Faxi - 01.04.1964, Blaðsíða 1

Apríl-blað
4
XXIV. AR 1964
Helgi Ólafsson
skákmeisfari íslands
Síðan keppninni um skákmeistaratitil íslands var breytt úr
hinu gamla og úrelta einvígisfyrirkomulagi , það form sem nú
ríkir, að sigurvegari í landsliðsflokki á „Skákþingi íslands", sem
haldið er ár hvert, hlýtur sæmdarheitið „Skákmeistari íslands",
hafa skákmenn utan Reykjavíkur meira látíð til sín taka en
aður var, enda er það orðin föst ven/a, að iðkendur skáklistar-
innar á þessu landi þinga í páskavikunni, sem er mjög ákjósan-
legur tími til slíkra hluta vegna hinna mörgu frídaga sem þá
eru. Sérstaklega er þetta heppilegur tími fyrir þá, sem eiga um
langan veg að sækja.
Þótt „utanbæjarmenn" hafi ekki sótt mörg gull í greipar hins
harðsnúna skákliðs höfuðborgarinnar á umliðnum árum, hafa
peir oft barizt hraustlega í skákum sínum, ef það mættí verða tíl
þess að koma í veg fyrir að sá hefð skapaðist að titillinn lenti
avallt innan borgarmarka Reykjavíkur.
Skákfélag Keflavíkur hefur í seinni tíð ekki legið á liði sínu
í þessari baráttu og sent fulltrúa sína í eldlínuna. Árið 1959—
60 var það Páll G. Jónsson og stóð hann sig með mikilli prýði
bæði á;in. Arið 1962 ávann Helgi Ólafsson sér rétt til þátttöku
í landsliðsflokki og hcfur keppt þar síðan, eða nánar til tekið
þrisvar sinnum. I sinni fyrstu keppni í þessum flokki var
frammistaða Helga heldur í lakara lagi, enda óharðnaður og
reynsluminni en flestir keppinautar hans. Þrátt fyrir mótlætíð
í þessari eldskírn, lét Helgi engan bilbug á sér finna og sýndi
mjög aukna getu, er hann spreytti sig á sama vettvangi einu
ari seinna.
En þótt svo að Helgi hafi á þessum tveimur skákþingum
sýnt það, svo að ekki var um villzt, að hann var ört vaxandi í
list sinni, voru þeir mjög fáir, sem reiknuðu með því, að hann
gætí blandað sér í hóp þeirra, sem berjast myndu um Islands-
meistaratitilinn í ár, því að meðal keppenda voru margir skák-
menn, sem komizt höfðu hátt á frægðarhimin íslenzkrar skák-
Hstar að undanförnu. Hér var því engu að tapa fyrir Helga,
heldur allt að vinna. Það þóttu því allmikil tíðindi, er úrslit í
landsliSsflokki voru ráðin, aS sæmdarheitið „Skákmeistari ís-
lands" skyldi falla Helga Ólafssyni í skaut, en hann hlaut 8
vinninga af 11 mögulegum. Hann vann sjö skákir, gcrði tvö
jafntefli og tapaði tveim. Næstir honum að vinningafjölda voru
þeir Björn Þorsteinsson og Trausti B/örnsson með sjö og hálfan
vinning hvor, Freysteinn Þorbergsson var með 7 vinninga.
Eins og sjá má af vinningafjölda efstu manna, var keppnin
mjög hörð og máttí lengi vel ekki á milli sjá, hver hreppa myndi
hnossið.
Helgi fór illa af stað, tapaði fyrir Hilmari Vigfússyni í fyrstu
umferð, en fallið reyndist Helga fararheill, því hann vann
næstu fimm skákir og náði þá forystunni af Freysteini, sem
hafði leitt keppnina um sinn.
Semi dæmi um hörkuna í þessu mótí má nefna, að helmingur
keppenda, eða sex talsins, áttu möguleika á sigri, þegar tvær
umferðir voru eftir, en þá skiptust vinningar þannig, að tveir
heltust úr lestinni, svo baráttan í lokaumferðinni stóð á milli
þeirra Björns, sem var með 7'/2 vinning og stóð bezt að vígi, og
Helga, sem var með 7 vinninga, og Trausta og Jóns, sem báðir
voru með 6VÍ vinning.
Loftið í Breiðfirðingabúð, en þar var mótíð haldið, var líka
hlaðið spenningi á 2. páskadag, þegar lokaumferðin hófst og