Faxi - 01.04.1964, Blaðsíða 1

Helgi Óiafsson
skókmeistari Islands
Síðan keppninni um skákmeistaratitil íslands var breytt úr
hinu gamla og úrelta einvígisfyrirkomulagi , það form sem nú
ríkir, að sigurvegari í landsliðsflokki á „Skákþingi Islands“, sem
haldið er ár hvert, hlýtur sæmdarheitið „Skákmeistari Islands“,
hafa skákmenn utan Reykjavíkur meira ládð til sín taka en
aður var, cnda er það orðin föst ven/a, að iðkendur skáklistar-
innar á þessu landi þinga í páskavikunni, sem er mjög ákjósan-
legur tími til slíkra hluta vegna hinna mörgu frídaga sem þá
eru. Scrstaklega er þetta heppilegur tími fyrir þá, sem eiga um
langan veg að sækja.
Þótt „utanbæjarmenn“ hafi ekki sótt mörg gull í greipar hins
harðsnúna skákliðs höfuðborgarinnar á umliðnum árum, hafa
þeir oft barizt hraustlega í skákum sínum, ef það mætti verða til
þess að koma í veg fyrir að sú hefð skapaðist að titillinn lenti
ávallt innan borgarmarka Reykjavíkur.
Skákfélag Keflavíkur hefur í seinni tíð ekki legið á liði sínu
í þessari baráttu og sent fulltrúa sína í eldlínuna. Arið 1959—
60 var það Páll G. Jónsson og stóð hann sig með mikilli prýði
bæði á.in. Árið 1962 ávann Helgi Ólafsson sér rétt til þátttöku
í landsliðsflokki og hcfur keppt þar síðan, eða nánar til tekið
þrisvar sinnum. I sinni fyrstu keppni í þessum flokki var
frammistaða Helga heldur í lakara lagi, enda óharðnaður og
reynsluminni en flestir keppinautar hans. Þrátt fyrir mótlætið
í þessari eldskíin, lét Helgi engan bilbug á sér finna og sýndi
mjög aukna getu, er hann spreytti sig á sama vettvangi einu
ári seinna.
En þótt svo að Helgi hafi á þessum tveimur skákþingum
sýnt það, svo að ekki var um villzt, að hann var ört vaxandi í
list sinni, voru þeir mjög fáir, sem reiknuðu með því, að hann
gæti blandað sér í hóp þeirra, sem bcrjast myndu um Islands-
meistaratitilinn í ár, því að meðal keppenda voru margir skák-
menn, sem komizt höfðu hátt á frægðarhimin íslenzkrar skák-
listar að undanförnu. Hér var því engu að tapa fyrir Helga,
heldur allt að vinna. Það þóttu því allmikil tíðindi, er úrslit í
landsliðsflokki voru ráðin, að sæmdarheitið „Skákmeistari Is-
lands“ skyldi falla Helga Ólafssyni í skaut, cn hann hlaut 8
vinninga af 11 mögulegum. Hann vann sjö skákir, gcrði tvö
jafnteíli og tapaði tveim. Næstir honum að vinningafjölda voru
þeir Björn Þorsteinsson og Trausd Björnsson mcð sjö og hálfan
vinning hvor, Freysteinn Þorbergsson var með 7 vinninga.
Eins og sjá má af vinningafjölda efsm manna, var keppnin
mjög hörð og máttí lengi vel ekki á milli sjá, hver hreppa myndi
hnossið.
Helgi fór illa af stað, tapaði fyrir Hilmari Vigfússyni í fyrstu
umferð, en fallið reyndist Helga fararheill, því hann vann
næstu firnrn skákir og náði þá forystunni af Freysteini, sem
hafði leitt keppnina um sinn.
Semi dærni um hörkuna í þessu mód má nefna, að helmingur
keppenda, eða sex talsins, áttu möguleika á sigri, þegar tvær
umferðir voru eftir, en þá skiptust vinningar þannig, að tveir
heltust úr lestínni, svo baráttan í lokaumferðinni stóð á milli
þeirra Björns, sem var með 7‘/2 vinning og stóð bezt að vígi, og
Helga, sem var með 7 vinninga, og Trausta og Jóns, sem báðir
voru með 6V2 vinning.
Loftið í Breiðfirðingabúð, en þar var mótið haldið, var líka
hlaðið spenningi á 2. páskadag, þegar lokaumferðin hófst og