef ég hefði horft á þá Kefl-
víkingana og ísfirðinga spila, en svona
næstum því. Vona ég fastlega, að liðið frá
Milwaukee, Wisionsin vinni. Er þetta
fyrsta meistarakeppnin, sem þeir taka þátt
í, en hinir hafa unnið langoftast allra liða
og eru stórríkir. Allt eru þetta auðvitað at-
vinnumenn, sem spila, og er kaupið ekki
skorið neitt við neglur sér.
Ert þú nokkuð að hugsa til vesturfarar?
Mér finnst orðið alltof langt, síðan ég sá
Keflvíking eða Suðurnesjamann, ekki síð-
Sigríður S. Sveinsdóttir.
Sigríður S. Sveinsdóttir varð sjötíu og
fimm ára 2. des. s.l. Sigríður er fædd í
Grindavík, dóttir hjónanna Astríðar Guð-
mundsdóttur og Sveins Einarssonar. Hún
fluttist 1905 til Keflavíkur og hóf þar
búskap með manni sínum, Júlíusi Rjörns-
syni, ættuðum frá Hafnarfirði. I Kefla-
vík bjuggu þau allan sinn búskap og
eignuðust þar 6 börn, sem öll eru á lífi
og hefur Sigríður undanfarin ár haft
heimili hjá elzta syni sínum, Elintínusi
skipstjóra, á Túngötu 16 í Keflavík.
Allir sem til þekkja, vita, að Sigríður
er góð og vönduð kona, hjálpsöm, barn-
góð og greiðvikin. En umfram allt mun
hún þó hafa verið trúuð og góð móðir,
sem innrætti börnum sínum í æsku reglu-
semi og dyggðugt líferni.
Eitt af aðaláhugamálum Sigríðar er
an hún Móeiður systir mín var hér hjá
okkur. Við höfðum mjög gaman að heim-
sókn biskupsins og hinna þriggja klerka
og prestskvenna. Það færði okkur svo
miklu nær landinu góða norður í Atlands-
hafi. Landinu, sem okkur verður kærara
með hverjum deginum, sem líður. Alltaf
var það okkur náttúrlega kært, en aldrei
sem nú. Nafnið eitt hefur töfraljóma, sem
er eins og yndislegasta hljómlist í eyrum
okkar. Það er heilagt og allt, sem því er
tengt. Erum við enda búin að kenna
dóttur okkar að finna það á landakortinu,
bindindismálið. Seytján ára gekk hún
reglunni á hönd og hefir æ síðan starfað
innan vébanda hennar. Hefir hún þar
löngum gegnt þýðingarmiklum störfum,
löngum verið þar Kapilán, sem er eitt af
áhrifamestu störfum reglunnar.
Hún er ein af stofnendum stúkunnar
Vík, sem nú starfar í Keflavík, og þar
eins og allsstaðar annars staðar, hafa störf
hennar einkennzt af skyldurækni og frá-
bærri trúmennsku. A sjötíu og fimm ára
afmæli Sigríðar dvaldi hún á heimili
Einars sonar síns, umkringd af börnum
sínurn, barnabörnum, venzlafólki og öðr-
um frændum og vinum, sem færðu henni
gjafir og kepptust um að gera henni af-
mælisdaginn ógleymanlegan. Einnig bár-
ust henni fjöldi skeyta. Nokkrir reglu-
félagar úr stúkunni Vík heimsóttu Sig-
ríði á þessum merkisdegi og færðu henni
blóm og góða bók að gjöf sem þakklætis-
og virðingarvott frá stúkunni. Við þetta
tækifæri flutti æðstitemplar, Hallgr. Th.
Rjörnsson, henni nokkur hlvleg orð og
þakkaði henni tryggð hcnnar við regluna
og mikið og fórnfúst starf í þágu bind-
indismálsins. Sonur hennar, Sverrir Júlíus-
son, tók einnig til máls, en hann var um
eitt skeið æðstitemplar í Keflavík. Las
hann kveðjur og skeyti, er móður hans
höfðu borizt, er hann þakkaði og ávarp-
aði síðan afmælisbarnið fyrir hönd barn-
anna og annarra ástvina. Voru orð Sverris
þrungin sonarlegum hlýhug.
Faxi óskar Sigríði til hamingju í tilefni
af þessum merku tímamótum í ævi henn-
ar og vonar, að Keflavík eigi eftir að njóta
starfskrafta hennar fyrir góðum málefn-
um enn um langt skeið.
það er það minnsta, sem við getum gert
fyrir hana, úr því hún er ekki búin að
sjá það sjálf. Hef ég enda nægar sannanir
fyrir því að það er ekki hægt að gleyma
því. Og er ég þó ekki að kasta neinni rýrð
á önnur lönd með því að segja þetta. Þau
geta fyrr verið góð en þau taki Islandi fram.
Eg kveð þig, kæri vinur og bið þig fyrir
kveðjur frá mér og fjölskyldu minni til
fjölskyldu þinnar og annara vina nær og
fjær.
Rlessaður ævinlega,
þinn Ólafur Skúlason.