Faxi - 01.01.1984, Blaðsíða 4

mín fyrir bókavörslu hafa líklega
verið bara samþykktar af sjálfum
mér. Þó ræddi ég eitthvað við
bókafulltrúa ríkisins um það mál.
En ég held að umræddar greiðslur
hafi aldrei verið sérlega miklar,
enda útlánstími miklu styttri lengst
af en nú er orðið.
Síðan 1970 hefur sérstök nefnd,
kosin af bæjarstjórn haft með
stjórn safnsins að gera og ræður
bókavörð. Árið 1970 tók Úlfar
Þormóðsson, kennari, við bóka-
varðarstöðu og við brottflutning
hans Ásgeir Árnason, kennari.
Núverandi bókavörður er
Rebekka Guðfinnsdóttir.
Fyrstu starfsár safnsins og allt til
ársins 1963 var það til húsa í barna-
skólanum við slæm skilyrði sakir
þrengsla, sem voru það mikil, að
geyma varð nokkurn hluta safns-
ins í kössum! Síðan fluttist það í
félagsheimilið Stapa og var það til
Cudluug Karvelsdóttir, formaður
bókasafnsnefndar, baud gesti vel-
komna.
mikilla bóta, en er nú á ný aftur í
Grunnskólanum við mjög bagaleg
þrengsli, svo brýna nauðsyn ber til
að útvega safninu nýtt og betra
húsnæði.
Sigurbjörn Ketilsson segirsögu safnsins.
Fyrstu árin var afgreiðslutími
aðeins einu sinni í viku, en hefur
svo smám saman verið að lengjast
og er nú 2 - 4 tímar á dag fimm
daga vikunnar.
2. sp. Hvert er álit þitt á gildi hóka-
safna?
Þegar stórt er spurt, verður lítið
um svör er orðin sígild setning,
sögð af Laxness í Kristnihaldi
undir Jökli. Ef svara ætti svona
spurningu nokkuð að ráði yrði það
býsna langt mál, sem ofraun yrði
fyrir Faxa að birta, og því læt ég
mér nægja að svara stutt og
laggott: Eg tel bókasöfn sanna
best gildi sitt með því að líta aðeins
á þá staðreynd, að söfnun bóka og
notkun þeirra hefur fylgt mannin-
um frá því svokölluð menning
hófst, og er ekki að sjá eins og er,
að fjölmiðlar, blöð, útvarp,sjón-
varp, video o.s.frv. muni í bráð
ganga af bókinni dauðri, hvað sem
síðar kann að ske í þeim efnum.
Um það skal ég engu spá.
Þó fer ekki milli mála, að allir
þessir fjölmiðlar draga að meira
eða minna leyti úr notkun safn-
anna.
3. sp. Hefur þú i huga einhverjar
Rebekka Guðfinnsdóttir bókavörður
ávarpar gestina.
sérstakar umbœtur á bókasafns-
kerfinu almennt?
Ég er orðinn það aldraður að ég
held rétt sé af mér að eftirláta mér
yngri og áhugasamari mönnum
allar hugleiðingar um breytingar
til bóta á þessu sviði sem öðrum.
Komið hafa fram á síðustu árum
ýmsar breytingar tvímælalaust til
bóta eins og þjónusta við blinda,
heyrnarskerta og aldraða og fleira
hafa áhugamenn í huga sem betur
fer. Sjálfur geng ég ekki í kollinum
með nein nýmæli.
Og svo vil ég þá að lokum nota
þetta tækifæri til að áminna not-
endur Bókasafns Njarðvíkurog sú
áminning mætti sennilega ná til
allra notenda bókasafna í landi, að
lánuð bók er ekki eign lántakanda,
heldur ber honum að skila henni
tafarlaust að loknum lestri.
Otrúlega margar bækur glatast
úr söfnum vegna óskilvísi lánþega
og er leitt til þess að vita að eyða
þurfi miklum fjármunum og tíma í
innheimtu útlánaðra bóka. Eng-
inn getur hvort eð er haft ánægju
af að geyma í bókasafni sínu bók,
Karl Sanders, bœjarstjóri, las úr Sjó-
munnsœvi, eftir Karvel Ogmundsson.
sem rækilega er merkt einhverju
bókasafni eða hvað?
Rebekka GuðFinnsdóttir,
bókavörður, gerði síðan grein fyrir
því hvað bókasafn er og hvert hlut-
verk þess er.
Hún benti á að hjá börnum væri
það fyrsta íhugunarefni varðandi
bókasafnið hver ætti allar þessar
fallegu bækur, og að það væri þeim
mikið gleði- og áhugaefni að vita að
þau ættu safnið með öllum hinum
Njarðvíkingunum. Rebekka telur
börn sækja safnið mikið, enda er
safnið jafnframt skólasafn fyrir
nemendur Grunnskóla Njarðvík-
ur. Annars væru safngestir á öllum
aldri - frá frumbernsku til hárrar
elli. Þá hefði safnið tekið upp
ánægjulega nýbreytni fólgna í því
að farið er með bækur í kirkjuna
annan hvern fimmtudag þegar
gamla fólkið í bænum kæmi þar
saman til samverustundar. Sumt
þessa fólks hefur aldrei komið í
safnið en margt þeirra kemur nú
að staðaldri í safnið.
Aðspurð kvaðst Rebekka vera í
75% starfi sem bókavörður og Sig-