Faxi - 01.05.1984, Blaðsíða 33

Afmœlisveisla í leikskólanum.
m
f'trk |
Útivisl á öskudag.
Dukalögn var unnin af Stefáni
Jónssyni, Reykjavík. (Uritan
kvars Efnagerðin Sjöfn). Verk-
fræðistofa Suðurnesja sá um verk-
fræðihönnun s.s. burðarþols- og
ofnateikningar. Borð og stólar eru
frá 3-K en annar húsbúnaður er að
niestu keyptur hjá fyrirtækjum í
Keflavík.
Forstöðumaður Tjarnarsels,
Aðalheiður Héðinsdóttir hefur
asamt stafsmönnum heimilisins
'agt síðustu hönd á verkið.
Ollum þessum aðilum færum
v>ð hinar bestu þakkir fyrir vel
unnin störf, og ég hygg að fáir hafi
látið sig dreyma um að gamli
Tjarnarlundur gæti orðið jafn
bjartur, rúmgóður og skemmtileg-
ur leikskóli sem raun ber vitni um.
Hann er vel búinn innanstokks
sem utan og er bæjarbúum á allan
hátt til sóma.
Að lokunt vil ég bera fram þá
°sk að hér verði lagður grundvöll-
ur að fögru mannlífi sem reynast
utuni þeim er hér dvelja, gott vega-
nesti fyrir komandi ár.“
Aðalheiður Héðinsdóttir, for-
stöðukona skólans tók einnig til
ntáls. Hún gat þeirrar staðreyndar
uó það var Kvenfélag Keflavíkur
sem bygði húsið fyrir 30 árum og
rak þar leikskóla. Þá minntist hún
þess að frúarnar Guðrún Ár-
tnannsdóttir og Guðrún Árnadótt-
lr unnu báðar við skólann er hann
var stofnaður og eru þar enn í
starfi. Hún taldi að mörgbarnanna
sem nutu þar skólavistar fyrstu
arin væru nú foreldrar þeirra barna
er nú eru í skólanum.
Síðan sagði Aðalheiður:
• >A þessum 30 árum, sem eru
siðan starfsemi hófst í þessu húsi
hefur orðið ör þróun í dagvistunar-
atálum á landinu. í dag er boðið
UPP á fleiri pláss og meiri uppeldis-
lega aðstoð þar sem dagvistunar-
heimili þykja orðið nauðsynlegar
stofnanir í hverju bæjarfélagi
Vegna breyttra þjóðfélagsað-
stæðna, og getum við ekki liorft
fram hjá þeirri staðreynd að fjöl-
skylduformið er annað nú en áður
var. Hvort sem þessi breyting er
jákvæð eða ekki ætla ég ekki að
fjalla um. En það er okkar hlut-
verk, sem vinnum að þessum mál-
um, að sjá til þess að börnunum
líði vel og að við berum hagsmuni
þeirra fyrst og fremst fyrir brjósti.
Það var núna fyrst í febrúar sent
ég og Málfríður Jóhannsdóttir,
,,Áður var mér gatan greið“
— stutt spjall við Hinrik Ivarsson frá Merkinesi
Þegar ég, á síðastliðnu voru, heimsótti Hinrik ívarsson í Merkinesi í Höfnum, tók ég þessa
mynd af honum, þar sem hann var að setja á stokkana einn árabátinn, af mörgum, sem hann
hefur smíðað um dagana.
Þegar ég svo hringdi til hans um daginn, spurði ég hann, hvort hann væri búinn með bátinn frá
því í vor. Hann kvað svo vera, og fyrir löngu, og enn væri bátasmíðin í fullum gangi.
Ég spurði þá Hinrik, hvort hann ætti eina vísu, nýkveðna.
,,Það gæti nú verið, ég skal gæta að því. - Hann kom svo að vörmu spori aftur og þuldi mér
eftirfarandi vísur:
Alfaðir, sem öllu ræður,
ilman, smekk og sjón mér gaf,
engan má því undra bræður,
ögn þó flestu taki’ég af.
Fyrst að Guð mér gaf að meta,
get ég ekki skammast mín,
þó að gott mér þyki að éta,
þiggja koss og bragða vín.
Enginn skilji orð mín þanninn,
að óhófi ég mæli bót,
en dárlegt er að dæma manninn,
þó drottinsgjöfum taki í mót.
Yfir mig þótt árin færist,
ennþá met ég blíðuhót,
meðan hjarta í brjósti bærist
bragða’ ég vín og kyssi snót.
Þegar ég, svo að lokum spurði
Hinrik, hvort hann færi mikið út í
þessum veðraham, sem gengið hefur
yfir hér að undanförnu, þá svaraði
hann með þessari stöku:
Áður var mér gatan greið,
gönguslóð þá marga’ að kanna.
Nú er orðin lengsta leið,
að labba á milli herbergjanna.
Hafðu þökk fyrir spjallið.
R.G.
FAXI-129