Faxi - 01.02.1983, Blaðsíða 22

MINNING
Benedikt J. Þórarinsson
yfirlögregluþjónn
FÆDDUR 25. JANÚAR 1921
DÁINN 16. JANÚAR 1983
Benedikt J. Þórarinsson, yfir-
lögregluþjónn, andaðist á Borg-
arspítalanum í Reykjavík sunnu-
daginn 16. janúars.l. eftirerfiða
en fremur stutta legu.
Benedikt, sem fæddist 25. jan-
úar 1921, var sonur hjónanna
Þórarins Eyjólfssonar, trésmiðs í
Keflavík, og Elínrósar Bene-
diktsdóttur, ljósmóður. Hann
var uppalinn í Keflavík og hélt
þar heimili uns hann fluttist til
Kópavogs fyrir nokkrum árum.
Eins og títt var um unga menn
við sjávarsíðuna, þá byrjaði
Benedikt starfsævi sína við beit-
ingar og fiskverkun og síðan fór
hann til sjós. Þá hóf hann nám í
málaraiðn og líkaði vel en varð
að hætta vegna ofnæmis. Hann
réðist svo í lögregluna í Keflavík
árið 1944 og þrem árum síðar til
ríkislögreglunnar á Keflavíkur-
flugvelli, fyrst sem varðstjóri en
árið 1951 var Benedikt skipaður
yfirlögregluþjónn, og gegndi
hann því starfi til dauðadags.
Hann var ætíð vakandi um nýj-
ungar hvað lögreglumenn og
starf þeirra viðvék og sótti
fræðslu m.a. til Bandaríkjanna,
Danmerkur og Svíþjóðar.
Benedikt var mjög farsæll í
starfi, ákveðinn en virtur. Það
var sama hvort um var að ræða
óvelkomnar heimsóknir á flug-
völlinn eða heiðursvörð og ör-
yggisgæslu velkominna þjóð-
höfðingja. Öryggi og festa voru
aðalsmerki Benedikts við slík
tækifæri.
Benedikt var tvíkvæntur. Fyrri
kona hans var Lilja Jóhannsdótt-
ir og áttu þau tvo syni, Þorvald
vélstjóra og Rúnar húsasmið,
sem kvæntur er Hrefnu Sigurðar-
dóttur. Benedikt og Lilja slitu
samvistum, en Benedikt gekk að
eiga Sigríði Guðmundsdóttur
þann 17. júlí 1954. Þaueignuðust
tvær dætur, Sigrúnu Ingibjörgu
gifta Þórði Jónssyni lögreglu-
þjóni og Kristínu, sem stundar
nám í Svíþjóð. Þá ólust upp hjá
þeim tvö börn Sigríðar frá fyrra
hjónabandi, þau Margrét Ragn-
arsdóttir, gift Albert Sævari
Guðmundssyni múrarameistara
og Guðmundur Örn Ragnars-
son, framkvæmdastjóri, kvæntur
Ólínu Erlendsdóttur.
Benedikt tók þegar á unga
aldri þátt í starfi ýmissa félaga og
valdist ætíð til forystu. Hann var
m.a. formaður unglingadeildar
Slysavarnafélagsins í Keflavík,
formaður Félags ungra sjálfstæð-
ismanna í Keflavík, formaður
Sjálfstæðismannafélags Kefla-
víkur og æðstur Frímúrara á Suð-
umesjum frá upphafi þess bræðra-
lags þar. Þá var hann varabæjar-
fulltrúi í Keflavík eitt kjörtíma-
bil.
Frítímaiðja Benedikts var
nokkuð sérstæð. Hann var hagur
mjög í höndum og þegar hann
varð að hætta við málaraiðnina,
þá tók hann sér hamar í hönd, en
ekki til að smíða stól eða borð eða
skáp, þótt hann hafi án efa gert
nokkur slík. Benedikt byggði tví-
lyft hús að Hringbraut 65, þar
sem hann bjó með fjölskyldu
sinni í nokkur ár, sumarbústað
við Þingvallavatn og síðan hóf
hann byggingu á öðru húsi, nú að
Heiðarbrún 17. Er þau hjón
ákváðu svo að flytja í Kópavog
og ég ganntaðist við hann um að
nú væri ekkert hús að reisa, þá
svaraði Benedikt að bragði: ,,Jú,
góði minn, bílskúrinn er eftir.“
Það var sama hvar þau sam-
rýndu hjón, Benedikt og Sigríð-
ur bjuggu, alltaf var heimili
þeirra og heimilisbragur til fyrir-
myndar.
Benedikt gat aldrei setið auð-
um höndum. Þeir sem um
Reykjanesbraut fóru í fyrra báru
augum meistarastykkið, bátinn
Pípa-Lúk, rétt utan vegar í
Hvassahrauni. Bátinn smíðaði
Benedikt til eigin nota, og reynd-
ar annan áður, því hann hafði
unun af að róa til fiskjar hér út á
flóann. Þá eru fáargóðar laxveiði-
ár hér á landi, sem Benedikt
þekkti ekki til hlýtar.
Benedikt var hagmæltur vel og
bjó yfir mikilli kímnigáfu. Hann
var hrókur alls fagnaðar og af
honum sópaði hvar sem hann
fór, í starfi sem utan.
Skarð það, sem Benedikt J.
Þórarinsson skyldi eftir, verður
vandfyllt. Mikill er missir okkar
samstarfsmanna, og þó meiri
vandamanna.
Blessuð sé minning góðs
drengs.
Ólafur I. Hannesson.
NJARÐVÍK
ATVINNUREKENDUR
Atvinnurekendur eru alvarlega minntir á að tilkynna bæjar-
sjóði Njarðvíkur um starfsmenn sína.
Vanræksla á tilkynningarskyldu þessari, svo og vanræksla á
að halda eftir kaupi starfsfólks upp í útsvar, veldur því að
launagreiðandi er ábyrgur fyrir útsvarsgreiðslum starfsfólks
síns, sem eigin skuld.
Bæjarsjóöur- Innheimta
Maður þarf ekki að vera hissa
-----------------------Framhald afbls. 41-
þeir eru á þessum tímum. Hæst ber
slysatíðnina kl. 13 til 14, þegarfólk
er orðið of seint að koma sér frá
matarborði - kannske of mettað
og værukært. Tíminn frá kl. 12 til
13, þegar fólk er að fara til og frá í
matartíma og umferð því mikil, er
t.d. ekki meiri en á öðrum tímum
starfsdagsins. Þávekurþaðathygli
að tíminn milli 17 og 18, þ.e.a.s.
eftir að fjöldi fólks Iýkur dags-
verki, eru slys afar tíð og eru fast
upp undirtopptímanum. Þá virðist
vera asi á fólki - sennilega að koma
sér í aukastörf eða aðrar knýjandi
annir. Það er vissulega ástæða fyrir
foreldra að hafa sérstaklega gát á
börnum sínum þessar hættulegu
klukkustundir og hvetja alla þá er
geta, að færa ferðaþörf sína yfir á
hættuminni tíma.
Já, það er full ástæða til að
skoða teikningu Karls vel og nýta
sér þann fróðleik sem af henni má
læra. Að lokum má geta þess að
þrátt fyrir mjög óhagstæðan des-
ember varð slysatíðni árið 1982
ekki mikið meiri en árin næstu á
undan. Árið 1980 vorualls472 um-
ferðarslys, 1981 urðu þau 485 og
1982 urðu þau 500. Þess ber líka að
geta að skráðum ökutækjum hefur
fjölgað mikið í umdæminu. Árið
1980 voru þau talin 4948, árið eftir
5368 og 1982 voru þau orðin 5881.
50-FAXI