Búfræðingurinn - 01.01.1940, Blaðsíða 136

130
BÚFRÆÐING U RINN
áburðarköggla og annað lauslegt ofan á grassverðinum. En
þessi beiting járnsins má heldur ekki vera um oí', því að
þá rekst skúffan í. Þegar skúffan er orðin full, eða þegar
hentugt þykir, er hún tæmd með hrífu, þvi að liún er einnig
höfð opin út til annarrar hliðarinnar, og er litil töf að þvi.
Með þessu álialdi liefir túnið á Guðlaugsstöðum verið
hreinsað 10 undanfarin ár og það gefist ágætlega. Það
er hægt að nota skúffuna alls staðar þar, sem slegið verð-
ur með sláttuvél og þar, sem ekki er mikill mosi, og gras
má ekki vera um of sprottið, þegar hreinsað er. Áburð-
inum, sem úr skúffunni er tekinn i livert sinn, má annað
hvort jafna yfir það, sem eftir er að slóðadraga og fara
þannig vfir hann livað eftir annað eða skilja hann eftir
i hrúgum, er síðar verða teknar af túninu. Skúffuna er
hentugast að nota, þegar farið er yfir túnið með slóðann
i þriðja sinn.
Meira verður ekki sagl um þessa áburðarskúffu Guð-
mundar á Guðlaugsstöðum að sinni. Ég hefi þvi jniður
hvorki séð liana eða reynt, en mér virðist, að hér geti
verið um að ræða mjög þarflega nýjung, sem gefa þyrfti
gaum að. G.
Heyhnífur.
1 stað þess að leysa hey með lieynálum, er mikið létt-
ara og fljótlegra að nota lieyliníf. Er þá tekið fyrir all-
stór hluti í heystæðu i einu, skoríð í kring og heyinu
fletl ofan af. Víða eru heyhnifar þessir mjög líkir undir-
ristuspaða að öðru en því, að tanginn er alveg beinn, í
stað þess að hann er boginn á undirristuspöðunum og að
nokkru neðan við miðju er hak, sem stiga má á, þegar
skorið er fyrir. Heyhnifarnir þurfa að vera vel beitlir.
Guðmundur Pálsson á Guðlaugsstöðum i Austur-Húna-
uatnssýslu hefir gert mjög góðan heyhnif úr járni. Efsti
hlutinn, fyrir ofan hak til að stíga á (um 60 cm), er úr
járnteini 13 X 26 mm, og er hann beygður út til hliðar
efst, svo að auðvelt sé að lialda þar um. Fyrir neðan
hakið breikkar járnið upp i 52 mm, og er sú lengd um