Faxi - 01.05.1975, Blaðsíða 13

Léleg aflabrögð.
Sérlega léleg aflabrögð og risjótt tíðarfar
hafa hrjáð aðalatvinnuveg okkar Suður-
nesjamanna það sem af er þessari vertíð.
Gamlir og gætnir aflamenn óttast að svo
mjög sé þjarmað að fiskistofnunum á mið-
unum að ekki verði langt að bíða þess að
útgerð leggist hér að mestu niður, a.m.k. í
þeirri mynd sem hún hefur verið áratugum
og jafnvel öldum saman.
Grípa þarf í taumana
áður en svo illa hefur farið að ekki fáist.
bein úr sjó með eðlilegum hætti. Tvö hundr-
úð mílur — og ekkert minna — ásamt
ströngu eftirliti og skipulagi á nýtingu
hverar fermílu af þvi svæði fyrir íslensk
fiskiskip.
Tóma tunnu — vantar síld
heyrist nú ekki lengur kallað á islenskri
grundu. öll sildarplön eru hljóð og yfir-
gefin meira að segja verður að flytja inn
síld eða aðra beitu ef lína er beitt fyrir
bann gula. Af hverju er það svo? Síldin
hvarf af miðunum fyrir ofveiði. Hún var
miskunnarlaust drepin hvar sem til hennar
báðist, henni voru ekki gefin grið til að
hryggna, svo að stofninn hlaut að láta und-
ar> — bresta undan rányrkju og skipulags-
leysi.
A,gjört bann
Við að veiða síldina var svo örþrifaráðið
hegar loks opnuðust augu ráðamanna fyrir
bvi, að kannski voru aðeins nokkur þúsund
síldar enn lifandi við strendur landsins, sem
e-t.v. tækist að fæða af sér nýja nytja-
stofna af sild, verðandi sjómönnum og út-
gerðnrmönnum til lífsviðurværis þegar fram
hða stundir.
|,;r þorskur og ýsa
að ganga til þurðar á sama hátt? Hvað
rhá þá til varnar verða sóma islenskum
sjávarútvegi og sjómannastétt, sem við höf-
um verið stolt af? Verður farið að rækta
uytjafiska í vötnum, fjörðum og flóum?
Eða verða einhverjar fisktegundir hýstar
eins Og ær og kýr? — Þá kynni nú að
hýrna yfir landbúnaðinum og landeigendum!
En afltergðan
er alvörumál, sem verður að taka til. með-
ferðar og samhæfrar endurskoðunar nú
hegar. Við höfum fengið fyrstu aðvörun með
uiðurbroti síldarstofnsins, og höfum ekki
ráð á að láta söguna endurtaka sig með
aðra nytjafiska.
„Fiskur undir steini".
Það var seinheppni yfir „snillingunum"
tveimur, sem tóku sér fyrir hendur að
ófrægja Grindvikinga í sjónvarpinu fyrir
fádæma vinnusemi og atorku þeirra á liðn-
um árum. Grindavík hefur sennilega oftar
en nokkurt annað sveitafrélag í landinu
verið með hæstar meðalárstekjur, þess vegna
lagt hlutfallslega mest til aðstoðar við þurf-
andi námsmenn og snillinga af ýmsu tagi.
Seinheppni „snillinganna"
liggur í nafngiftinni á sköpunarverki
þerra — og þetta sköpunarverk mun lofa
meistarana (snillingana) að verðleikum til
eilífðar! Þeir hafa sjáanlega ekki hugmynd
um hvað fiskur og vinna þýðir fyrir íslenskt
þjóðlíf. Sjálfsagt er söguleg þekking þeirra
ámóta hafa ekki hugmynd um að dr.
Bjarni Sæmundsson, viðkunnasti fiskifræð-
ingur okkar var borinn og barnfæddur —
alinn upp i Grindavík.
Fjölsóttasta sýning
sem sögur fara af er nýlokið að Kjar-
valsstöðum i Reykjavík. Það er listmuna-
sýning Steinunnar Marteinsdóttur. Ástæðan
fyrir met-aðsókn á sýningu þessa liggur
vafalaust í því hversu fjölskrúðug sýningin
var. Leirker, leirmyndir eða leirverk voru
þarna af ólíkustu gerðum og stærðum ásamt
teikningum og blandaðri tækni. Handbragð-
ið og listgerðin var slik, að þarna fundu
allir eitthvað að sinu geðj — jafnvel ströng-
ustu listdómarar, sem voru þó greinilega
smá fýldir, væntanlega af því að Steinunn
notaði Kjarvalsstaði, viðurkenndu smekk-
vísi og listgáfu hennar. Það sem þeir töldu
helst vera miður var fjöldi sýningarmuna
(voru alls 437) og það að „ókunstneraður"
skaðandi hafði þar margt til að gleðja aug-
að.
Steinunn IMurteinsdóttir
er dótturdóttir dr. Bjarna Sæmundssonar
frá Járngerðarstöðum í Grindavik — dóttir
Kristinar Bjarnadóttur, bókavarðar og Mar-
teins heitins Guðmundssonar fá Merkinesi
í Höfnum, sem var landskunnur myndskeri.
Ég vona að margir Suðurnesjamenn hafi átt
þess kost að sjá þessn eftirminnílegu sýn-
ingu. Við megum vera stoltir af framtaki
og getu Steinunnar.
Anna S. Björnsdóttir
sýndi hér i iðnaðarmannasalnum i vetur
Grafik myndir. Þetta var nýstárleg og
skemmtileg sýning sem var all-vel sótt.
Grafík er litið þekkt hér á landi, en nýtur
mjög vaxandi skilnings og áhuga. Anna
Sigriður er fjölhæf listakona — hljómlistin
vegur þar salt við myndlist af ýmsri gerð.
Nú hefur hún gerst boðberi Graf-listarinnar
og ferðast vítt um landið með sýningu sina.
Við Suðurnesjamenn þökkum henni fyrir
komuna hingað og óskum henni velfarnaðar
og góðs gengis á sýningarferð hennar. Hún
á það sammerkt með Steinunni að eiga
rætur hingað suður. Foreldrar hennar voru
Björn Þorgrímsson og Marta Jónsdóttir,
sem öllum lesendum FAXA er gamal- og
góðkunn fyrir mikið framlag á síður FAXA
meðan henni entist aldur.
(iO ÁBA AFMÆLI
Minningargjafir, sem kirkjunni hafa borist
nú síðustu daga i tilefni 60 ára afmælisins:
Minningargjöf frá ónefndum gefanda til
minningar um hjónin Gísla Sigurðsson og
Margréti Ragnheiði Jónsdóttur kr. 10.000.
Minningargjöf frá Elínborgu Eggertsdótt-
ur kr. 400.
Minningargjöf frá Mörtu Teitsdóttur til
minningar um foreldra hennar Vilborgu
líalldórsdóttur og Teit Þorsteinsson kr.
10.000.
Minningargjöf frá Önnu Helgadóttur til
minningar um foreldra hennar Sigriði
Guðnadóttur og Helga Jensson kr. 10.000.
Þá hefur borist gjöf frá aldraðri konu
kr. 5.000 og frá Kristni Jónssyni kr. 5.000.
Hátiðahökull frá bæjarstjórn Keflavíkur,
og mynd af Friðrik Þorsteinssyni organista
við orgelið í kirkjunni frá Ölafi Þorsteins-
syni, en hann var organisti við Keflavíkur-
kirkju frá 1918-1964.
GUÐMUNDUK SNÆLAND, hinn þekkti
munnhörpuleikari, hefur undanfarnar vikur
undanfarnar vikur dvalið í Sjúkrahúsi í
Keflavík. Hann hringdi til blaðsins og bað
það flytja sínar innilcgustu árnarar og sum-
aróskir til starfsfólks og vistmanna 5 sjúkra-
húsinu og Elliheimilinu Hlévangi, einnig til
lögreglunnar í Keflavík, — svo og til allra
vina til sjós og lands.
FOBSÍÐUMVNDIN af síra Birni Jónssyni er
tekin af Heimi Stígssyni — en hann lét okk-
ur hana i té endurgjaldslaust, eins og hann
hefur ávallt gert, — bæði til FAXA og eins
Fermingarbarnablaðsins, frá útkomu þess.
15
^mfíechlegt
sumaf
VERZLUNAR
MANNAFÉLAG-
SUÐURNESJA
F A X I
61