Faxi - 01.01.1984, Blaðsíða 19

MINNING
GEIR ÞÓRARINSSON
FÆDDUR 3. FEBRÚAR 1906
DÁINN 17. DESEMBER 1983
Þann 17. desember 1983 lést
vinur minn Geir Þórarinsson
vélstjóri. Geir var fæddur í Gerð-
iskoti í Sandvfkurhreppi í Flóa 3.
febrúar 1906. Foreldrar hans
voru Þórarinn Snorrason frá
Læk í Flóa og Gísh'na Ingibjörg
Flelgadóttir frá Eyrarbakka.
Foreldrar Geirs fluttust bú-
ferlum að Bjamastöðum í Sel-
vogi, þegar Geir var á fyrsta ári.
Þegar Geir var sex ára missti
hann móður sína.
Þau Þórarinn og Gíslína áttu
þrjú börn og var Geir þeirra
yngstur. Faðir hans kvæntist síð-
ar Ragnhildi Jónsdóttur frá
Stíflisdal í Þingvallasveit og urðu
börn þeirra níu.
A Eyrarbakka lærði Geir að
fara með vélar. Þegar hann var
aðeins 16 ára setti hann niður vél
í bát í Selvoginum, var það fyrsta
vélin sem þangað kom. Tókst
honum þetta svo vel að orð var á
haft. Innan við tvítugt fór Geir til
Reykjavíkur og réðist á togara.
Árið 1929 fluttist hann til
Grindavíkur og stundaði áfram
sjóinn, en var þó um tíma bif-
reiðastjóri hjá Einari í Garðhús-
um.
í Grindavík kynntist Geir
konu sinni Margréti Eyjólfsdótt-
ur, frá Buðlungu í Grindavík.
Gengu þau í hjónaband árið
1931. Þau eignuðust 5 böm. Þau
eru: Ingiþór, slökkviliðsstjóri í
Keflavík, kvæntur Laufeyju Jó-
hannesdóttur, Eyjólfur Eyberg,
vélstjóri, kvæntur Elínu Þorleifs-
dóttur, Sigurlaug, gift Jóni Stein-
bergssyni, Karl Heiðar, bifreiða-
stjóri, kvæntur Guðrúnu Júlíus-
dóttur og yngstur er Siguróli,
organisti við Keflavíkurkirkju.
Synirnir búa allir í Keflavfk en
Sigurlaug býr á Akureyri.
Árið 1939 fluttist fjölskyldan
til Keflavíkur. Geir byggði hús-
ið að Hafnargötu 69 og þar átti
hann heima síðan.
Geir missti Margréti eigin-
konu sína árið 1968, eftir lang-
varandi sjúkdómsbaráttu.
Eftir að Geir fluttist til Kefla-
víkur var hann fyrst vélstjóri á
bátum, en árið 1942 hóf hann
störf sem vélstjóri hjá Hrað-
frystihúsi Keflavíkur h/f og þar
starfaði hann óslitið, þar til í nóv-
emberárið 1982.
Ég kynntist Geir fyrst þegar ég
var vélstjóri í frystihúsinu h/f
Keflavík. Höfðum við ýmislegt
saman að ræða í sambandi við
starfið, enda voru hraðfrystihús
í mótun á þeim tíma og mikill
áhugi fyrir nýjungum. Fann ég
þá strax hver mannkostamaður
Geir var. Hann var mjög góður
vélstjóri, og á stríðsámnum þegar
ekki var auðvelt að fá varahluti
bjargaði hann oft málunum með
því að smíða sjálfur eða endur-
nýja þá hluti, sem biluðu.
Við vorum mörg ár saman í
stjórn Vélstjórafélags Keflavíkur
og á ég margar góðar minningar
frá þeim árum, þar var hann allt-
af hollráður, enda naut hann
óskoraðs traust félaganna.
Þegar ég varð framkvæmda-
stjóri hjá Hraðfrystihúsi Kefla-
víkur h/f árið 1956 hætti ég sem
formaður í vélstjórafélaginu og
var Geir þá kosinn formaður fé-
lagsins.
Ég átti eftir að kynnast Geir
ennþá betur, þegar við fórum að
starfa saman hjá Hraðfrystihúsi
Keflavíkur h/f.
Framkoma hans var þannig að
hann var bæði virtur og dáður af
samstarfsfólkinu. Geir átti fjöl-
fatlaðan sonarson, sem Ragnar
hét. Hann lést i október árið
1983. Umhyggja Geirs fyrir þess-
um fjölfatlaða dreng var aðdáun-
arverð. Ragnar var oft hjá afa
sínum í vélarhúsinu og dundaði
sér, meðan afi var að sinna
skyldustörfunum.
Geir var mikill tónlistarunn-
andi og lærði hann að spila á
orgel, þegar hann var ungur.
Hann hafði góða söngrödd eins
og margir í hans ætt. Þórarinn
faðir hans var góður söngmaður.
Ég kynntist honum á heimili
dóttur hans, hálfsystur Geirs, en
hún var gift mági mínum, og kom
ég oft á heimili þeirra, en þar bjó
gamli maðurinn, hans mesta yndi
var söngur.
Fljótlega eftir að Geir kom til
Keflavíkur fór hann að syngja í
kirkjukómum. Hann var einn af
stofnendum Karlakórs Keflavík-
ur. Um árabil var hann í kvartett,
sem stofnaður var innan Kirkju-
kórs Keflavíkurkirkju. Þegar
organista vatnaði að Innri-
Njarðvíkurkirkju um 1960 tók
Geir að sér organistastarfið og
þrátt fyrir litla reynslu náði hann
undraverðum árangri.
Árið 1964 lét Friðrik Þor-
steinsson af störfum, sem organ-
isti við Keflavíkurkirkju. Geir
tók þá við organistastarfinu og
var það ekki vandalaust að setj-
ast í sæti Friðriks, því hann var
mjög góður organisti, en Geir
tókst þetta með ágætum bæði
söngstjórnin og orgelleikurinn.
Geir spilaði svo í Keflavíkur-
kirkju til ársins 1977, að Siguróli
sonur hans tók við organista-
starfinu. Auk organistastarfsins
var Geir safnaðarfulltrúi Kefla-
víkursafnaðar frá árinu 1966 til
1981.
Þrátt fýrir hið mikla starf, sem
Geir innti af hendi fyrir kirkjuna
stundaði hann störf sín hjá hrað-
frystihúsinu með þeim ágætum
að ekki varð á betra kosið, enda
var hann svo vinsæll, að þegar
hann þurfti að sinna kirkjunni í
vinnutíma var alltaf einhver til-
búinn að líta eftir vélunum í
frystihúsinu, meðan hann var í
burtu, enda hafði hann alltaf
búið svo um að ekki sköpuðust
erfiðleikar þó að hann skryppi
frá.
Nú er Geir horfinn yfir móð-
una miklu. Ég sakna góðs vinar.
Far þú ífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Við hjónin vottum aðstand-
endum hans okkar innilegustu
samúð.
Margrét og Benedikt Jónsson.
um við út að lóninu og skoðuðum
aðstæður þar og þá hvar best væri
að fara í það. Fór ég síðan í Iónið á
hverjum degi í næstu 30 daga og
stundum tvisvar á dag eða alls í 45
skipti. Daginn áður en ég byrjaði á
bööunum fór ég til húðsjúkdóma-
læknis til skoðunar. Fór ég síðan
vikulega meðan á böðunum stóð.
Þegar ég var búinn að fara í 3 - 4
ðaga í lónið hvarf allur kláði en af
honum var ég mjög slæmur og
hafði átt erfitt með svefn, en nú gat
ég sofið eðlilega. Eftir 10- 14 daga
voru psoriasis blettirnir farnir að
þynnast og eftir þrjár vikur voru
blettirnir að mestu horfnir. í lón-
inu var maður í 1 - 2 tíma í einu.
Tók ég kísilinn, sem er á botninum
og nuddaði honum á blettina og
hreinsaði þannig skorpuna, sem
hafði myndast á blettina. Þeg-
ár ég var farinn að sjá árangur
hafði ég samband við stjóm
SPOEX og t jáði þeim hvað ég væri
að gera. Leist þeim vel á þetta. Var
nú farið að athuga möguleika á að
setja upp aðstöðu fyrir psoriasis-
sjúklinga við lónið í samráði við
H.S. Fengum við lánaðan skúr hjá
ístaki sem um þessar mundir var
verktaki á svæðinu og var honum
komið fyrir á bakkanum við lónið.
Síðan hef ég farið nokkuð reglu-
lega í lónið og getað haldið psori-
asinu niðri en þetta er dýrt að
keyra þetta og fór ég því til Trygg-
ingarstofnunar Ríkisins og athug-
aði hvort að ég gæti fengið styrk í
þessu sambandi, en ég fékk neitun
og eins var hjá Sjúkrasamlaginu.
Ekki þýðir að gefast upp og held
ég böðunum áfram og fer þegar ég
get komið því við.
FAXI-19