Faxi - 01.02.2006, Blaðsíða 6

traust hljómsveitarmeðlima og staðfesting á að
Hljómar gætu nað hylli erlendra hlustenda.
Síðla árs 1965 birtust fréttir í fjölmiðlum
landsins um að Hljómar hygðust halda á
fjarlæg mið til að vinna hug og hjörtu unglinga
í Evrópu. Þeir ætluðu að taka heimsbyggðina
með trompi og ákváðu, eins og sannri bítla-
hljómsveit sæmdi, að leggja til atlögu með
mynd um hljómsveitina. Myndin hlaut nafnið
Umbarumbamba og hana átti að sýna um allan
heim. Það var Reynir Oddson, einn efnilegasti
kvikmyndaleikstjóri landsins, sem tók að sér
leikstjórn á þessum herlegheitum. Markmiðið
var að gera 30 mínútna langa heimildamynd um
Hljóma og sveitaböll á Islandi. Utkoman var
hins vegar mjög klaufaleg, 13 mínútna mynd
sem var sýnd sem aukamynd í Austubæjarbíói
í tvo daga.
Þegar Hljómar voru í London að taka upp
lög fyrir myndina kom umboðsmaður sveit-
arinnar, Dan Stevens, henni í samband við
EMI-útgáfuna. 1 þá daga tíðkaðist ekki að
útsendarar mættu á tónleika hjá upprennandi
hljómsveitum, heldur mættu böndin inn á
skrifstofu plötuútgáfanna og spiluðu þar fyrir
jakkafataklædda menn. Rúnar Júlíusson sagði
að umhverfið sem þeir þurftu að sanna sig í hafi
verið frekar afkáralegt, tónleikastemmninguna
vantaði alveg í litlaust skrifstofuherbergið og í
stað brjálaðra unglinga góndu heldri menn á þá
þungir á brún. Eitthvað gerðu drengimir rétt því
að þeir lönduðu plötusamningi hjá Parlophone,
sama merki og Bítlarnir voru á. Um var að
ræða tveggja ára samning sem hljóðaði upp
á tvær EP-plötur og eina stóra plötu. Thor’s
Hammer, eins og þeir hétu í útlöndum, höfðu
tekið upp níu lög fyrir myndina, öll á ensku að
sjálfsögðu, og voru fyrstu tvö lögin gefin út í
Bretlandi þann 11. mars 1966. Þetta voru lögin
Once og A Memory, sem voru líkt og önnur lög
á Umbarumbamba eftir Gunnar Þórðarson við
texta Péturs Östlund. MeðlimirThor’s Hammer
voru bjartsýnir á framhaldið og létu meðal
annars sérsauma vesti með nafni hljómsveit-
arinnar aftan á. Parlophone gaf síðan út sex lög
til viðbótar með sveitinni og komu þau öll út á
tvöföldu albúmi, sem innihélt eina tveggja laga
plötu og aðra fjögurra laga. Ekkert þessara laga
vakti hins vegar athygli í Bretlandi, plöturnar
seldust lítið sem ekkert og því var aldrei ráðist í
gerð stórrar plötu með Thor’s Hammer.
Fjölskrúðugari
tónlistarflóra
Velgengni hinna íslensku Bítla var ekki
jafngóð og vonast hafði verið til. Um sumarið
1966 birtist hins vegar auglýsing þess efnis að
Hljómar hefðu gert fimm ára plötusamning í
Bandaríkjunum. Ennfremur sagði í auglýsing-
unni að umrætt útgáfufyrirtæki myndi engu til
spara og eyða allt að fimm milljónum dollara í
markaðsherferð þarlendis. Þótt Hljómar renndu
hýru auga vestur um haf um þetta leyti reyndust
þessar staðhælingar ekki á rökum reistar. í árs-
byrjun 1967 lifnaði heldur betur yfir „meik-
draumum" hljómsveitarinnar, þar sem hún land-
aði samning upp á tveggja laga plötu við hina
A góðri stund í Krossinum. F.v.: Nils Jensen, Hafsteinn Júlíusson, Engilbert Jensen, Veiga Guðjóns-
dóttir, Friðrik Jensen, Þórir Rojf. Fremstur á mynd Þorsteinn Arnason.
"Viltu með mér vaka í nótt?" Sveinn Friðfinns-
son og Agústa Erlendsdóttir
höfðu skaðað orðspor sveitarinnar verulega.
Hér á landi var tónlistarfióran lfka orðin mun
fjölskrúðugari og á árunum 1966-1967 spratt
upp fjöldi hljómsveita sem ógnuðu yfirráðum
Hljóma. Hljómsveitir eins og Flowers, Roof
Tops, Dátar og Óðmenn gerðu harða atlögu að
„titlinum“ vinsælasta hljómsveit landsins. Fáir
reiknuðu með að Hljómar ættu afturkvæmt á
toppinn og voru undrandi þegar hljómsveitin
snéri tvíefld til baka. Hljómar riðu á vaðið 1967
og varð fyrst íslenskra bítlasveita til að gefa út
stóra plötu. Platan innihélt 12 lög, sex þeirra
eftir Gunnar Þórðarson en restin var erlendir
slagarar við íslenska texta. Platan var að vissu
leyti skref aftur á bak og í anda þess sem tíðk-
aðist erlendis í upphafi bítlaæðisins, en þá voru
yfirleitt jöfn skipti á milli frumsaminna laga og
tökulaga. Umhverfið var hins vegar gjörbreytt
árið 1967, hljómsveitir kepptust um að koma
eigin efni á framfæri og það var einmitt tilfellið
með Thor’s Hammer á sínurn tíma. En með
plötunni endurheimtu Hljómar þó fyrri vinsæld-
ir sínar og héldu þeim linnulaust þar til hljóm-
sveitin hætti störfum tímabundið árið 1969.
Hljómar voru frumkvöðlar í útrás íslenskra
tónlistarmanna og þegar sá þáttur á ferli þeirra
er skoðaður, er nauðsynlegt að hafa hugfast
hversu ólíkar hljómsveitir Thor’s Hammer
og Hljómar voru. Virðist nærvera Engilberts
Jensen hafa skipt miklu máli, en með hann inn-
anborðs voru lagasmíðar sveitarinnar mun létt-
ari. Þrátt fyrir að Hljómar eigi í sínum lagasarpi
bandarísku Columbiu-útgáfu. Þrjú lög voru val-
in til hljóðritunar og fékk Columbia bandaríska
„session-leikara” til að spila grunninn að lög-
unum. Sú ákvörðun að fá aðra til að spila lögin
var ekki vantraust á meðlimi Hljóma, heldur
voru slík vinnubrögð í hávegum höfð hjá Col-
umbia á þessum árum. Reyndar flaug Gunnar út
til að spila gítarsóló, ásamt því að Dan Stevens
lék á trompet í öllum lögunum. Söngurinn var
síðan hljóðritaður í London og bætt við upptök-
urnar eftir á. Tvö lög voru gefin út og hétu þau
Stay og Show me you like me. Lögin báru þess
ekki merki að vera Thor’s Hammer-lög, því í
þeim var talsvert um blásturshljóðfæri og tónn
þeirra þar af leiðandi ólíkur fyrri verkum sveit-
arinnar. Platan var gefin út 27. október 1967,
en vakti litla sem enga athygli og var því bæði
upphaf og endir Columbia-ævintýrisins.
Rétt áður en gengið var frá samningi við Col-
umbia-útgáfuna sagði Pétur Östlund skilið við
hljómsveitina og Engilbert Jensen tók aftur við
trommukjuðunum. En „meikbröltið", ensku
söngtextarnir og Umbarumbamba-myndin
Hljómar 1967: Rúnar Júlíusson, Gunnar Þórö-
arson, Engilbert Jensen, Erlingur Björnsson og
Shady Owens
6 FAXI