Faxi - 01.01.1993, Blaðsíða 3

ALD ARMINNIN G
Guðmundur Guðmundssson
fyrrum sparisjóðsstjóri
Hinn 15 febrúar 1993 eru 100 ár liðin frá fæð-
ingu Guðmundar Guðmundssonar sparisjóðsstjóra
í Keflavík. Guðmundur var fæddur að Kirkjubóli í
Dýrafirði 1893 sonur merkishjóna er þar bjuggu,
Guðmundur Nathanaelssonar og Margrét Guð-
mundsdóttur. Hann var yngstur tólf systkina er öll
komust til fullorðinsára.
Guðmundur starfað heima til 19 ára aldurs er
hann hóf kennaranám og lauk kennaraprófi 1915.
Árið 1922 fór hann á kennaranámskeið í Askov og
á teikninámskeið í Kaupmannahöfn.
Hann varð bamaskólakennari í Keflavík 1915-
1916 og skólastjóri þar 1921-1946, auk þess um
skeið skólastjóri unglingaskólans í
Keflavík. Guðmundur var í stjóm
Sparisjóðs Keflavíkur frá 1939 og
sparisjóðsstjóri frá 1944 til
dauðadags 21. des 1969. Hann var
oddviti Keflavíkur frá 1929-1938
og í bæjarstjóm og forseti bæjar-
stjómar um skeið. Hann var for-
ystumaður í Sjálfstæðisflokknum
hér og mikill vinur Olafs Thors.
Sýslunefndamraður var hann í
nokkur ár, skattanefndarmaður í
18 ár og í yfirskattanefnd frá því
að Keflavík varð bæjarfélag 1949.
Hann var framkvæmdastjóri Is-
félags Keflavíkur frá 1939-1950.
Á tímabili stundaði Guðmundur
sjómennsku á seglskútum og tog-
urunt og í fjögur sumur var hann
skrifstofumaður og gjaldken við
fyrirtæki Kveldúlfs hf. á Hesteyri.
Árið 1944 var Guðmundur særnd-
ur riddarakrossi hinnar íslensku
fálkaorðu af forseta Islands.
Guðmundur kvæntist 27. sept-
ember 1924 Elínu Jónsdóttur
hinni mestu myndarkonu. Elín var
fædd 1889 og lést 24. október
1945. Þau eignuðust tvo syni, Olaf
er fæddur var 12. nóvember 1925,
hann fórst með nt/b Geir 1946, og
Jón Pétur er fæddist 24. maí 1931.
Jón Pétur er kvæntur Entilíu Þor-
valdsdóttur og eiga þau fimm
börn. Einnig átti Elín dóttur frá
fyrra hjónabandi, Ingibjörgu Ól-
afsdóttur og gekk Guðmundur
henni í löðurstað sem eigið bam
væri. Ingibjörg giftist Sigurði
Guðmundssyni og eignuðust þau
fjögur börn. Ingibjörg og Sigurður
eru nú látin.
Guðmundur var orðlagður
að skólagöngu þeirra lauk. Ég ereinn þeina ntörgu
sem fékk að njóta þessa því tjögur minna elstu
bama voru í skóla hjá honum og þótt þau séu nú
löngu fullorðin, minnast þau enn orða hans,
viturlegra ráða og leiðbeinandi ábendinga.
Sem sparisjóðsstjóri var Guðmundur einstak-
lega farsæll. Hann var svo hreinskilinn og hrein-
skiptinn í orðum og athöfnum við hvem sem var,
að slíkt mun einsdæmi. Loforð hans stóðu sent
samningur, og ef hann gaf ekki afsvar við málaleit-
an, mátti næstum taka það sem loforð. Þessi 11 ug-
gáfaði, virðulegi og hógværi maður í allri fram-
komu vann sér traust og virðingu allra sem kynnt-
ust honu. Þau 26 ár sem hann
veitti forstöðu Sparisjóðnum í
Ketlavík mátti það kallast við-
burður ef nokkurn tíma þurfti að
gefa eftir eða fella niður lán eða
hluta al' láni. Með þrotlausu starfi,
aðgæslu á öllum sviðurn og rann-
sókn á gildi veða tókst honum að
lyfta Sparisjóði Keflavíkur í
hærra veldi og gera hann að
traustari stofnun. Hinn sterki arm-
ur Sparisjóðsins hefur náð til allra
byggðarlaga Suðumesja og lyft
tjárhagslegri afkomu þeirra frá
fátækt til efnahagslegs sjálfstæðis
með því að veita lán til húsbygg-
inga og leggja þannig grundvöll
að lífsafkomu fólksins, auk fram-
laga til menningarmála. Spari-
sjóður Keflavíkur var, er og verð-
ur óskabam Suðumesjamanna
sem flestir vilja styðja.
Það varð mér gæfa að eignast
vináttu hins orkumikla dreng-
skaparmanns sem ol't rétti mér
hjálparhönd eftir að við fluttum til
Suðumesja. Við fráfall hans tel ég
mig hafa misst einn minn besta
vin og leiðbeinanda sem ég hef átt
á langri ævi.
Þótt tírnans sáld fenni í gengin
ævispor göfugs drengskapar-
manns, munu minningar utn Guð-
mund skólastjóra, oddvita og
sparisjóðsstjóra seint afmást. Ég
óska honum Guðs verndar á
þroskabrautum hins eilífa lífs.
15. febrúar 1993,
Karvel Ögmundsson,
Bjargi, Ytri- Njarðvík.
atorkumaður, hvort sent unt var að ræða líkamleg
eða andleg störf, enda hlóðust á hann trúnaðarstörf
svo sem að framan greinir. Ég tel mig ekki ganga á
hlut nokkurs manns þótt ég segi að fáir eða engir
hafi stigið fleiri né dýpri hamingjuspor fyrir
Suðumes en Guðmundur.
Þá met ég það mest sem ég tel mest um vert, en
það var starf hans sem skólastjóri. Hann sáði gull-
kornum viskunnar í djúp bamssálarinnar með
sinni hógværð, festu og myndugleik og þau frjó-
kom festu rætur og báru ávöxt blessunar allt frá
bemskuárum til hárrar elli. Hann var nemendum
sínum vinur, ráðgjafi og leiðbeinandi löngu eftir
FAXI 3