Faxi - 01.04.1983, Blaðsíða 21

af stað, hundurinn og ég, um það
leyti sem hitt fólkið gekk til náða.
A miðri leið gekk ég fram á hesta
heimilisins, og nú kom sér vel
snærisspottinn. Ég hnýtti upp í
gamlan og rólegan hest, Jarpur hét
hann. A honum sat ég yfir ána, og
ég reiddi hundinn líka. Nú var ég
þurr í fæturna og til í allt, ég leysti
bandið úr hestinum og rak hann til
baka yfir ána. Það var komið fast
að miðnætti, ég renndi augum yfir
landið, og sá að þoka huldi fjalla-
tindana. Bara að hún legðist nú
ekki yfir, þá yrðu allar mínar vonir
að engu. En ég þurfti ekki lengi að
bíða. Aður en varði hafði þokan,
þessi versti óvinur smalans, lagst
yfir. Nú var illa komið fyrir mér.
Fyrst flaug mér í hug að hætta við
allt saman og fara heim, en einhver
rödd innra með mér sagði mér að
halda áfram og gefast ekki upp.
Hvað er það sem veldur því, að
bam tekur upp á því að strjúka
heim, meira en 100 km leið? Þeir
einir sem hafa reynt slíkt, geta skil-
ið þá sálarangist sem þjáir bamið
undir slíkum kringumstæðum. Var
einhver að tala um heilbrigða
skynsemi? Ofan á allt annað, var
ég orðinn áttavilltur, og þá var
ekki um annað að ræða, en að bíða
morguns og láta fyrirberast, þar
sem komið var. Ég skimaði í kring-
um mig og sá stóra mosavaxna
laut. Þar hringaði ég mig ofan í
holuna, og skipaði hundinum að
leggjast við bakið á mér, sem hann
gerði.
Síðsumarnóttin rökkvaðist og
breiddi sína gráu votu voð yfir
okkur báða., Fljótlega hvarf mér
veröldin, en allt í einu tekur hund-
urinn viðbragð, og rýkur upp gelt-
andi. í sömu svifum heyri ég hest
hneggja rétt hjá mér. Þá fyrst hafði
ég rænu á að opna augun og líta í
kringum mig, og hvað skyldi ég
hafa séð annað en hest húsbónd-
ans, og á baki hans sat húsbóndinn
sjálfur. Nú féllust mér hendur, all-
ar mínar vonir um undankomu
voru að engu orðnar. En ég fékk
ekki langan tíma til umhugsunar,
því nú gall við rödd húsbóndans.
„Komdu hérna og farðu á bak
fyrir aftan mig, og ég held þér sé
best að reyna ekki svona vitleysu
aftur.“
,,Ég þorði ekki að hreyfa mig,
ég var orðinn áttavilltur,“ sagði
ég, og var ákveðinn í því að láta
ekki á mig ganga málið. Húsbónd-
inn hvatti hestinn og reið í loft-
köstum heim í hlað, svo ég var
hræddur um að detta af baki, þá og
þegar. Ég fann að húsbóndinn var
reiður, og kannski ekki að ástæðu-
lausu.
Þegar ég kom í bæinn, var Mál-
fríður komin á fætur og fólkið á
hinu heimilinu, og Hinrik kaupa-
maður að klæða sig. Ég hafði sofíð
alla nóttina í mosaholunni. Mál-
fríður sagði mér að hátta strax,
mér veitti víst ekki af hvíldinni.
, ,Ég er ekki þreyttur,“ sagði ég, en
það var ósatt, því ég var úrvinda,
og hugarangrið og skömmin bættu
gráu ofan á svart. Málfríður spurði
mig einskis, hefur sjálfsagt grunað
hið rétta. Vissulega var rúmið
betri hvílustaður heldur en mosa-
holan út í haganum, enda sofnaði
ég fljótt, út frá öllum mínum
hörmum. Síðari hluta dagsins
vaknaði ég og klæddi mig. Mál-

c:-
=53
Sérleyfisb ifreiðir Keflavtkur
SANDGERÐI - REYKJAVÍK
KEFLAVÍK- REYKJAVÍK
Frá Frá Frá
Sandgerði: Keflavík: Reykjavík:
8.30** 6.45* 9.00*
10.35* 9.00 11.30*
13.00 11.00* 13.30
15.00 13.30 15.30
17.00 15.30 17.30
19.00 17.30 19.00
19.30 23.00
* Ekki helgidaga.
** Ekiö um Garö, annars um Miðnesheiöi.
AUKAFERÐIR Á HELGIDÖGUM:
Frá Keflavík kl. 12 og 22.30.
Frá Sandgeröi kl. 22.
Frá Reykjavík kl. 10.30 og 24.
Athugið!
í öllum feröum frá Keflavík, nema kl. 17.30,
aukaferðum og kl. 9 á helgidögum, er ekiö í
Reykjavík um Kringlumýrarbraut, Laugaveg,
Skúlagötu og Lækjargötu.
Afgreiðslur okkar eru:
í Reykjavík í Umferðarmiðstöðinni, sími
22300.
í Keflavíkað Hafnargötu 12, sími 1590.
SENDUM SUÐURNESJA-
BÚUM OKKAR BESTU
SUMARKVEÐJUR.
ÞÖKKUM VIÐSKIPTIN
Á LIÐNUM VETRI.
KJÖRORÐIÐ ER:
ÖRYGGI - ÞÆGINDI - HRAÐI
SÉRLEYFISBIFREIÐIR KEFLAVÍKUR
FAXI-109