Faxi - 01.02.1986, Qupperneq 17

Bj örgunarsveitin Stakkur
í glaesilegu húsnæði
Björgunarsveitin Stakkur var stofnuð 28. apríl 1968. Strax var
haiist handa við að þjálfa félaga í hjálparstarfi, leitarstaríi og nám-
skeið haldin í hjálp í viðlögum. Síðan var þjálfað í ýmsum greinum
s.s. bjargsigi, köfun, björgun úr skipum, jöklaferðum o.fl. Mikil
vinna, fé og fyrirhöfn hefur verið lögð að mörkum af félögunum.
Fyrsti formaður var Garðar Sigurðsson, hann stjórnaði í 9 ár. Var
grundvöllur starfsins farsællega lagður undir hans forustu. Síðan
kom Karl Sævar í 2 ár, en hann hafði lengi verið aðstoðar foringi.
Þorsteinn Marteinsson tók við formennsku af honum og hefur ver-
ið formaður í s.l. 7 ár en baðst undan endurkosningu á aðalfundin-
um 27. febrúar s.l. Báðir reyndust þeir ágætlega og oft hefur reynt
mikið á forustu félagsins í þau 18 ár sem iélagið hefur starfað, bæði
við skipulag leita, við uppbyggingu og samheldni félaganna sem
mikið hafa þurft að leggja að mörkum á ýmsan hátt.
Starfsemi sem þessi útheimtir dýran tækjabúnað og mikið af
leitar- og hjálpargögnum. Fjáröflun er því verulegur þáttur í starf-
inu. En foringjarnir hafa ekki verið einir — þeir hafa haft traust og
gott samstarfslið í öllum greinum.
Húsið sem þeir voru nú að taka formlega í notkun er mjög hentugt
og vandað. A neðri hæð er bíla- og tækjageymsla en á efri hæð er
fundarsalur með litlu eldhúsi, stjórnstöð v/lcita, skrifstofa, lager
og hvíldarstofa. Allt er húsið vel búið húsbúnaði og vandað til allra
hluta — sómi Stakksmanna og allra þeirra er ljáð hafa þeim lið.
Fæstir kunna að meta starf slíkra félaga fyrr en þeir þurfa sjálfir á
aðstoð að halda — en þeir eru orðnir margir sem notið hafa starfsemi
Stakksmanna á síðustu 18 árum.
Guðriín Árnadóttir, formaður Kvenfclags Keflavíkur, fœrði Þorsteini Martcins-
s}mi, /órmann/ Stakks rausnarlega gjöf.
Punktar úr vígsluræðu Þorsteins
Marteinssonar:
Agætu gestir, við félagamir í
Björgunarsveitinni Stakkur, bjóð-
um ykkur hjartanlega velkomna
hingað í dag.
Við ætlum að taka þetta hús form-
lega í notkun í dag, þótt svo að við
séum búin að vera hér í nærri tvö ár.
Við höfum boðið hingað nokkrum
gestum sem reynst hafa sveitinni
vel, í gegnum árin og núna síðustu
vikurnar meðan á þessu síðasta
áhlaupi í húsbyggingunni stóð.
Okkur langar til að sýna ykkur
húsið og monta okkur svolítið af
því. Kynna eilítið starfsemina. Og
svo er kaffi hér á borðum og bið ég
uienn um að njóta þess sem fram er
borið.
Eg færi viðkomandi aðilum mjög
kærar þakldr frá félögum sveitar-
innar.
Eg vil nefna Sparisjóðinn sérstak-
lega, þvi framlag hans til sveitarinn-
ar hefur verið einstaklega rausnar-
legt. Það má segja að húsnæðissaga
sveitarinnar heíjist, þegar Spari-
sjóðurinn gaf sveitinni Suðurgötu 8
a sínum tíma, með skilyrðum um að
húsið yrði fjarlægt. Sparisjóðurinn
hefur verið til reiðu hvenær sem til
hans hefur verið leitað, boðinn og
búinn. Ekki veit ég hvort það hefur
gengið svo nærri Sparisjóðnum að
hans eigin húsnæðismál eru illa á
vegi stödd, þó held ég nú ekki. Þessi
gjöf varð til þess að hægt var að
eignast , .eigið húsnæði" eins og
sagt er.
Ég veit nokkuð örugglega að mál-
tækið ,,að fötin skapi manninn“ á
ekki við um björgunarsveit og hús-
næðið sem hún hefur yfir að ráða.
Það er eitt og annað þar fyrir utan
sem þarf svo að björgunarsveit
standi undir nafni.
Gamla húsið á Berginu er rúmlega
helmingi minna en þetta hús hér og
var það bæði gamalt og lélegt, lekt
og kalt. Við álitum á sínum tíma,
þegar ákvörðun um kaup eða bygg-
ingu nýs húsnæðis var tekin, að það
stæði sveitinni fyrir þrifum, hversu
þröngt var um okkur, og aðstaða öll
erfið fyrir starfið. Nú á það í raun
eftir að koma í ljós hvort við höfum
haft rétt fyrir okkur. Tíminn sker úr
um það.
í fyrstu voru mjög háværar raddir
um byggingu nýs húss, sem myndi
henta sveitinni.
l'engin var lóð í Grófinni. Bæjar-
sjóður veitti okkur styrk til greiðslu
á gatnagerðargjöldum og teikningin
var tilbúinn, en sem betur fer var
hætt við það, segi ég, og þetta hús
var keypt. Eg er ansi hræddur um
aö sú framkvæmd hefði riðiö félags-
skapnum að fullu.
Við þekkjum það allfiest sem hér
erum, að tímafrekt félagsstarf á
ekki upp á pallborðiö hjá mörgum í
dag og þrífast best svokallaðir
,,grautarklúbbar“ eða skemmti-
klúbbar, þar sem lítið þarf að leggja
af mörkum annað en að mæta á
staðinn með sjálfan sig.
Eg er ekki að gera lítiö úr þess
háttar starfsemi, sjálfur tilheyri ég
einum slíkum klúbbi og hef ánægju
af, en ég er hræddur um að sú starf-
semi dygði ekki til að halda úti
björgunarsveit.
Við verðum að sjálfsögðu vör við
þessi rólegheit í fólki nú til dags hér
hjá Stakki, og eigum oft fullt í fangi
með að manna ákveðna þætti okkar
starfs. Þó hefur tekist að koma
þessu húsi í þetta horf og finnst mér
hafa tekist nokkuð bærilega. En
Eldhúspíurnar Guðbjörg Jónsdóttir, Dóra Þórðardóttir, Sigríður Sverrisdóttir,
Ragnheiður Ragnars og Hafdis Matthíasdóttir.
53 FAXI