Faxi - 01.07.1984, Blaðsíða 42

skagans. Ennþá eiga Suðumesin
gott fólk, hraust og afkastasamt tii
að gera þetta.
Þegar farið er frá Hunangshellu
suður koma næst Þríhólar þá
Leirdalur og Leirdalshólmi, þá
Stekkir, Stekkjames og Stekkjar-
neshólmar, þá Hellisvik, innan
við Hellishæð (hjá Hellisviki beið
Oddur V. Gíslason eftir því að
Anna Vilhjálmsdóttir kæmi til sín
á vökunni 30. des. 1870). Þá kem-
ur Torfdalsvík síðan Torfdalur,
þar á tanganum er hin ævafoma
sundvarða sveitarinnar. Þá kemur
Maðkasandur, Maðksandsklöpp,
þá Bótin, Langaklöpp, Svarti-
klettur, síðan Þvottaklettar, sem
eru austan við Kirkjuvogsvör.
Nú er þar ekkert skip og engin
mannaferð. Kirkjuvogsvör má
muna sinn fífil fegri, þegar um og
yfir 100 ungra manna réru úr vör-
inni á hverjum róðrardegi á vertíð-
um. Upp af Kirkjuvogsvör vom
tvö naust, austumaust, sem vom
víð og stór og rúmuðu marga tein-
æringa, og svo vestumaust, sem
rúmuðu í mesta lagi þrjá teinær-
inga. Bæði vom þessi naust vel
varin fyrir sjógangi, veðmm og
vindum. Fyrir vestan og utan
Kirkjuvogsvör er Kirkjuskerið,
stórt sker og hátt, sem er aðal-
skjólið fyrir Kirkjuvogsvör og hlíf-
ir henni í briminu. Þar utar, en fast
við Kirkjusker, er Flatasker, sem
hlífir sömuleiðis. Með aðfalli fór
strax að koma lá í Kirkjuvogsvör,
þegar Flatasker var komið í kaf.
Kirkjuvogssund er langt.
Sundið er tekið þegar Bælið er um
Junkaragerði, en Keilir um Svarta-
klett. Þegar komið er inn fyrir
Flataskersenda og Einbúa og
Kiðaberg úti á Stafnesheiði ber
saman, þá er vinkilsnúið inn í vör-
ina.
Ingigerður Tómasdóttir, hús-
freyja í Kotvogi, d. 1804, sagði,
að full sáta af heyi hefði fengist
síðast af Kirkjuskerinu og gras-
tónni þar, sem síðast var á kollin-
um á skerinu. Sömuleiðis hefði í
þá tíð varla verið klyfjafært milli
Þvottakletta og heimatúnsins. Nú
er þar stórt og breitt svæði. Sýnir
þetta hver ósköp landið hefur
eyðst á liðnum tímum.
Vestan við Kirkjuvogsvörina
eru Þvottavötnin, bergvatnsupp-
spretta úr lágri klöpp. Þar var ætíð
skolaður þvottur og þvegin ull. Þá
kemur sker fyrir vestan, sem heitir
Fúsi, sem við krakkamir veiddum
við varaseiði. Músasund heitir
sundið á milli Kirkjuskersins og
ORÐSENDING
frá verkalýðsfélög-
um á Suðurnesjum
Eins og undanfarin ár er vinna verkafólks
óheimil frá föstudagskvöldi til mánudagsmorg-
uns, á tímabilinu 1. júní til 1. september.
Verkalýðs- og sjómannafélag Keflavíkur
og nágrennis
Verkakvennafélag Keflavíkur og Njarövíkur
Verkalýös- og sjómannafélag Gerðahrepps
Verkalýðs- og sjómannafélag Miðneshrepps
Málverk og grafíkmyndir í úrvali
eftir ýmsa þekkta listamenn.
Verðfrá kr. 1250,-
Avallt fyrirliggjandi hinar sígildu
vörur frá Rosenthal.
Opið alla virka
daga kl. 1 til 6
og laugardaga
kl. 10 til 12
allt árið.

InnRömmun
Supunnesjn
Vatnsnesvegi 14 - Keflavík - Sími 3598
lands. í sundinu er smá sker, sem
heitir Árarbrjótur, smá tangi á
móts við Kotvog. Hola nefnist
lendingin fyrir neðan Kotvogsbæ-
inn. Þá kemur Skellisnoppa vest-
ar, sker sem brim skellur mikið á,
en í mínu ungdæmi kallað Skellir,
hitt nafnið mun eldra. Við Skelli er
bundin smá frásögn, er nú skal
greina: Árið 1912, seint í maí, var
sem oftar háskólaborgari einn
gestur í Kotvogi nokkrar nætur.
Dýrafræði og grasafræði voru eft-
irlætisgreinar hans. Hann eyddi
dögum sínum seint og snemma í
fjörunni. Dag einn, er var orðið
nokkuð hásjávað, sá hann steypi-
reiði mikla koma á mikilli ferð að
sunnan og þræða rétt utan við ystu
sker. Kom hún rétt af Skelli,
vinkilbeygði þar og tók stefnu
norður og djúpt út af Stafnestöng-
um, og svo var ferðin mikil á
skepnunni, að hún var brátt horfin
úr augsýn norður í Nesdjúpið svo-
kallaða. Þennan dag var hányrð-
ingur, ládeyða og hreinviðri. Nú
hafa þessi dýr verið svo ofsótt, að
þau þræða ekki við ystu sker ís-
lands Iengur.
Sunnan við Skelli og lengra úti
eru Hásteinar, sérstæðir klettar,
sem ekki sjást nema um stærstu
fjörur. Þar hafa skip oft farist, og
árið 1872 varð þar skipsskaði og
manntjón frá Kirkjuvogi í tíð Þór-
unnar Brynjólfsdóttur, er átti
skipið og gerði það út (sjá Rauð-
skinnu, Guðmundur í Réttarhús-
um, stórmerk frásögn). Sunnar í
f jörunni, Snoppa, stór klöpp ofar-
lega í fjörunni, með djúpri
sprungu eftir endilöngu í áttina til
hafs. Fyrir neðan Snoppu er brúð-
hjónasæti álfanna í klettahrygg
þar. Sunnar eru svo Haugsenda-
fjörur þar var þangskurður ágætur
og var ég þar oft í þangfjörum a
unglingsárum mínum. Þar er
Markasker og Haugsendavarðan
aðeins sunnar uppi á kampinum-
Hún er sundmerki fyrir Merkines,
og þegar hana ber við Bræður,
klofinn hól þar efra, þá er farið inn
Merkinessund.
Við höldum stöðugt áfram suð-
ur með ströndinni. Þá koma næst
Merkinesklettar, Skiptivík, Dilk-
ar, hár hóll og annar minni fyrir
innan Junkaragerði, þá Junkara-
gerðisklettar, klakkar norðan við
Kalmanstjamarsund þá Hólrm,
Draugar, Stekkjarvikið (sbr. Mar-
ínu), Kirkjuhafnarvikið, Kirkju-
höfii, Sandhöfn, Sandhafnarlend-
ing, Kópa, Eyrarvik og Eyarbær,
þar sér fyrir bæjarrústum, nálægt
sjávarbakkanum og grasi gróið
umhverfis. Þar er mjög fallegt,
lendingin beint niður af bænum,
örstutt nokkrir metrar. Stutt hefur
verið að sækja fisk þaðan, meðan
hann var nógur við landið, og hægt
210-FAXI