Faxi - 01.03.1964, Blaðsíða 7

Eggert Kristinsson, Rúnar Júlíusson, Karl Hennannsson, Gunnar Þórðarson og Erlingur Björnsson.
Þeir gera garðinn frægan
,,. . . Ef æskan vill rétta þér örvandi hönd, þá ertu
a framtíðar vegi". Svo kvað þjóðskáldið Þorsteinn Erlings-
son á sínurn tíma og þó mikið vatn sé til sjávar runnið
og stórfelldar breytingar hafi átt sér stað síðan hann
mælti þessi spaklegu orð, þá hafa þau ei að síður fram
a vora daga verið notuð sem nokkurs konar mælisnúra á
hugsjónir og lífsbjástur hinna eldri. Fáist æskan ekki
nteð í leikinn, þykir sem málstaðnum sé vart viðbjarg-
andi og beri dauðan í sér. Þó má svo aftur geta, að orð
skáldsins eru hugsuð á þeim tímum, þegar æskufólk átti
nreiri samleið með eldra fólkinu, bæði í leikjum og starfi.
Nú eru þessi viðhorf mikið breytt, einkum allt, sem snert-
tr íþrótta- og skemmtanalífið, þar fer nú æskan sínar eigin
götur og veltur því á miklu hvernig til tekst um forust-
una. Sé þar reglusemi í hávegum höfð, þarf engin að
örvænta um unga fólkið, en sé bakkus dvrkaður og
hafður með í ráðum, er sjálfur voðinn vís. Hafi menn
svo í huga þá staðreynd, að æska hverrar þjóðar er fjör-
egg hennar og framtíð, þá ætti líka að skiljast nauðsyn
þess, að vernda hana og styrkja og veita henni þroska-
vænlegt upireldi, svo þessi dýrmæti þjóðarauður nýtist og
blessist.
Urn þetta allt hefir að undanförnu verið mikið rættt
og ritað, sýnist þar sitt hverjum og eru ýmsir svartsýnir á
framtíðina. Benda þeir á óreglu unglinga, sem fari ört
vaxandi og minna í því sambandi á Þjórsárdalsævintýrin
í fyrra og fleira dapurlegt og neikyætt. Víst er margt at-
Hippi, liippi, shakc, ye, ye, oli baby!!! — Það er þeirra eftirlætissöngur.
hugavert við framferði æskumanna
nú til dags, en hvenær hefir það
ekki þannig verið? Sá munur, sem
á kann að vera, er fyrst og fremst
fólginn í því að þá hifði fólkið i
dreifbýli en nú í þéttbýli. Þá börð-
ust menn fyrir tilveru sín og sinna
og áttu fáar frístundir, nú búa
menn við allsnægtir og eiga rnikinn
frítima. Vissulega er þetta mikill
munur og í sjálfu sér ekki undar-
legt þó hann færi sitthvað úr skorð-
um. Æska Islands í dag er glæsi-
leg og vel af guði gerði. Unga
fólkið er þróttmikið og vinnufúst
og það vill einnig afla sér inennt-
unar og lífshamingju. En vegna
hinnar stórstígu en gloppóttu þró-
unar, er þjóðin nú öll á gelgju-
skeiði. Vonandi kemst hún til
manndóms og þroska án verulegra
áfalla, en til þess þurfa allir þegn-
arnir að leggja sig fram, hvar í sveit
sem þeir búa og hver sem hugðar-
efnin eru.
Hinn ástsæli barnabókahöfund-
ur, Sigurbjörn Sveinsson, segir í
gullfallegu hvatningarljóði til ungra
manna: „Hvaða starf sem guð þér
gefur gerðu það að lífi og sál.“
Þannig ætti hver maður að hugsa
til viðfangsefnanna, ganga til
starfsins af lífi og sál, og það gera
hinir ungu Keflvíkingar, sem
mynda hljómsveitina Hljóma, enda
hafa þeir að undanförnu gert garð-
inn frægan með hinni nýstárlegu
og þróttmiklu hljómlist sinni, sem
um þessar mundir virðist alls ráð-
andi í danssölum bæjanna. Fyrir-
mynd þessarar keflvísku, sigur-
sælu hljómsveitar mun vera hljóm-
sveit fjögurra enskra pilta, sem
nefna sig „The Beatles“ og frægir
eru orðnir bæði í heimalandi sínu
og Vesturheimi fyrir sérstæðan og
sefjandi danslagaflutning. Kefl-
víkingarnir eru einnig ungir menn,
sem hafa tileinkað sér útlit, fram-
komu og látbragð liinna ensku
pilta. Hljómsveitina Hljóma skipa
þessir: Eggert Kristinsson, sem er
fyrirliði þeirra félaga og leikur á
trommur, Rúnar Júlíusson, Gunnar
Þórðarson og Erlingur Björnsson,
sem allir leika á gítara og syngja
með, þegar mikið liggur við, og
sá fimmti í þessari merkilegu hljóm-
sveit er Karl Hermannsson, sem er
aðal söngvari liennar og kjarna-
kraftur. Eins og vikið hefir verið
að hér að framan, hafa þessir ungu
menn á ótrúlega skömmum tíma
náð svo góðurn árangri, að segja
má að þeir séu að verða lands-
kunnir fyrir list sína og svo vel eru
þeir séðir meðal unga fólksins að
þeir anna hvergi nærri eftirspurn.
Meðfvlgjandi myndir af þeim
félögum voru teknar nú fyrir
skömmu, er þeir léku í háskóla-
bíói í Reykjavík, ásamt fleiri
hljómsveitum, við frábærar undir-
tektir.
En úr því farið er að segja frá
þessum ungu mönnum og framtaki
þeirra, þá er sannarlega ástæða til
F A X I — 39