Faxi - 01.06.1984, Blaðsíða 31

Við eigum undir högg að sækja.
Mjög erfitt er um alla fyrirgreiðslu
og á neikvæð umræða um sjávarút-
veg meðal landsmanna sinn þátt í
því. En þó er það nú svo, að það er
fyrst og fremst sjávarútvegurinn
sem heldur þjóðfélagi okkar gang-
andi, hvað sem síðar kann svo að
verða. Kvótakerfið eins og það
hefur verið framkvæmt stenst ekki
til frambúðar í núverandi mynd.
Aðeins það eitt að efnilegum ung-
um mönnum er gert ókleift að
vinna sig upp með núverandi fyrir-
komulagi er fullgild ástæða til end-
urskoðunar, en fjölmargt fleira
kemur svo þar til að auki.
í vor hafa farið fram mjög
kostnaðarsamar endurbætur og
lagfæringar á Vatnsnesinu og höf-
um við leigt það norður á Siglu-
fjörð, en þaðan mun það stunda
rækjuveiðar í sumar. Þegar við
tökum upp netin verður svo Staf-
nesið verkefnalaust þar til það fær
trúlega að veiða einhvem síldar-
skammt í okt. - nóv. í haust og
trúlega munum við þá einnig eiga
eftir um 1(X) tonna bolfiskkvóta
fyrir annan bátinn.
Það er auðvitað rétt að íslenski
flotinn er of stór í dag, sérstaklega
togaraflotinn. Sjálfsagt væm mörg
utgerðarfyrirtæki hér á svæðinu nú
hetur stödd, ef þau hefðu haldið
ufram sinni bátaútgerð, en ekki
farið að gera út togara.
Við vitum nú ekki hvað framtíð-
'n ber í skauti sér, en því er ekki að
'eyna, að hugur okkar stefnir fram
a við. Það er alls ekki neitt upp-
Sjafarhljóð í okkur. Við vonumst
eftir að njóta hér eftir sem hingað
t‘l góðs samstarfsfólks og velgjörð-
armanna og þess svigrúms við
rekstur okkar sem nauðsynlegt er.
Margt er nú í deiglunni varðandi
flskeldi, þannig að nú er varla sá
talinn maður með mönnum, sem
ekki á einhver seiði í baðkari.
flurfum við að fylgjast vel með á
því sviði. Það er svo einnig ljóst að
etgnir okkar eldast og ganga úr sér
svo ýmislegt þarf að aðhafast til að
halda í horfinu. Núverandi óvissa
varöandi sjávarútveginn er mjög
hagaleg. Veldur hún því að menn
halda fremur að sér höndum og
atkoman út úr bæði saltfisk- og
skreiðarverkun að undanfömu er
'angt frá því að vera þannig að
utenn fyllist bjartsýni. Nú liggjum
v*ð t.d. með um tveggja áraskreið-
arbirgðir og ekki eykur það svig-
rumið til athafna þegar afurðirnar
faraekki úrlandi.
Snemma beygist
krókurirm
Hér að framan hefur verið rakin
starfs- og athafnasaga viðmælenda
°kkar síðustu 15 árin, en þess er
M/b Stafnes KE 130. 149 tonna stálskip byggt í Noregi árid 1963.
Úr fiskhúsinu. Til vinstri sér á bakið á Hilmari og fyrir miðju sést Höskuldur
handleika ,,aulaþorsk“.
enn ógetið að reyndar hafa þeir nú
fylgst að 20 árum betur, eða með
öðrum orðum allt sitt líf. Þeir ólust
upp við Framnesveginn, þá götu
bæjarins sem liggur þvert um
Vatnsnes og skildi þar eitt hús
heimili þeirra að.
,,ÁUa eða níu ára gamlir lögð-
um við inn okkar fyrsta fisk undir
okkar nafni, Hilmar og Oddur,
svo að ef það er tekið með í reikn-
inginn má segja, að við höfum
staðið í útgerðarvafstri nokkuð
lengi. Sá fiskur veiddist við Bás-
brygguna, enda var það nærtæk-
asta veiðisvæðið og reyndar það
eina, sem við fengum að stunda
nokkurn veginn óátalið á þeim ár-
um. Þaðan var nú ansli langt að
fara með kolann inn í Fiskiðju, svo
við tókum okkur þá til og smíðuð-
um okkar kassabíl til að létta okk-
ur það erfiði. Svo komumst við
líka upp á lag með það á veturna,
að snapa í beitingarskúrunum við
Básveginn, keilu, tindabikkju og
annað sem þar féll til.“
Þetta skemmtilega innskot er
augljós sönnun þess, að þeir félag-
arnir hafa, allt frá fyrstu tíð, verið
óvenju fylgnir sér, útjónasamir og
sjálfstæðir í rekstri sínum.
Arin hafa liðið, Básbryggjan og
Fiskiðjan er hvort tveggja horfið
og þeir félagarnir eru fluttir af
Framnesveginum, en stutt er enn
milli heimila þeirra, sem nú eru við
Heiðarhorn, og þar eru nú að vaxa
úr grasi samrýnd börn. Athafna-
svæði þeirra er ósnortin holt og
móar og þar er útsýnið fagurt um
víkur og nes.
K.A.J.
Það besta er aldrei of gott fyrir þig.
TIL í MÖRGUM STÆRÐUM - GOTT VERÐ.
AÐALSTÖÐIN
{ Bílabúö - Sími 1517
FAXI-163