Faxi - 01.05.1984, Blaðsíða 13

þá aftur til Keflavíkur og bjuggu
þar upp frá því.
Þau eignuðust saman sex böm,
þau eru:
Ólöf Lilja, var gift Davíð Gísla-
syni, sjómanni, sem nú er látinn.
Hún býr í Keflavík.
Marteinn Brynjólfur, vélvirki og
vélstjóri, giftur Guðfinnu Jóns-
dóttur, þau búa í Njarðvíkurbæ.
Guðrún Sigríður, gift Jóni A.
Valdimarssyni, vélvirkja og kenn-
ara, þau búa í Keflavík.
María, hún dó á fyrsta ári.
Friðrik Hafsteinn, vélstjóri, giftur
Kristínu Astu (Stellu) Friðriks-
dóttur. Þau búa í Reykjavík.
Gunnlaugur Kjartan, vélstjóri,
giftur Erlu Sigurjónsdóttur. Þau
búa í Keflavík.
Fyrir hjónabandið eignaðist Sig-
urður dóttur, sem hét Ósk Sigur-
rós. Hún er látin. Maður hennar
var Sigurður Ágústsson, vélstjóri.
Hann býr í Hafnarfirði.
Guðbjörg var bara húsmóðir,
eins og stundum er sagt um þær
konur sem ekki vinna utan heim-
disins. Á þessum ámm var það
ekki svo lítið hlutverk. Á stórum
heimilum komst húsmóðirin ekki
ein yfir allt það sem gera þurfti. Á
henni hvíldi vinna við matargerð,
fatasaum, prjónun nærfatnaðar,
sokkaplagga og peysa, viðgerðir á
fatnaði, þvottar sem þá vom fram-
kvæmdir í höndum á þvottabretti
°g annað sem tilheyrði húshaldi.
Þar sem Sigurður var oftast við sjó-
•nn, lenti umhirða húsdýranna,
garðræktin og fleira að verulegu
leyti á hennar herðum. Hennar
starfsdagur var ekki minni, þó svo
að hún væri ,,bara húsmóðir".
Sigurður og Guðbjörg bjuggu á
ýmsum stöðum í Keflavík þar til
arið 1942 að þau byggðu húsið að
Austurgötu 19 í Keflavík. Þar áttu
þau heima upp frá því meðan bæði
•ifðu og hann áfram meðan heilsa
°g sjón leyfði. Það var mikil sam-
hjálp milli heimilanna í Garðs-
horni. Þegar börnin uxu upp, gift-
ust og stofnuðu eigin heimili héldu
þau vel saman. Ennfremur var
nhkill samgangur milli Guðbjargar
°g systkina hennar. Þau voru bæði
gestrisin og glaðvær. Það var því
aha tíð mikill gestagangur hjá
þeim.
Þegar börn þeirra og barnabörn
hófu búskap lögðu þau mikið á sig
V|ð að hjálpa þeim og styrkja. Á
Austurgötunni voru oftastnær ein
eða tvær fjölskyldur barna og
barnabama þeirra til húsa. Ekkert
yar talið eftir, hvorki fyrirhöfn né
fjármunir.
Þegar uppeldi barnanna var lok-
'ð og þau farin úr föðurhúsum,
gatu þau snúið sér að ýmsum
nhugamálum og hugðarefnum.
Eitt af því sem þau tóku sér fyrir
hendur var að skoða landið. Þau
MINNING
Hrefna
Gunnlaugsdóttir
FÆDD 28. JÚNÍ 1914
DÁIN 26. FEBRÚAR 1984
Þann 3. mars s.l. var jarðsungin frá Keflavíkur-
kirkju Hrefna Gunnlaugsdóttir. Hún lést að heim-
ili sínu 26. febrúar, tæplega 70 ára að aldri.
Hrefna fæddist í Keflavík 28. júní 1914. Hún var
einkadóttir foreldra sinna, hjónanna Gunnlaugs
Arnoddssonar d. 9. september 1962 og Ágústu
Ólafsdóttur d. 18. júní 1938. Hrefna ólst að mestu
upp að Íshússtíg 15.
Árið 1931 kynntist hún eftirlifandi eiginmanni
sínum Hilmari Theodórsyni sjómanni frá ísafirði.
Brukaup þeirra varhaldið25. nóvemberárið 1933.
Lengst af var heimili þeirra að Vesturgötu 11, en
síðustu árin bjuggu þau að Háteigi 6. Eignuðust
þau hjónin tvö börn, Áslaugu Guðrúnu f. 3. mars
1932; eiginmaður hennar er Trausti Björnsson og
Björgvin Theodór f. 19. september 1933; eigin-
kona hans Jóhanna Pálsdóttir. Bæði eru þau börn
þeirra búsett í Keflavík ásamt fjölskyldum sínum.
Eins og títt er um sjómannskonur var að mörgu
að huga, þar sem eiginmaðurinn var mikið að
heiman á sumrin á síldarvertíð fyrir Norðurlandi,
en vetrarvertíð fyrir sunnan.
Hrefna átti við veikindi að stríða og fékk hún
ung berkla. Vegna þeirra þurfti hún tvisvar að fara
á Vífilsstaðahælið, fyrst árið 1942 og síðan 1964.
Á heimili þeirra hjóna var ætíð mikil gestrisni og
hafa bæði fjölskyldur og einstaklingar dvalið þar
um lengri eða skemmri tíma. Hrefna var alla tíð
áhugamanneskja um hannyrðir og föndur hvers
konar. Hún var eiginlega jafnvíg á allt, hvort sem
það voru smíðar, leðurvinna, leirmótun eða ann-
að. Munir hennar prýða mörg heimili vina hennar
og vandamanna.
Við lát hennar kom sorgin. tómleikinn og treg-
inn, en upp úr því rísa minningamar um dásamlega
ömmu og langömmu, sem alltaf var góð og alltaf
hafði tíma.
Leiðir skilja en aðeins um tíma.
Þangað til vaki hinir góðu yfir-.
H.T.
eignuðust bíl og ferðuðust vítt og
breitt um landið, skoðuðu áhuga-
verða staði og kynntust fólki. Það
var sama hvernig viðraði þau sváfu
alltaf í tjaldi á ferðum sínum. Þau
létu sér ekki nægja að þjóta eftir
aðalvegum á milli höfuðbóla, þau
þræddu sveitavegina langt inn til
dala og út á ystu nes.
Þau létu ennfremur eftir sér að
skoða hinn stóra heim, þau fóru
tvisvar til sólarlanda og eina ferð
fóru þau (1975) til Bandaríkjanna
til að heimsækja dótturdóttur,
bróðurdóttur og systur-dóttur-
dóttur Sigurðar. í þeirri ferð fóru
þau þvert yfir Bandaríkin og komu
víða við.
Guðbjörg dó 8. janúar árið 1980.
Sigurður syrgði hana mikið, en bar
harm sinn vel. Eftir það fór heils-
unni hnignandi. Fyrir um það bil
þrem árum missti hann sjónina að
mestu og gat þá ekki lengur séð
um sig sjálfur. Fyrst eftir það var
hann heima á Austurgötu 19 í um-
sjá Björns Marteinssonar, sonar-
sonar síns og Maríu konu hans.
Síðar var hann ýmist hjá Guðrúnu
dóttur sinni og Marteini syni sín-
um. Síðasta hálfa annað árið var
hann eingöngu hjá Marteini og
Guðfinnu konu hans að Klappar-
stíg 4 í Njarðvíkurbæ. Þar andaðist
hann í svefni aðfaranótt 21. febrú-
ar sl.
Það er margt ósagt sem vert væri
að halda á loft, en lengra verður
ekki haldið að sinni.
Eg vil enda þessa minningu með
nokkrum orðum úr bréfi frá Guð-
björgu. Ég veit að hans tilfinning-
ar til hennar voru ekki síðri.
,,Voriö 1920 giftist ég æskuvini
mínum og frænda. Betri eigin-
mann hefði ég ekki getað fengið,
alltaf nærgætinn, ljúfur, glaður og
í alla staði góður heimilisfaðir.
Hann var mér allt í senn, félagi,
vinur og ástvinur. Ég þakka Guði
fyrir þá miklu gjöf.“
Jón A. Valdimarsson.
Kartöflu-
garðar
Þeir leigjendur garölanda í bæjargörðum, sem
vilja nytja garöa sína áfram á sumri komanda,
greiði leigugjald sitt til Áhaldahúss Keflavíkur,
Vesturbraut 10, fyrir 1. maí. Aö öðrum kosti
verður garðurinn leigður öðrum.
Garðyrkjustjóri
FAXI-109