Faxi - 01.03.1975, Blaðsíða 3

Keflavík, en þangað var mjólkin sótt
til mín yfir skaflana. Mitt æðsta boðorð
var alltaf að koma mjólkinni til neyt-
enda, þótt ýmsir erfiðleikar væru á því.
Kólk mátti illa við því að vera mjólkur-
iaust, sérstaklega ungbörnin."
Fjaðrabrot, — vikulegir atburðir
„Afkoman var sæmileg, 2—3 aurar á
líterinn, fengum við greitt það þætti
Htið i dag en við reyndum að flytja
mjólkina fyrir eins lágt verð og föng
voru á, og maður lifði á þessu. Ending
bifreiðanna var léleg, alveg í samræmi
við vegina. Fjaðrabrot voru vikulegir
atburðir. Það vildi bara svo vel til að
hægt var að fá viðgert samdægurs í
Reykjavík Ég skipti ávallt við Svein
Egilson, bæði keypti af honum bíla og
lét gera við. Ekki þarf í rauninni að
undra þótt ökutækin hafi gefið sig á
vegunum. Viðhald þeirra var ákaflega
lítið, aðeins kastað í þá einu sinni á
ári, — í verstu staðina og mikið af
veginum var ekki hirt um að bera ofan
í nema á nokkurra ára fresti, svo að
nærri má geta hvernig þeir litu út. Að
öðru leyti slapp ég óhappalaust, lenti
aldrei í árekstri, né olli tjóni á mann-
virkjum.“
Skírteinið kostaði 300 kall
Þá eins og nú þurfti að fá leyfi hins
opinbera til að mega aka bifreið, en
umferðarreglur, bílafjöldi og ökuhraði
voru annað í þann tíð og minna, en nú
gerist. Sjálfsagt leikur margan forvitni
á að vita hvernig menn öðluðust öku-
réttindi í þá daga?
„Ég tók fyrst í stýrið hjá Guðmundi
Jónssyni, sem nú starfar hjá rafmagns-
eftirlitinu í Keflavík, það var Ford að
uiig minnir. Ég tók aðeins í bíilinn í
Keflavík, lærði hvernig stjórntækin,
nokkuð frumstæð, virkuðu. Æfingu hafði
ég því litla sem enga fengið, þegar ég
Varð að taka við mjólkurbílnum, því
niaðurinn sem var með hann sagði upp
íyrirvaralaust, svo ég var neyddur til
aka. Að vísu fékk ég mann með mér
’ fyrstu tvær ferðirnar til Reykjavíkur
°g hann aðstoðaði mig við aksturinn og
svo fékk ég réttindin hjá Gunnari bróð-
Ur Ásbjarnar Ólafssonar, heildsala, en
hann var ökukennari. Fyrir þau varð ég
að greiða 300 krónur, eða eitthvað þar
um bil.“
Tók aldrei gjald af sjúklingum
Svona inn á milli má geta þess að
Hjörtur þótti með afbrigðum lipur og
velviljaður ökumaður, sérstaklega þeim
sem minna máttu sín og þeim sem við
sjúkdóma áttu að stríða. Má til dæmis
nefna að hann tók aldrei fargjald af
þeim sem tíðum þurftu að fara til
Reykjavíkur, vegna sjúkdóma sinna, eins
og t.d berklasjúklinga, sem fara þurftu
í „blásningu" kannski 1—2svar í mán-
uði í heilt ár. Þess var ég sérstaklega
beðinn að minnast af góðum félaga
hans, — og öðrum sem nutu góðsemi
Hjartar.
Flutti inn á Seltjarnarnes
„Árið 1929, hætti ég mjólkurakstrin-
um, hérna á milli og flutti inn á Sel-
tjarnarnes. Ekki voru það áhyggjur
vegna framtíðar Suðurnesjanna hvað at-
vinnu snerti, þær hef ég aldrei haft.
Mig minnir að konan hafi aðallega viljað
breyta til og fara inn et'tir. Fyrst um
sinn ók ég þar vörubíl, gömlum mjólkur.
bíl, sem ég var búinn að leggja niður
og var í vöruflutningum, aðallega hingað
suður, fyrir þá Loft Loftsson og fleiri,
bæði í Grindavík og hingað og þangað,
en varð svo fyrir því óhappi að lær-
brotna og lá rúmfastur nokkra mánuði,
árið 1930. Eftir að ég komst á fætur,
gerðist ég húsvörður hjá Mjólkurfélagi
Reykjavíkur, þeir voru þá nýbúnir að
byggja í Hafnarstræti fimm, stóra hús-
ið og þar vann ég í tvö ár.“
Allsherjarverkfall vegna 2ja aura
„Þegar ég hóf aksturinn aftur, árið
1932, var búið að stofna stéttarfélag
bifreiðastjóra, Hreyfil og þar gerðist ég
félagi. Um líkt leyti fór ég aftur í mjólk-
urflutningana og ég man það að árið
1936 þegar ég hafði keypt nýjan mjólk-
urbíl, skall á allsherjarverkfall í Reykja.
vík, vegna tveggja aura viðbótartolls
á bensínið. Hreyfilsmenn samþykktu þá
að gera allsherjarverkfall og það varð
svo algjört að enginn fékk að aka um
nema læknar og lögreglan. Harkan var
það mikil, að bíl mínum var lagt þvert
á Hafnarfjarðarveginn, á Öskjuhlíðinni
og þar sátum við í honum tíu manna
bílnum, á verði_ Já, það var snemma
byrjað að sækja fé í vasa bifreiðaeig-
enda.“
Njósnuðum um hverjir keyptu bensín
„Eysteinn Jónsson, var fjármálaráð-
herra og Jón Baldvinsson var í ríkis-
stjórninni líka. Hann kom á fund í
Hreyfli, en ég vorkenndi honum, þekkti
hann svolítið, sem góðan mann, en
flokksbræður hans tættu hann í sig á
fundinum, — án miskunnar. Svo leyst-
Framhald á bls. 29
F A X I — 1 9