Faxi - 01.12.1986, Blaðsíða 4

Séra Guðmundur Guðmundsson
kveður Hvalsnessöfnuð
Kveðj uræða séra
Gixðmuiuiar Guð-
mundssonar flatt í
Hvalsneskirkj vl
5. okt. sl., en það
var síðasta þjónusta
hans, sem sókna-
prestur Útskála
prestakalls.
,,Því að annan grundvöll getur enginn lagt en
þann sem lagður er, sem er Jesús Kristur.“
Kæri Hvalnessöfnuður — góðir
vinir!
Eftir 34 ára þjónustu hér í þess-
um söfnuði er nú komið að þeirri
stund að ég kveðji ykkur hér í
ykkar hjartfólgna helgidómi,
Hvalsneskirkju.
Á mínum fyrstu árum hér í sókn
var mikill áhugi og hreyfing fyrir
því að reist yrði ný kirkja í Sand-
gerði. Sjálfur var ég einnig sömu
skoðunar og flutti meira að segja á
sérstökum safnaðarfúndi í bama-
skólanum í Sandgerði langt er-
indi, þar sem ég leiddi fjölmörg
rök að því, hvílík nauðsyn það
væri, að ný kirkja risi í Sandgerði,
þar sem allur þorri safnaðarins
bjó í þéttbýli, þar sem sífellt fjölg-
aði og öllum mátti ljóst vera, að
gamla kirkjan, Hvalsneskirkja,
þótt í allgóðu ásigkomulagi væri,
var bæði of lítil fýrir hinn ört
stækkandi söfnuð og of fjarri íbú-
um Sandgerðis og alfaraleið. En
þrátt fýrir ítrekaðar tilraunir í
þessa átt, náði þessi hugmynd eða
þetta áform aldrei fram að ganga.
Hvers vegna? Eg skildi það ekki
þá, þótt ég raunar skildi það síðar
og skil það kannski allra best nú
í dag, hvers vegna ekki reis ný
kirkja í Sandgerði. Það var ein-
faldlega vegna þess, að jafnvel
þótt fallist væri á öll rök um nýja
kirkju í Sandgerði, þá þótti fólk-
inu svo innilega vænt um gömlu
kirkjuna sína, þennan fomfræga
helgidóm, Hvalsneskirkju, að
það gat alls ekki hugsað sér að yf-
irgefa hana, jafnvel þótt það fengi
nýja, stærri og fullkomnari kirkju
í staðinn á besta stað í þéttbýlinu.
Því að með nýrri kirkju mátti öll-
um ljóst vera, að nær öll kirkjuleg
starfsemi hlyti að færast frá gömlu
kirkjunni til nýju kirkjunnar. Og
það gátu hinir sönnu vinir þessa
fomfræga helgidóms, Hvalsnes-
kirkju, alls ekki sætt sig við. —
Kom kirkjuvinir! En hvað ég skil
ykkur vel nú í dag. Nú er mér
sjálfum farið að þykja svo vænt
um Hvalsneskirkju eftir 34 ára
þjónustu innan hennar veggja, að
ef ég ætti að vera hér áfram,
myndi ég alls ekki vilja skipta á
þessum Helgidómi, Hvalsnes-
kirkju við aðra nýrri og stærri.
Það hefur nefnilega sífellt verið að
skýrast fyrir mér með ámnum,
hvílíkur helgidómur þetta nær
100 ára gamla guðshús er. Og þó
er það kannski ekki kirkjuhúsið
sjálft, þótt það sé bæði gott og fall-
egt og sér í lagi merkilegt, sem
vekur þessar sérstæðu tilfinning-
ar tilbeiðslu og lotningar á þess-
um stað — heldur staðurinn sjálf-
ur, Hvalsnes. Um þennan stað,
Hvalsnes, leikur ljómi liðinnar
sögu, sögu, sem að vísu var sárri
sorg og trega blandin, en sögu,
sem engu að síður, já, kannski
einmitt vegna þess — varpar sín-
um sérstæða ljóma á þennan stað,
sögu, sem engum sönnum íslend-
ingi gleymist, og allra síst ykkur,
kæm vinir, né afkomendum ykk-
ar, sem hingað munu sækja helgar
tíðir um ól«)min ár. Öll vitið þið
hver sú saga er. Það er saga Hall-
gríms Péturssonar, mesta trúar-
skálds vor íslendinga, hér á þess-
um stað. Sú saga er að vísu ekki
svo ýkja löng — aðeins 7 ár. En
hingað að Hvalsnesi vígðist hann
og hingað kom hann í sárri fátækt,
en þó svo rxkur, að hann hefur
auðgað alla Islendinga og raunar
fjölda manna meðal annarra þjóða
með sígildum og ódauðlegum
sálmum sínum og ljóðum í hart
nær þrjár og hálfa öld. Og víst er,
að úr þeim auðlegðarbrunni
munu óbomar kynslóðir ausa því
lífsins vatni, sem Hallgrímur sótti
til Frelsara síns til þess að geta
miðlað því öðmm.
Kæm vinir. í dag emm við sam-
an komin í Hallgrímskirkju. Þó
hefur Hallgrímur Pétursson aldrei
í þessa kirkju komið, og ekki er
Fallegt og skemmtilegt
söfnunar viöfangsefni
Það er alkunna að fjöldi manns safnar frímerkjum. Sennilega er ekk-
ert söfnunarverkefni eins vinsælt á heimsbyggðinni ef frá em taldir
peningar. Annars er það með ólíkindum hverju fólk tekur upp á að
safna - steinasöfn, skeljasöfn, bókasöfn, söfnun gamalla hluta af
ýmsum tægi og ótal margt fleira. Flest af þessu má eignast fyrir hóf-
legan pening en útheimtir natni og tíma en vekur áhuga og ánægju.
Dagmar Pálsdóttir, Faxabraut 26, Keflavík, hefur í allmörg ár safnað
vösum. Eins og sést á meðfylgjandi mynd em það skrautvasar af ýms-
um gerðum og mismunandi stærðum. Sumir örsmáir, aðrir það stórir
að þeir gætu þjónað sem blómavasar. Suma hefur hún keypt en aðra
fengið frá vinum og vandamönnum við ýmis tækifæri. Þeir em orðnir
um eitthundrað og enn er að bætast við þetta fallega safn. J.T.
Hér horfir Dagmar hugfangin á vasana sina og lœtur hugann reika tilgef-
anda og tilefni þess er hun eignaðist gripinn.
200 FAXI