Faxi - 01.06.1983, Page 7

Tjaldbúðaltf.
what a beautiful morning,
o' what a beautiful day“.
Þessar línur úr einu vinsælasta
laginu úr gömlu kvikmyndinni
Oklahoma voru sannkölluð vakn-
ingarorð þessa hóps, er ætlaði nú
að kortleggja dalinn og voru þess-
ar línur sungnar með hinum ýmsu
tilbrigðum eftir því hver átti í hlut,
en kokkar hvers dags sáu um ræs-
inguna.
Næstu fjórar vikur áttu eftir að
vera mjög ánægjulegur og lær-
dómsríkur tími. Tuttugu vorum
við, að meðtöldum lækni leiðang-
ursins, en hann dvaldi hjá okkur
fyrstu tvær vikurnar vegna stað-
setningar okkar í dal þessum, þar
sem hinir ýmsu könnunarhópar
voru að störfum. Frekar reglu-
bundir dagar voru framundan,
sem hljóðuðu n.k. svona: Kl. hálf
níu glymja vakningarorðin á sak-
lausu fólki í svefnpokum sínum,
níu morgunverðurer framreiddur,
sem samanstóð yfirleitt af soja-
baunum, pulsum og hafragrautn-
Ævintýraferð til Grænlands
Sigurður Guðleifsson segirfrá — þriðji hluti
En mynd segir meir en...
um góða, en honum hafði ég ekki
haft lyst á síðan ég var smápjakk-
ur, en lærði að meta hann á ný
núna, enda lostæti hið mesta.
Korter fyrir tíu af stað í vinnu fram
að eitt, er hádegismatur var borð-
aður, aftur til vinnu eftir góðan
matartíma, til ca. fimm, er te var til
reiðu, kaffi handa fáeinum, svo
sem leiðbeinendum og sérvisku-
púkum, er gátu ekki drukkið te,
enda ekki nógu ,,siðmenntaðir“.
Eftir te var haldið aftur af stað
frani að kvöldmat, er var um hálf
átta, eftir það dagbækur ritaðar,
bréf skrifuð eða staðið í þvottum
og öðru álíka, en yfirleitt voru
flestir komnir í pokann sinn uppúr
níu, svo maður hékk yfir leiðbein-
endunum í birgða- vinnutjaldinu,
en lærði bara því meira í landmæl-
ingum auk hlustunar á hinar, oft á
tíðum, furðulegustu og stór-
skemmtilegustu lífsreynslusögur
þeirra. Var alltaf viss kjarni þar
inni ef ekki var verið að príla á
góðri kvöldstund í lokkandi fjalls-
hlíðum í grenndinni.
En fyrstu dagarnir fór í undir-
búning og kennslu á þeim tækjum,
er við skyldum nota við störf okk-
ar. Vitað hef ég um auðveldari
námsefni, enda mikið af tækniorö-
um hverskonar sem ekki fundust í
orðabókum og áttu sumir Bret-
anna í vandræðum með að komast
í gegn unt þetta, svo ég skar mig
ekki út úr, enda allur af vilja gerð-
ur til að vera landi til sóma - það
tókst, held ég. Fimm, þriggja
manna vinnuhópar voru gerðir.
Tveir strákanna voru að læra land-
mælingar í hernum og voru þeim til
aðstoðar er þörfnuðust í hvert og
eitt skipti, síðan leiðbeinendurnir
tveir er unnu úr gögnunum. Einn
hópurinn var þó alltaf heima við í
búðununt til að sjá um matseld og
sitthvað fleira, er til féll í hvert
skipti. Þegar kom að hópi undirrit-
aðs upphófust vinsældir miklár á
ólaginu „Swedish Cook“ úr Prúðu
leikurunum.
Prátt fyrir að oft á tíðum væri
matseldin sérstök, var henni hrós-
að fyrir sérkennilegt og oft á tíðum
furðulega gott bragð. (kannski
það stafi af því, að súpur voru not-
að til kryddinga?). Pessi hópur átti
einnig mestan þátt í skipulagningu
og uppbyggingu eldhússins, sem
gert var eftir rigninguna miklu, -
vík junt aö henni síðar - en það rná
helst þakka stúlkunni í hópnum,
en hún var ákveðin aö læra
arkitektúr. Seinna í ferðinni fékk
hún staðfestingu á, að hún kæmist
inn í Cambridge til að læra arki-
tektúr. En eldhúsinu var valinn
staður upp við stórgrýti, gryfja
grafin, hirslur gerðar í sandinn,
steinar færðir til og sæti gerð, og að
endingu skjólveggir hlaðnir. Lát-
um þetta nægja af eldhúsumræð-
um.
Veðríð var ekki alltaf
blæjalogn
Hugum frekar að veðrinu, að-
eins. Annari eins sól og blíðu í
langvarandi tíma man ég bara ekki
eftir heima, enda voru sumir
hverjir er brenndust, þar með tal-
inn skrifari, enda klæðnaðurinn
oft ekki nema stuttbuxur og skór.
Einn galli var þó á veðrinu, eftir
því sem leið á vikurnar, en það var
smá gjóla uppúr hádeginu og ef
ekkert var við að vera, sem smá
hreyfing næðist, varð að fara í að-
eins meira af fötum. En góða veðr-
ið hélst ekki endalaust fremur en
annarsstaðar og eftir rúma viku fór
svo, að einn daginn sást ekki til
FAXI-147