Faxi - 01.10.1984, Blaðsíða 10

hliðina og sýrugeymar urðu fyrir
slysum. Þannig mætti lengi telja,
því fara varð sömu hjólförin í
sömu holumar mánuðinn út, og
aldrei hægt að víkja fyrir öðm far-
artæki nema þar sem vom sléttar
klappir eða slétt hraun til að kom-
ast út á, og svo eilífa vandamálið,
hvor átti að víkja.
Nú var allt komið á sinn stað og
kl. að verða 8, og búið að loka
bflgriridum og taskan um hálsinn
með peningum og pappírum og
þar hékk hún frá kl. átta að morgni
til hálf átta að kvöldi þegar best
lét.
Einn farþegi var mættur. Jú, kr.
2.75 takk til Reykjavíkur, en
gjaldskiptistaðir vom margir á
leiðinni, þó ekki væri langt á milli
staða. A farseðlinum vom upplýs-
ingar um gjaldskiptistaði, taxta og
tímasetning. Oft þurfti að hafa
hraðann á, ef tímamörk áttu að
standast, að taka á móti beiðnum,
vömm og peningum, og að kvöldi
að skila öllu og gera upp auramál-
in, jafnvel þjarka svolítið tók sinn
tíma, utan mjólkurbrúsaafgreiðsl-
unnar, að hver fengi sinn brúsa. Sá
var orðinn hátturinn á að bændur
voru með tveggja stafa tölunúmer
á brúsunum, sem áður vom spjald-
bundnir, en spjöldin vom nú ekki
Stcfún íngimundarson, /. 13. des. 1913, d.
26. jan. 1976. Frá Litlabœ (síðar Hábœ) f
Vogum. Mjólkurbílstjórí.
ávallt þar sem þau áttu að vera, en
tölustafnirnir vom tinkveiktir á
koparplötu, en það var eins og
með fjárbóndann, að maður
þekkti svipinn á brúsunum og eng-
ir tveir voru algjörlega eins og það
kom fljótt, að vita hver ætti þetta
og þetta númer, svo sjaldan varð
ruglingur á afgreiðslu, enda þá
leiðrétt næsta morgun.
Eg verð að draga úr ferðinni,
lesandi góður, og segja þér nokk-
uð um mjólkurbrúsa. 1 þá daga var
sitthvað að vera aðeins ílát undir
mjólk, eða heita mjólkurbrúsi.
Þetta var að því leyti allsérstakt
flát, að það var tinhúðað svo
mjólkin ekki mengaðist af jámefn-
um, og að sjálfsögðu urðu lokin,
sem vom af mörgum gerðum, að
vera þétt. Lífaldur brúsanna var
frá fimm til sex ár að ég ætla, að
vísu mismunandi eftir meðferð.
Nokkurt eftirlit var haft með að
láta þá í endurtinhúðun, þegar
þeir vom famir að sýna elliein-
kenni utan þess að vera mjög
dældaðir. Þá kemur að hinu hlut-
verki mjólkurbrúsanna, sem á sér
allmerkilega sögu væri hún öll á
uppsöfnuðum heimildum.
Þannig var að þeir tímar, sem
við erum að ræða um, vom kallað-
ir bannár, þ.e. þá var vínbann með
sölu og neyslu, og mjög stíft eftirlit
að slíkt væri í heiðri haft, svo sem
önnur landslög. Opinber embætt-
ismaður hafði yfirumsjón með að
þetta væri haldi. Maðurinn hét
Björn Blöndal og var oft eins og
hann væri á mörgum stöðum í
einu, svo mikil var yfirferð hans
þvert og endilangt um landið. Af
vissum ástæðum var mikið lagt í
það að vita hvar þessi maður væri
staddur á hverjum tíma.
MINNING
Steinvör Símonardóttir
frá Austurkoti
FÆDD 31. MARS 1900
DÁIN 13. MAÍ1984
Þegar dauðinn kallar er það
stundum lausn og líkn þreyttum
og þjáðum. Þó er erfitt þeim sem
eftir lifa að sætta sig við missi
þeirra sem eru okkur kærir.
Við fráfall Steinu ríkir þakk-
læti í hugum okkar fyrir að hafa
átt samleið með þessari hjarta-
hlýju og elskulegu konu.
A Vatnsleysuströnd ól hún
mest allan sinn aldur og unni
Ströndinni sinni af heilum hug.
Hún var aldamótabam og við
sem yngri erum vitum að það
þýðir að á hennar bestu árum
voru engin nútímaþægindi til.
Stopul atvinna, litlir peningar
handa á milli, þröng húsakynni,
lélegar samgöngur, ekkert raf-
magn. Okkur finnst að h'fið hljóti
að hafa verið linnulaust strit og
fátækt hjá öllum þorra fólks á
þessum árum. En hún Steina var
ein af þeim manneskjum sem
alltaf átti nóg til að miðla öðrum
með sér, hún var rík, því hún átti
auðlegð í hjartahlýju, bjartsýni
og trú á Guð.
Steina ólst upp í stórum syst-
kinahóp sem alltaf var bundinn
sterkum böndum þó leiðir skildu
um sinn vegna atvinnu og bú-
setu. Sterkustu böndin held ég
þó að hafi verið milli hennar og
Rafns bróður hennar, ástúðlegra
samband milli systkina þekki ég
ekki. Þau bjuggu saman með for-
eldrum sínum mörg ár.
Steina var heitbundin Sigur-
steini Bjamasyni og átti með
honum tvo drengi, Aðalstein og
Guðberg. Leiðir þeirra skildu og
Steina ól upp drengina sína með
aðstoð Rafns. Foreldrar þeirra
tóku í fóstur ungan dreng, Óskar
Guðmundsson. Þá voru þau orði
öldruð svo Steina var honum því
meira móðir en systir. Þau
bjuggu saman systkinin með
drengina þrjá og aldraða og
sjúka foreldra sína. Flestu fólki
hefði fundist það nóg að hugsa
um, en 1931 barst þeim í hendur
drengur á fyrsta ári sem misst
hafði móður sína. í Austurkoti
var nóg hjartarúm fyrir hann og
Ólafur Herjólfsson ólst þar upp
að miklu leyti. Þó hann væri hjá
föður sínum hka leit hann alltaf á
Austurkot sem heimili sitt og
Steinu sem móður sína. Árið
1944 kvæntist Rafn Valgerði
Guðmundsdóttur. Með henni
komu tvö börn hennar af fyrra
Það hefur verið löngum hefð,
þegar komið hafa upp boð og
bönn, að þá væri farið að hugsa
upp mótleik, það var svo með
þetta bann. Fyrir utan vínsmygl frá
öðrum löndum, þá var farið að
,,brugga“ áfengi og skal ekki hér
farið út í þá framleiðslu, en þar
komu mjólkurbrúsar mikið við
sögu, og að sjálfsögðu sem stærst-
ir, eða 50 lítra, stærri voru ekki
framleiddir svo ég vissi til. Auð-
vitað urðum við mjólkurbflstjór-
arnir fyrstir allra spurðir, hvort við
vissum ekki af 20, 30, 40 eða 50
lítra brúsum, sem væri hægt að fá,
en þeir yrðu helst að vera með sér-
stökum lokum. Þessum brúsum
var svo breytt þannig, að þeir urðu
aðaluppistaða bruggtækja, þegar
ekki var um stórfyrirtæki að ræða,
en þegar þeirra stærð nægði ekki
þá voru olíutunnur notaðar sem
suðupottur, en þær voru galvani-
seraðar og þóttu ekki eins góðar
og tinhúðaðir mjólkurbrúsar, en
tunnurnar þurftu líka marga
primushausa, allt upp í 16 hausa á
hringmynduðu röri, sem passaði
fyrir botninn innan gjarðar.
Ekki meira um þetta atriði, því
nú erum við rétt komnir að fyrsta
áætluðum stoppstað, að Halakoti.
Framhald í næsta blaði.
hjónabandi og saman eignuðust
þau fimm börn. Það var því ævin-
lega stór hópur af bömum kring-
um Steinu. Þó var alltaf nóg pláss
fyrir Óla og honum tekið sem
týnda syninum þegar hann kom.
Móttökunum sem ég fékk er
ég kom að Austurkoti í fyrsta
sinn gleymi ég aldrei. Glaðværð
og hlýju andaði frá þessari stóru
fjölskyldu og Steina sópaði burtu
öllum efa um hvort ég væri vel-
komin með Óla. Ótal gleði- og
hátíðastundir höfum við átt með
Steinu og fjölskyldu hennar.
Synir Steinu eru báðir kvæntir,
svo og fóstursynimir og öll böm
Rafns. Steina fylgdist alltaf vel
með bömum og bamabömum í
fjölskyldunni. Hún gladdist yfir
öllu góðu og bað fyrir öllum
hópnum. Amaði eitthvað að hjá
einhverjum, vissum við að Steina
bað sérstaklega fyrir þeim sem í
vanda var. Að leiðarlokum vilj-
um við í Hvammi þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast og eiga
samleið með Steinu.
Viðkynningin við svo stórbrot-
inn persónuleika sem var svo rík
af móðurást að hún gat gefið öll-
um smælingjum af auði sínum,
slík kynni ættu að gera okkur að
betra fólki. Megi Drottinn launa
henni allt sem hún hefur gott gert
og gefa henni sinn frið.
Ingibjörg Bjamadóttir
234-FAXI