Faxi - 01.01.1984, Blaðsíða 14

að festa sig, eins og kallað er, svo
ekki var gott í efni. Hvað átti nú að
gera?
Eg sagði strax að við yrðum að
bíða þangað til báturinn væri bú-
inn að laga sig aftur og þeir sem
byggðu bátinn voru á sama máli.
En karlinn var nú orðinn óþolin-
móður mjög og mátti ekki heyra á
slíkt minnst en skipaði þess í stað
að vélinni yrði lyft upp svo hún
stæðist á við öxulinn. Að sjálf-
sögðu var ég mjög óánægður með
lyktir þessa máls, enda ekki að
ástæðulausu, eins og síðar kom á
daginn.
Vinir kvaddir
Nú var sem sagt komið að því að
haldið skyldi heim og því tímabært
að kveðja vini og kunningja.
Kvöldið áður en við lögðum af
stað heim kvöddum við Páhni
skraddarahjónin, sem ég hafði
búið hjá og reyndar Páhni líka
seinustu dagana. Við höfðum
keypt líkjörflösku, sem við höfð-
um með okkur og í þessari kveðju-
heimsókn drukkum við kaffi með
líkjör út í og áttum þama ánægju-
lega kveðjustund í besta yfirlæti
langt fram eftir kvöldi og kvödd-
umst síðan með mestu virktum.
Eg sofnaði strax og við komum
um borð enda þreyttur. Það hafði
verið mjög heitt um daginn og
mikið hafði verið að gera eins og
að líkum lætur.
Oþægilegur draumur
En þessa nótt dreymdi mig
draum sem segja má að hafi fylgt
mér allan tímann, sem ég var vél-
stjóri á sjó.
Mig dreymdi það, að ég var
kominn aftur í vélarrúm og búinn
að hita vélina upp og opna fyrir
loftventilinn og ætla að skjóta á
hana loftinu, en um leið og ég
hleypi loftinu á, þá hrynur vélin í
rúst við fætuma á mér.
Og þar með vakna ég og það var
óhuggulegt. Þetta var eins og áður
er komið fram á stríðsámnum fyrri
og kafbátahernaðurinn einmitt í
algleymingi á þessum tíma og stór-
orusta, sem var háð á Norðursjó,
nýafstaðin þegar þetta var.
Haldið heim
Þarna um morguninn var svo
lagt af stað heim, en ekki vomm
við komnir langt út í Skagerak
þegar það kom í Ijós að þrýstilegan
var orðin sjóðandi heit og auðvit-
að var fátt til ráða. En til þess að
bjarga málinu, þá tók ég það til
bragðs að koma fyrir trekt í smur-
koppsgatið og hafði svo dós undir
og lét svo smurolíu renna í gegn og
kom það sér nú vel að við höfðum
næga smurolíu meðferðis. Með
þessu móti tókst að koma í veg
fyrir að fóðringin skemmdist, en
við gátum að sjálfsögðu ekki keyrt
fulla ferð. Þó vorum við ekki nema
um sex sólarhringa á leiðinni heim.
Ekki minnist ég þess að herskip
eða yfirleitt nokkur skip hafi orðið
á leið okkar yfir hafið. Það eina
sem út af bar auk þess, sem áður er
getið, var smátöf sem varð á leið
okkar, þegar við vorum í námunda
við Færeyjar. Þá festist hjá okkur
stimpill, vegna þess að einhver
truflun kom í kontraventil, sem
stjómaði smurrásinni. Svoh'tið
bras varð hjá okkur að losa
stimpilinn og hjálpuðumst við að
við það skipstjórinn, Pálmi og ég.
En ég verð að viðurkenna að þegar
þama var komið var ég orðinn ansi
sjúskaður, enda búinn að vaka það
sem af var leiðarinnar og hafði sof-
ið h'tið og illa áður en lagt var af
stað eins og áður var frá sagt.
Ég man það að þegar við vorum
búnir að koma dexilinu á, þá var
annar rokkarmurinn alveg tapað-
ur og gátum við hvergi fundið
hann, hvernig sem leitað var. Við
leituðum og leituðum þar til ég var
orðinn svo þreyttur að ég lá bara
hálf meðvitundarlaus þvert yfir
kúplinguna. Þá fannst Olafi skip-
stjóra nóg um og sagði: ,,Jæja
Kalli minn farðu nú fram í og
reyndu að leggja þig.“ Ég reis upp
og gekk fram í lúkar og náttúrlega
sofnaði ég eins og skot í kojunni.
Eftir tvo tíma vaknaði ég svo
aftur eins og nýsleginn túskilding-
ur og var þá alveg með það í kollin-
um hvar armurinn gæti verið, en
við vomm enn á reki, því ekki
hafði armurinn fundist. Nú þóttist
ég nánast viss um hvar armurinn
mundi vera. Það gat naumast verið
um annað að ræða en hann hefði
runnið niður í kjalsog. Ekki þar
fyrir að það væri ekki búið að
þreifa fyrir sér með höndunum
niður í kjalsogið, en ekkert hafði
fundist. Og nú flýgur mér í hug
þama á Iúkarsgólfinu á leið aftur í
að þrífa með mér soðningarspaða,
sem hékk við kabyssuna. Síðan
batt ég soðningarspaðann við
kústskaft og fór svo með þennan
útbúnað aftur eftir deki og niður í
vélarrúm.
Ekki leit ég upp í stýrishúss-
gluggana á leið minni aftur í en
þeir félagar mínir sem þar voru á
vakt, sögðu mér síðar að þeir
hefðu haldið, að nú væri ég alveg
orðinn vitlaus, þegar þeir sáu slátt-
inn á mér aftur eftir dekkinu með
tilfæringar mínar meðferðis.
Ég púttaði mér svo þarna um-
svifalaust með minn útbúnað nið-
ur í vélarrúm og kveikti bara strax
á lampanum og byr jaði að hita vél-
ina upp. Renndi síðan soðningar-
spaðanum til botns í kjalsogið og
nú fann ég þama í botninum strax
fyrir arminum og tókst að húkka
hann upp. Svo þegar vélin var orð-
in heit var armurinn kominn á og
vélin fór strax í gang. Þarna í svefn-
inum hafði ég sem sagt fengið ein-
hverja vitrun, og eftir þetta kom
það ekki fyrir að það klikkaði hjá
mér nokkur skapaður hlutur án
þess að mig væri búið að dreyma
fyrir því.
Ég var alltaf viðbúinn skakka-
föllunum og mér heppnaðist það
að fá aldrei landlegudag vegna vél-
arbilunar öll þau fimmtán ár, sem
ég var vélstjóri á sjó og þakka ég
það því að ég var alltaf aðvaraður í
svefni um það sem út af mundi
bregða. Og ég var alltaf afar var
um mig, ef mig dreymdi fyrir dag-
látum.
Af heimsiglingu okkar á Val-
borginni er svo ekki meira að
segja. En þegar við komum til
Reykjavíkur var strax hafist handa
við að rétta vélina af og þegar því
var lokið var haldið norður á sfld.
Framhald í næsta blaði.
Keflavík
Vinnuveitendur
Athugið að tHkynna skritstofu bæjarins
um þá starfsmenn ykkar, sem lögheimili
eiga í Keflavík.
Innheimta Keflavíkurbæjar
Veisla Veisla
3717 2853
Veitingasalir K.K.
Viltu halda veislu?
Hringdu þá í Veislu.
Eigum enn nokkra daga lausa
fyrir ýmiskonar mannfagnaði.
Seljum út veislumat, snittur
og brauðtertur.
Erum byrjaðir að taka frá fyrir
fermingarveislur.
VEISLA HF.
Veitingasalir K.K.
OPIÐ FÖSTUDAGS- OG LAUGARDAGSKVÖLD
FRÁ KL. 22-03.
Hljómsveitin GOÐGÁ
14-FAXI