Faxi - 01.03.1984, Blaðsíða 10

á Gunnari. Þá sagði Magnúsi að úr
því yrði nú ekki, því sá bátur færi
nú ekki á vertíð framar og sú varð
reyndar raunin á eins og að framan
getur. Þegar það var ljóst orðið
hringdi ég í Magnús. Um þetta
leyti átti ég heima í Hafnarfirði.
Tjáði ég Magnúsi hvemig komið
væri og um leið að ég, væri þess
fýsandi að ráða mig hjá honum.
En Magnús hafði þá ráðið mótor-
ista kvöldið áður, og sá maður var
Eiríkur Þorsteinsson.
Þessa vertíð var ég svo á báti,
sem Guðrún hét og Olafur Davíðs-
son gerði út frá Hafnarfirði.
Kyndarí á b/v. Ver frá
Hafnarfirði
Það næsta sem beið mín á sjó-
mannsferlinum var að fara á tog-
ara. Var ég á togaranum Ver frá
Hafnarfirði með Snæbimi Ólafs-
syni. Fyrsta vaktin mín þar um
borð er eitt það versta sem ég hef
komist í á ævi minni. Ég hélt hrein-
lega að ég mundi drepast og skildi
ekkert í að nokkur maður gæti
hafa þrek í þetta. Eftir fyrsta sólar-
hringinn minn þarna fór ég að
hugsa, að það gæti bara ekki stað-
ist að þetta ætti að vera svona
erfitt.
m/b Geir Goði GK-280
sem Karl hefur getið um í þessum frásögnum um liðna tíð. Geir Goði var systurskip við m/b Valborgu og byggður um leið í
Danmörku. Karl var vélstjóri ískipshöfn þeirri ersótti Valborgu 1916, eins ogfram hefur komið, en hann var síðar stuttan tíma
sjómaður á Geir Goða. Á myndinni eru nokkrir þeirra Keflavíkurbáta er lönduðu við trébryggjuna innan við hafnargarðinn, sern
enn er stuttur. Á garðinum eru nokkrir menn að undirbúa stœkkun hans og steypuefni er komið á staðinn. Vestan víkurinnar
stendur lifrarbræðslan og beinaverksmiðjan.
Til
ferm ingargjafa
og annarra
tœkifœrisgjafa.
Einnig mikið úrval afannarri
hvítri gjafavöru.
11
í herbergjum ungafólksins er
GRAFIK mynd til prýði.
Þærfást í miklu úrvali hjá
£

InnRömmun
SuDunnesjn
ijjSy ^5^18
Vatnsnesvegi 12 - Keflavík
Sími 3598
Það væri óhugsandi að það væri
bara nokkur maður til, sem gæti
orkað þessu puði. Eftir að ég fór
svo að athuga minn gang betur
varð niðurstaða mín sú, að mig
vantaði bara að koma kolunum
betur út í síðurnar, svo það kæmi
ekki kalt loft þar upp. Síðan eftir
að ég fann þetta, út hafði ég bara
ekkert fyrir því að vinna kyndara-
starfið. Ekki var ég nema eitt haust
á togaranum og féll mér vistin þar
um borð vel, eftir að ég komst upp
á rétta verklagið.
Annars gekk yfirleitt illa að
manna í kyndarastörfin, því marg-
ir gáfust fljótt upp í því starfi. Frá
veru minni á togaranum Ver minn-
ist ég þess að maður var oft að
sniglast upp í brú á frívaktinni.
Snæbjöm skipstjóri var þá ungur
maður og nýr af nálinni í þessu
starfi, kátur, glaður og skemmti-
legur.
Einu sinni þegar við vorum
þama í brúnni segir hann sem
svona: „Haltu nú héma smástund
við stýrið, meðan ég skrepp niður
að fá mér kaffisopa". ,,Já, já og
hvað á að stýra?“ segi ég. „Eins og
horfir segir hann“. Fór hann svo
niður og ég hélt við sem horfði.
Eftir svona 10-15 mínútur kemur
Snæbjöm upp aftur og segir svona
við mig. „Hvað er þetta maður,
ertu ekki farinn að hífa. Það er
orðið fullt trollið". „Auðvitað er
trollið orðið fullt og tímabært að
70-FAXI