Faxi - 01.11.1964, Blaðsíða 6

Nuddstofa sett upp í Keflavík
Á síðastliðnu vori, eða 2. maí var
opnuð nuddstofa á Mánagötu 7 í Keflavík.
Þótti þetta að vonum hið mesta þarfa-
fyrirtæki, þar sem engin slík hafði verið
hér áður.
Núna á dögunum brá ég mér til við-
tals við forstöðumann nuddstofunnar,
Guðjón Sigurjónsson, til að fræðast af
honum um stofuna og starfið, sem þar
cr innt af hendi.
— Fyrst til að byrja með, Guðjón, lang-
ar mig að fræðast eitthvað um sjálfan þig,
menntun þína og störf.
— Eg er fæddur í Reykjavík 25. sept.
1915, en fluttist til Hafnarfjarðar tveggja
ára og ólst þar upp. Hefi ég því alltaf
viljað 'kalla mig Hafnfirðing.
Eg útskrifaðist úr Kennaraskóla ís-
lands vorið 1943 og 1944 lauk ég prófi
frá íþróttaskóla íslands. Réðst þá til
barnaskóla Hafnarfjarðar og kenndi þar
almenn bókleg fög, íþróttir og söng.
Árið 1958 fékk ég ársleyfi frá kennslu-
störfum, fór þá til Noregs í þeim til-
gangi að kynna mér þar sjúkraþjálfun
fyrir skólabörn, til dæmis varðandi vaxta-
lýti, hryggskekkju og ýmislegt fleira. Við
þetta var ég í 4 mánuði, en fannst ég
ekki fá nóg út úr því námi. Sneri ég mér
þá til þess skóla þar í landi, sem útskrifar
fullgilda sjúkraþjálfara (fysoterapeut).
Gekk mér greiðlega að fá þar skólavist
og lauk ég þaðan prófi eftir 2 vetur. Að
námi loknu kom ég heim og hóf þegar
störf við æfingastöð Styrktarfélags lam-
aðra og fatlaðra að Sjafnargötu 14 í
Reykjavík og þar hef ég unnið ósliðið, þar
til í vor að ég kom hingað til Keflavíkur.
— Hvað réði þvi að þú komst hingað
suður?
— Fyrst og fremst langaði mig að fá
aðstöðu til að vinna sjálfstætt, en vissi, að
hér var enginn sjúkraþjálfari fyrir 'og hér
hlaut því að vera mikil þörf fyrir slíka
starfsemi.
— Og hvernig hefur svo starfið gengið?
— Starfið hefur verið miklu meira en
ég gerði mér grein fyrir í upphafi, sem
stafar af mjög góðri samvinnu við alla
lækna héraðsins. Og hvað viðkemur
sjúklingunum þá fellur mér samstarfið
við þá alveg sérstaklega vel og vona að
svo megi verða framvegis.
— Ertu kvæntur, Guðjón, og hvar bú-
settur ?
Guðjón Sigurjónsson.
— Já það er ég og konan mín er Stein-
unn Jónsdóttir, dóttir Jóns Gests Vig-
fússonar sparisjóðsgjaldkera í Hafnar-
firði, sem ýmsir Suðurnesjamenn munu
kannast við. Heimili okkar er að Fögru-
kinn í Hafnarfirði, sími 50357.
— Hyggist þið flytja til Keflavíkur?
— Ég hef mikinn áhuga á því og hefi
verið að leita fyrir mér um lóð eða heppi-
legu húsnæði fyrir okkur og starfsemina.
— Já, vonandi tekst þér að finna slíkan
stað. En vel á minnzt. Þú nefndir áðan
íþróttakennslu og söng í sambandi við
kennarastarf þitt í Hafnarfirði. Varstu
sjálfur mikið í íþróttum fyrr á árum?
— Ég hef alltaf haft brennandi áhuga
á öllum íþróttum, tók þátt í frjálsum
íþróttum, handbolta, knattspyrnu og
fimleikum. 'Eg stofnaði til dæmis sjálfur
fimleikaflokk, sem ég stjórnaði um 10 ára
skeið og kom opinberlega fram og hafði
sjálfstæðar sýningar. Eg var einnig áhuga-
maður um skátafélagsskapinn og var
meðal stofnenda hjálparsNæitar skáta í
Hafnarfirði og foringi hennar frá stofnun
til 1959.
— Og fleiri áhugamál?
— Já, eins og ég gat um, var ég söng-
kennari við barnaskólann í Hafnarfirði,
og söngur og músik er eitt af mínum hjart-
ans áhugamálum. í þessu sambandi má
geta þess, að jafnframt söngkennarastarf-
inu var ég einnig um tíma organisti við
fríkirkjuna í Hafnarfirði og er nú starf-
andi organisti við Kálfatjarnarkirkju.
— Þetta var skemmtilegt að heyra, Guð-
jón, og sjálfsagt munu skátar Keflavíkur,
íþróttamenn og söngelskt fólk, kunna að
meta áhuga þinn í þessum greinum og
bjóða Jrig hjartanlega velkominn hingað
suður. Undir þær frómu óskir er blaðinu
ljúft að taka.
H. Th. B.
Minnismerki
druknnaðra
sjómanna
I síðasta tölublaði Faxa, er stutt spjall við
garðyrkjumann Keflavíkur, Guðleif Sigur-
jónsson, varðandi skrásetningu á gömlum
leiðum í Keflavíkurkirkjugarði, og er vel
um það, að þessi ungi og ötuli garðyrkju-
maður hefir nú tekið garðinn í sína umsjá
og hyggist lagfæra þar ýmislegt sem aflaga
fer og þar á meðal að inna af hendi íyrr-
greinda skrásetningu. Er líklegt að fólk
hafi brugðist vel við málaleitan Guðleifs og
veitt honum alla þá aðstoð sem í þess valdi
stóð þessu viðvíkjandi. Því öllum á okkur að
vera það metnaðarmál að hlúð sé sem bezt
að þessum helga reit og honum sýndur verð-
ugur sómi.
En er ég hugleiði þetta mál, kemur mér
í hug, að fyrir nokkrum árum var talsvert
um kirkjugarðinn ritað hér í blaðinu, bæði
hvað ábótavant væri við hirðingu hans og
einnig hvað fyrir hann mætti gera, til að
hlúa að honum, fegra hann og prýða.
Eitt verkefnið, sem bar á góma i þessum
umræðum, var að efla sjóðstofnun með því
markmiði, að láta gera veglegt og listrænt
minnismerki um drukknaða sjómenn úr
Keflavík og Njarðvíkum og staðsetja það í
kirkjugarðinum í Keflavík.
Voru allir á einu máli um nauðsyn þessa
verks, en því miður hefir enn ekkert verið
aðhafzt, hvorki af sóknarnefnd né einstakl-
ingum. Ekki er þetta þó allskostar rétt, því
meðan umræðurnar stóðu yfir í blaðinu, kom
til mín ungur keflvískur sjómaður, naum-
lega af barnsaldri, með þúsund króna seðil
sem hann vildi gefa til þessa málefnis. Ekki
vildi hann láta nafns síns getið í sambandi
við þessa gjöf, setti einungis fram þá frómu
ósk, að peningarnir yrðu geymdir þar til
hafizt yrði handa um framkvæmdir.
Þessir peningar munu þeir fyrstu, sem
safnazt hafa í þessu skyni og eru þeir á
vöxtum og til reiðu, hvenær sem góðum
mönnum sýnist tími til kominn að fram-
kvæma þetta hugsjónamál.
Vil ég nú að endingu skora á sóknarnefnd
og áhugasama einstaklinga, t. d. þá sem
mest skrifuðu um málið hér um árið, að
sameinast nú um þetta verk og hrinda því
í framkvæmd hið bráðasta.
H. Th. B.
146 — FAXI