Austurstræti - 14.07.1938, Blaðsíða 12

AUSTURSTRÆTI
Al þýðukveðskapur.
Reykvískur hagyrðingur, sem
við skulum kalla Geira, eins og
kunningjar hans alment gera,
hefur látið ritinu í té nokkrar
af lausavísum sínum, og gefið
góðar vonir um meira síðar. —
Geiri er nú þegar orðinn svo
vel þektur af stökum sínum
og fyndni meðal margra hér í
bæ og víðar um land, að óþarfi
hinn dauða á líkhúsið, þar sem
læknir var til taks til að skrifa
dánarvottorðið. En á leiðinni
þangað spratt sá dauði skyndi-
lega upp af börunum og labb-
aði ósköp rólega á brott. Menn-
irnir frá spilavítinu ætluðu að
tryllast af vonsku, en þorðu
ekkert að segja. — Ameríku-
maðurinn veifaði til þeirra
hendinni og þakkaði brosandi
fyrir sig um leið og hann
þurkaði rauðu málninguna
framan úr sér.
Síðan þetta skeði, gætir lög-
reglan þess vandlega að líkin
séu skikkanlega dauð áður en
hún treður peningunum í vas-
ana.
er að gefa honum önnur með-
mæli, og svo þau sem felast í
vísunum sjálfum. — Kvæðið
„Paradísarsæla" hér að fram-
an er einnig gott sýnishorn af
kveðskap hans.
Geiri er sköllóttur, og ein-
hverju sinni þegar það bar á
góma, kvað hann:
,,Ég hugsaði fyrir heila þjóð
svo hárin tóku að visna ogfalla.
En ennþá lifir andans glóð
undir þessum bera skalla“.
★
Eftirfarandi stöku kallar
Geiri „Lengi giftur“, og segir
hana orta í orðastað eins vel-
metins eiginmanns, þó hann
hinsvegar vilji ekki ábyrgjast
að sá hinn sami mundi vilja
skrifa undir hana.
„Enn ég loga af ástarþrá,
ef ég kyssi frúna.
Himneskt er að horfa á
hjónarúmið núna“.
★
Geiri er lífsglaður og léttlynd-
ur, um það ber þessi vísa vott.
„Gott er að eiga glaðvært sinn
það gefið er fleygum sálum.
Ég vil teygja unaðinn
eins og veig af skálum“.
60