Faxi - 01.06.1983, Blaðsíða 23

Fyrstu fermingarbörn séra Guðmundar. Talið frá vinstri, sitjandi: María Ár-
mannsdóttir, Ragnheiður Aðalsteinsdóttir, Margrét Sæbjömsdóttir, Odd-
björg Ogmundsdóttir og Þorbjörg Bergsdóttir. Standandi frá visntri: Ólafur
Guðmundsson, Vilhjálmur Ólafsson, Sigurður Guðjónsson, séra Guðmundur
Guðmundsson, Pétur Guðmundsson, Bjöm Maronsson, Ólafur Gunnlaugs-
son og Leifur Guðjónsson. Ljósm. JT.
FALLEGAR
GJAFIR
Sunnudaginn 12. júní var margt
manna í Hvalsneskirkju. Fyrstu
fermingarbörn séra Guðmundar
Guðmundssonar í þeirri sókn, fyr-
ir 30 árum, voru öll mætt ásamt
mökum og settu svip á athöfnina,
sem var hin virðulegasta. Þau
færðu kirkjunni rikkilín og fagran
hökul til minningar um fermingu
sína.
Séra Guðmundur þakkaði þeim
í ræðu sinni fyrir ræktarsemi og
velvilja við kristilega og kirkjulega
starfsemi og rifjaði upp minningar
frá fyrstu samskiptum.
Góður kirkjukór er við Hvals-
neskirkju undir stjórn Þorsteins
Gunnarssonar organista. Þor-
steinn, sem er búsettur í Reykja-
vík, mun hafa sagt upp starfi sínu
við kirkjuna og er talin mikil eftir-
i sjá að honum úr starfi.
Hvalsneskirkja er nær 100 ára
gömul steinhleðslubygging með
hefðbundnu formi. Ákaflega vel
viðhaldið og virðulegt hús og sér-
lega falleg að innan. Musteri sem
verður að vernda.
Að kirkjuathöfninni lokinni var
komið saman í húsi slysavarnafé-
lagsins Sigurvonar í Sandgerði til
kaffisamsætis. Þar afhentu ferm-
ingarbörnin prestshjónunum árit-
aðan blómavasa til minningar um
fyrstu fermingarathöfnina er hann
Séra Guðmundur Guðmundsson í
skrúðanum er fyrstu fermingar-
börnin gáfu. Ljósm. JT.
framkvæmdi í Hvalsneskirkju.
Auk þess afhenti hópurinn Grunn-
skóla Sandgerðis mynd af Aðal-
steini Teitssyni skólastjóra, er tók
við skólastjórn í Sandgerði haustið
sem hópurinn hóf sína skóla-
göngu.

MINNING
Marta Teitsdóttir
FÆDD 19. DESEMBER 1896
DÁIN 29. MAÍ 1983
Sunnudaginn 29. maí s.l. lést á
Sjúkrahúsi Keflavíkur einn af
okkar gömlu Keflvíkingum,
Marta Teitsdóttir, eftir skamma
sjúkralegu.
Marta var fædd 19. desember
1896 í Teitsbæ í Keflavík, sem nú
er Aðalgata 11.
Foreldrar hennar voru Teitur
Þorsteinsson afgreiðslumaður og
beykir hjá Duus, og Vilborg
Halldórsdóttir, ættuð úr Rangár-
vallasýslu. Marta átti fjögur syst-
kini, þau voru Halldór, Elín,
Finnbjörg og Guðrún, en þau
eru nú öll látin.
Hún ólst upp í Teitsbæ, en þar
ól hún upp ásamt foreldrum sín-
um, þrjú systrabörn sín, þau
Þórð Pétursson og Vilborgu og
Þóreyju Helgadætur. Marta
sýndi best sinn innri mann, þegar
hún hjúkraði móður sinni þegar
hún var komin að banabeði sínu,
og föður sínum, en hann var
blindur síðustu æviárin. Vilborg
andaðist 1928 en Teitur 1937.
Marta fór snemma að vinna
eins og títt var í þá daga og vann
hún mest við fiskvinnu, en í
kaupavinnu fór hún einnig
nokkrum sinnum.
Þann 3. janúar 1937 giftist
Marta Albert Ólafssyni, hinum
kunna afla- og útgerðarmanni,
og bjuggu þau að Hafnargötu 22.
Albert lést 1964 og eftir það
bjó Marta í húsi sínum en hafði
alltaf leigjendur á loftinu.
Einn son eignuðust þau Marta
og Albert, Teit Ólaf, sem starfar
sem tæknimaður hjá sjónvarpinu
á Keflavíkurflugvelli. Hann er
kvæntur Þorbjörgu Hermanns-
dóttur, dóttur hjónanna Her-
ntanns heitins Eiríkssonar skóla-
stjóra og Ingu Sigmundsdóttur,
og eiga þau fjögur börn, þau
Mörtu, Ingu Margréti, Albertog
Guðrúnu, sem öll voru auga-
steinar ömmu sinnar.
Það var til fyrirmydar hvernig
þau öll komu fram við Mörtu, en
á hverjum degi var haft samband
á einn eða annan hátt, ef ekki
komið, þá hringt. Ekki voru það
ófáar helgarnar sem Marta
dvaldi á Heiðarbrúninni að
heimili sonar síns og tengdadótt-
ur.
Það var fyrir tæpum fjórum ár-
um að við kynntumst Mörtu, er
við gerðumst leigjendur á loft-
inu. Það var hlýleg kona sem tók
á móti okkur, en þannig var
Marta alltaf, bæði hlý og innileg.
Þó það hafi verið mikill aldurs-
munur á okkur þá fundum við
aldrei fyrir því, Marta var and-
lega hress og fylgdist vel með því
sem var að ske í kringunt hana.
Frændrækin var hún, og fylgdist
vel með sínu venslafólki. Marta
var hógvær og hlédræg kona, og
vildi láta lítið á sér bera, tillits-
semi og kærleikur til manna, ein-
kenndu hana. Sem dæmi um það
er að við hjónin unnum vakta-
vinnu og þurftum við þá stundum
að sofa á daginn. Ef einhver kom
og Marta vissi að við heföum ver-
ið á næturvakt, þá passaði hún
uppá að við yrðum ekki vakin.
Það má segja að Mörtu hafi
orðið að ósk sinni, en hún var sú
að geta séð um sig sjálf til dauða-
dags.
Með þessum fáu línum viljum
við þakka Mörtu samfylgdina.
Með söknuði og þakklæti í huga
kveðjum við góða vinkonu og
vottum syni hennar, tengdadótt-
ur, barnabörnum og öðrum ætt-
ingjum samúð okkar.
Brynja, Leifur og Elísabet.
FAXI-163