Búfræðingurinn - 01.01.1940, Blaðsíða 104
Rafmagnaðar girðingar.
í allmörg ár liefir það verið þekkt í Ameriku að leiða
rafmagnsstraum eftir girðingum til þess að gera þær ör-
uggar til varnar og ódýrar i uppsetningu og viðhaldi.
Vorið 1938 var l'yrst hyrjað að nota girðingar þessar í
Danmörku, og siðan liafa þær lireiðst óðfluga út.
f utanför minni i sumar kynntist ég nokkuð þessum
girðingum, og virtist mér, að þær mundu einnig geta ált
við hér á landi. Tel ég nauðsynlegt, að gerðar verði til-
raunir með þær liér á næsta sumri lil þess að fá úr því
skorið, hvert notagildi þeirra muni vera hér. Eftir heim-
komu mína komst ég að ]iví, að hr. Ottó Arnar útvarpsvirki
í Reykjavík hafði gert tilraunir með að smíða rafmagns-
áliald í slikar girðingar. f samráði við Steingrím Stein-
þórsson búnaðarmálastjóra voru sett upp tvö girðingahólf á
Hvanneyri i septemher 1939, til þess að fá byrjunarreynslu
um þessar girðingar og rafmagnsáhald Ottós Arnar.
TJppsetniiu) og gerð. Vírinn getur verið hvort sem er
sléttur vír eða gaddavír, en þó er gaddavírinn talinn ör-
uggari, einkum fyrir sauðfé. f stórgripagirðingu er talið
nægilegt að liafa 1 streng, er sé 70—80 cm frá jörðu, mið-
að við íslenzkt húfé eða allt að ]>ví % al' hæð skepnunnar.
Fyrir sauðfé þurfa strengirnir að vera tveir, sá neðri í
30—40 cm hæð frá jörðu, en sá efri um það hil 40 cm
ofar, en fyrir þessum tölum er þó ekki nægileg reynsla
fengin. Staurarnir mega yfirleitt vera grannir, 5—10 cm
í þvermál, og millibil þeirra á flötu landi 12—15 m. Nauð-
synlegt er að liafa sterkari staura á nokkriun stöðum í
girðingunni og búa vel um horn og hlið. Vírinn er festur