Faxi - 01.07.1984, Blaðsíða 43

ámað heilla ... ámað heilla... ámað heilla ...
hefur verið að kalla heim að bæn-
um, þegar veður voru góð. Eyri
eða Hafiiareyri, eins og sóknar-
presturinn á Hvalsnesi kallaði bæ-
inn, var síðasti byggður bær fyrir
sunnan Kalmanstjöm, á Eyrar-
tanganum rétt við norðurendann á
Hafnabergi. Bærinn fór í eyði árið
1776.
Til gamans set ég hér húsvitjun
sóknarprestsins á Hvalnesi 1773,
sem er á þessa leið:
Hafnareyri 1773: Ormur Þórar-
insson, húsbóndi, 46 ára., Gunn-
vör Ámadóttir, húsfreyja, 49 ára.,
Katrín Hjaltadóttir, 20 ára.,
Magnús Hjaltason, 10 ára., Bartó-
lomeus Jónsson, lausamaður, 61
árs.
Ut af Eyraroddanum er röst,
Eyrarröst, og stórt sker, Eyrar-
sker, rétt sunnan við tangann. Ég
spurði Bjama Guðnason, sem var
í Kotvogi og formaður í 50 ár, hvar
hann hefði fengið verstan sjó á allri
formannstíð sinni. Hann svaraði:
> >Það var í Eyrarröstinni, þó var ég
þá með teinæring“.
Þetta var um Eyrarbæinn, en nú
held ég áfram ömefnaröðinni.
Uæst fyrir sunnan norðurenda
Hafnabergs kemur svo skerið
Murtungur (Guðmundur Saló-
monsson, fræðimaður, bóndi og
meðhjálpari Kirkjuvogskirkju um
áraraðir, kallar sker þetta Murl-
mg. Þetta getur verið réttara, því
að hann var talinn fróður og minn-
ugur, og eftir hann er afbragðs rit-
gerð í 3. bindi Rauðskinnu). Þá
kemur Klaufin, spmngnir klettar,
þá Hafnaberg. Berg þetta er um
hálfa viku sjávar á lengd og rúmir
20 faðmar þar sem hæst er, en
ogengt. í berginu er stór geigvæn-
legur hellir, sem heitir Dimma. Þá
kemur Stráksrif (Bjarghóll þar
UPP af), þá Boðinn, Lendingar-
melar, Rekavík, Skjótastaðir
(eyðijörð), Stóra-Sandvík, Litla-
Sandvík, Mölvík, Kistuberg,
Oyrslingasteinar, Kinnarberg, þá
Gnglabrjótanef. Út af þessu nefi
er norðurstrengur Reykjanesrast-
arinnar, sem talin er sterkari en
Suðurstrengurinn, þá Karlinn,
klettur hrikalegur í sjó fram. Einu
s>nni í sumarblíðu og logni var ég á
Uáti, er fór milli Karlsins og lands.
er næst Kerlingarbás, Kirkju-
yogsbás, Valahnjúkur (þar sem
fyrsti vitinn var), Valahnjúksmöl,
Skarfasetur, þar út af þessu nefi
er suðurstrengur Reykjanesrastar-
lnnar, og er hann talinn minni en
norðurstrengurinn, eins og áður
Segir. Rétt fyrir austan Skarfasetur
er Blásíðubás.
í*ar með endar þessi ömefna-
keðja, sem fylgt hefur verið eftir
•hinni og bestu vitund.
Lokadagur 11. maí 1984
Jón Thorarensen.
María
Þorsteinsdóttir
sextug.
Og ertu í dag orðin sextug kæra
María. Em þá liðin átta ár síðan
kynni okkar urðu að vináttu,
sjálfri mér til ómetanlegs gagns.
Einmitt þessi síðasta setning,
hugsunin um hana. Hvers vegna
María hefur og er svo ómetanleg
persóna, fékk mig til að setjast
niður og festa á blað nokkrar línur
úr lífi og starfi þessara glaðvæm og
virðulegu konu.
Reyndar gæti tímamótagreinin
orðið nokkuð löng, ef ég undir-
rituð gætti ekki hófs. Því margt
lærdómsríkt væri virkilega hægt að
draga fram í dagsljósið.
María er fædd 3. júh' 1924 í
Reykjavík og ólst þar upp.
Foreldrar hennar vom Þor-
steinn G. Sigurðsson ættaður frá
Eyjafirði og Steinunn Guðbrands-
dóttir ættuð úr Skáleyjum á
Breiðafirði. Faðir Maríu vir
bamakennari. Sjálf var ég svo
heppin að kynnast Steinunni, en
hún var elskuleg kona. Mér er
minnisstætt hversu ljóðelsk hún
var og hagmælt.
í foreldrahúsum naut María
mikillar hlýju og kærleika, heimil-
ið athafnasamt bæði til gagns og
gamans, tónlist í hávegum höfð
ásamt lestri góðra bóka. María
Iauk gagnfræðaprófi, sem meira
var metið þá en nú og hefur hún
stundað alls konar endurmenntun,
til dæmis hefur hún verið við nám í
Tónlistaskóla Njarðvíkur síðast
liðin tvö ár.
María kvæntist Hákoni Kristins-
syni. Byrjuðu þau búskap í Kefla-
vík árið 1947. Huttu til Innri-
Njarðvíkur árið 1950.
Eiga þau f jögur böm á lífi. Hið
dásamlega og einlæga samband
innan fjölskyldunnar er aðdáunar-
verð.
f upphafi minntist ég á þá ómet-
anlegu vináttu sem hún á til að
bera og fram hefur komið í mínum
kynnum, sem og annarra.
Maríu kynntist ég fyrir alvöru
gegnum kirkjustörfin.
Kirkjumál em henni hjartfólg-
in. Hefur hún gegnt margs konar
trúnaðarstörfum í Innri-Njarðvík-
ursöfnuði í mörg ár og vart hægt að
meta og fullþakka með nokkmm
orðum. Hún hefur starfað í kirkju-
kórnum frá árinu 1950 og verið
formaður hans um árabil. Kosin í
sóknamefnd árið 1966, formaður
sóknamefndar strax í upphafi síns
starfstímabils. Eftir því sem ég
kemst næst er hún líklega fyrsta
konan sem gegnir formannsstöðu
sóknamefndar hér á landi og
gegndi þeirri stöðu í 10 ár.
María hefur alltaf verið bindind-
issöm og verið meðlimur í stúk-
unni Vík í Keflavík frá árinu 1948.
Eins og áður hefur komið fram
er María sterkur leiðtogi bæði er
hún ákveðin, framkvæmdasöm og
sérlega lagið að milda alla skapaða
hluti sem hún kemur nálægt ef
með þarf. Það sem ég met hvað
mest í fari Maríu Þorsteinsdóttur
er, að jafnframt því sem hún er
virk og höfðingleg í hvívetna, er
hugarfarið.
Allt hennar líf virðist hafa það
markmið, að keppa að hinu góða,
svo er henni meðfætt að lífga upp
allan veikan hug, sem kynni að
vera í námunda. Þannig hressir
hún marga þegar mest með þarf.
Hún er höfðingi heim að sækja.
Fagurt mál er henni kært.
Éftir kaffisopa, kræsingar og úr-
vinnslu ýmissa mála undirstrikar
hún oft árangurinn og heimsókn-
ina með því að spila á píanóið eitt-
hvert uppbyggilegt lag einhverra
snillinganna.
Það er ef til vill þess vegna ekki
óeðlilegt að hún hafi verið frum-
kvöðull að því að fá píanó fyrir
starfsfólk kirkjunnar til notkunar í
Safnaðarheimilinu, sem verður
tekið í gagnið næstu daga.
Með þessum línum vil ég þakka
þér kæra vinkona liðinn tíma og
óska þér Guðsblessunar gæfu og
gengis öll ókomin ár.
Helga Óskarsdóttir
ÚTVEGSMANNAFÉLAG
SUÐURNESJA
Sendir öllu æskufólki (slands
kveðjur með ósk um góðan
árangur í leik og starfi.
FAXI-211