Faxi - 01.12.1986, Blaðsíða 47

in fór fram, en það var á stóru
opnu svæði í miðbænum. Þetta
var eiginlega ekki ósvipað fyrir-
komulag og 17. júní hátíðahöld
heima, skrúðganga og fjallkona
kom fram og flutti hátíðarljóð.
Ræðu dagsins flutti skrifstofu-
stjóri Alþingis, Friðrik Ólafsson.
Kórinn söng þjóðsönginn við
fánahyllingu og síðan fluttum við
nokkur lög á eftir ræðu Friðriks
Ólafssonar.
Forseti Þjóðræknifélagsins,
Glenn Sigurðsson, stjórnaði og
kynnti skemmtiatriðin. Þama var
mikill mannfjöldi samankominn
og sumir langt að komnir.
Okkur, sem komum frá íslandi,
var sérlega vel tekið, umvafin
hlýju og gestrisni, og ég nú tali um
sólskinið, hiti var um 30 stig. Um
kvöldið vomm við gestir Þjóð-
ræknisfélaginu í nýju félagsheim-
ili. Þar var mikið sungið bæði úti
og inni og fyrr en varði var þessi
eftirminnilegi dagur liðinn. Við
áttum flug frá Winnipeg-flugveili
kl. Í0 um kvöldið og skyldi þá
haldið til Kalgary. Við komum á
Best Western hótel um kl. 1 eftir
miðnætti, 5. ágúst. Kalgary er
mjög falleg borg og á fallegum stað
með um 640 þúsund íbúa. Áður
var þetta bær, sem byggði afkomu
sína á landbúnaði, en nú er þetta
orðin borg með skýjakljúfa, sem
byggir alla sína afkomu á gasi og
olíuframleiðslu. Það er margt sem
ber fyrir augu í Kanada, t.d.
þama í Kalgary var farið með
okkur í stóra verslunarmiðstöð,
upp á nokkrar hæðir, en uppi á
þaki var einn heljar mikill skrúð-
garður með fossum, lækjum
trjám og ótal lautum og griðar-
stöðum fyrir gesti og gangandi.
Já, hugvitið og arkitetkturinn
lætur ekki að sér hæða. Mér
sýndist nú hvorki vanta land und-
ir skrúðgarða né annað, en það er
nú svo, hugvitið og mannshöndin
koma víða við. Meðan allt lék í
lyndi með hið háa olíuverð var
borgin rík en nú með lækkandi
olíuverði virtist lægð yfir mann-
fólkinu og gætti dálítillar svart-
sýni út af atvinnuleysi.
Við sungum um kvöldlið í
danskri kirkju á vegum Islend-
ingafélagsins, sem starfandi er í
borginni. Þar eins og annars stað-
ar vomm við umvafin mikilli gest-
risni.
6. ágúst var einn eftirminniieg-
asti dagur ferðarinnar. Þá lá leiðin
í Banff þjóðgarðinn, sem er sá
elsti í Kanada. Þjóðgarðurinn
liggur uppi í Klettaíjöllum og er
náttúmfegurðin þar með ólíkind-
um. Hádegisverður var snæddur
á hóteli, sem stendur við Lake
Louise, sem er lítið stöðuvatn um-
lukt háum fjöllum. Þessi staður
mun vera einn vinsælasti ferða-
mannastaður í Kanada, jafnt
sumar sem vetur. Á leiðinni til
Kalgary var stansað við fýlkja-
mörkin milli Aiberta og British
Kolombia, en þar em vatnaskil.
Það vakti furðu margra, hve trjá-
gróðurinn teygði sig hátt upp eftir
fjallshlíðunum og virtist stundum
sem trén hreinlega yxu út úr klett-
unum.
Á veturna er mikið um að skíða-
menn komi og dvelji á þessum
slóðum, enda þama víða mjög
gott skíðaiand og má geta þess að
næstu Vetrar-Ólympíuleikar
verða einmitt haldnir þama í ná-
grenni Kalgary, árið 1988.
Næsta dag var Kalgary, þessi
fallega borg, yfirgefin og haldið
áleiðis til næsta áfangastaðar,
sem er lítill bær og heitir Salmon
Arm. Eins og nafnið bendir til er
þama mikið laxeldi og víðfræg
uppeldisstöð laxaseiða. Við kom-
umst að raun um það ferðafélag-
arnir, þennan dag, að það getur
orðið heitt í Kanada ekki síður en
á sólarströnd, því hitinn fór í 40°.
C og þótti mörgum þá gott að
koma inn í loftkældar rúturnar
eftir hverja áningu. Þennan dag
stoppuðum við á þeim stað þar
sem járnbrautarlínan milli aust-
ur- og vesturstrandarinnar var
tengd saman.
Við komum til Salmon Arm síð-
degis og skelltu flestir sér beint í
sundlagina og skemmtu sér hið
besta. Að lokum stillti kórinn sér
upp úti í miðri laug og tók lagið
við mikinn fögnuð áheyrenda.
Daginn eftir var svo ferðinni
heitið til Vancouver. Og enn liggur
leiðin yfir há fjöll og djúpa dali.
Farið var í gegnum marga smábæi
og er náttúrufegurðin víða mikil.
Vegurinn liggur alllengi meðfram
stóru stöðuvatni er nefhist Okan-
agan-vatn. Þjóðsagan segir að í
þessu vatni búi ægilegt skrímsli,
sem heitir Okopoko. Ekki kom-
um við ferðafélagarnir auga á
þetta skrímsli. Ekki langt frá Van-
couver er all stór bær sem heitir
Hope. Þessi bær var mikill upp-
gangsstaður er gull fannst þar
skammt frá árið 1858, en rúmri
öld síðar eða 1965 átti sér hér stað
mikill harmleikur, er stór skriða
féll yfir bæinn og gróf hluta hans.
Við dvöldumst í einni af útborg-
um Vancouver, Surry, en mjög
erfitt var að fá hótelrými í Van-
couver venga heimssýningarinn-
ar, sem stóð yfir á þessum tíma.
Þennan dag, 9. ágúst, söngkórinn
í stórri verslunarmiðstöð, Robson
Square, fyrst um miðjan daginn
og svo aftur um kvöldið og þá í
stórum tónleikasal. Húsfyllir var
og undirtektir mjög góðar. Kvöld-
tónleikar kórsins voru teknir upp
á band af frægum upptökumanni,
sem tekið hefur upp tónleika víða
um heim.
íslensk kona frá Nýja—íslandi
og maður hennar buðu öllum
hópnum heim í kaffi og kökur og
hlutum við þar frábærar móttök-
ur.
10. ágúst skyldi taka daginn
snemma. Lagt var af stað til Van-
couvereyjar kl. 6, því ná þurfti
ferju er gekk milli lands og eyjar.
Fólksstraumurinn er svo mikill,
að panta þurfti farið með minnst
þriggja mánaða fyrirvara. Því
duttu mér í hug orð Halldórs Lax-
ness þegar hann kom fyrst til Flat-
eyjar á Breiðafirði er ég sá Van-
couverey.,, Ég steig þá fyrst á land
í þessari yndisey. Þar sem öll
mannanna verk höfðu yfirbragð
fortíðar, en náttúran svip hinnar
eilífu fegurðar“. Butchart-garður-
inn, sem gerður er þama í gamalli
og aflagðri grjótnámu, ég hef bara
engin orð yfir allt það blóma-
skrúð, gosbrunna, tré og stræti. í
raun eru þetta margir garðar,
kenndir við ýmis þjóðlönd, þar
sem gróðurinn hefur þá verið sótt-
ur til viðkomandi lands. Við
dvöldumst þama fram eftir degi,
héldum síðan inn í Viktoríuborg,
sem er höfuðborg Bresku Kolom-
bíu. I borginni er margt að skoða,
söfn og skrúðgarða, en við létum
okkur nægja að skoða vaxmynda-
safnið. Dagur var að kvöldi kom-
inn og við héldum aftur yfir sund-
ið til Vancouver eftir vel heppn-
aðan dag, þar sem maður sá svo
greinilega hvað mannshöndin get-
ur hjálapað skaparanum að gera
landið að paradís á jörð.
11. ágúst, mánudagur. Ferðast
var með ströndinni frá Vancouver
suður til Seattle sem er hafnar-
borg í Bandaríkjunum. Ferðast
eins og áður í rútu frá Greyhound.
Bflstjórar vom alltaf ágætir en bfl-
arnir gátu varla talist fyrsta
flokks, en til allrar guðslukku
vom allar rútur með kæliútbún-
aði.
Við komum til Seattle í eftirmið-
daginn. Var byrjað á því að skoða
FRAMHALD Á BLS. 341
©3ka öííum uibékiptauinum
gíeöiíegra jóía
og faréœíbar d komanbi dri

•j r

TRÉSMIÐJA
ÞORVALDAR ÓLAFSSONAR
Iðavöllum 6 — Keflavík — Sími 3320
HA6KAUP
(Síebiíeg jóíí
Gott og jarsælt komandi ár.
Þökkum viðskiptin á árinu
HAGKAUP
Njaróvík,s1mi 3655
FAXI 323